Binary Domain

Gespeeld op PlayStation 3
Ook beschikbaar op Xbox 360

Een toekomst waarin robots onze wereld dienen, het is een thema dat al voor vele games, films en verhalen heeft gezorgd. Yakuza Studio speelt in op dit thema en schotelt ons Binary Domain voor; een wereld waarin robots ons dienen, zowel in de dagelijkse bezigheden als in oorlogsvoering. Maar wat als er robots gemaakt worden die net echte mensen lijken? Of nog erger, robots die lijken op mensen en niet weten dat ze robots zijn, zogenaamde Hollow Childs. Jij bent een leider van een Amerikaans veiligheidsteam en gaat op zoek naar de maker van deze Hollow Childs om te achterhalen wat zijn bedoelingen zijn.

Het is een verademing om niet langer op zombies, nazi's of ander tuig te hoeven schieten. In Binary Domain neem je het voornamelijk op tegen robots; heel sterke en slimme robots, maar robots nonetheless. Yakuza Studio neemt een handjevol robots en combineert dit met recepten uit andere games. Het eindgerecht is Binary Domain: qua ingrediënten perfect voor een topproduct, maar het mist uiteindelijk de unieke smaak om echt top te worden. 

De start van het Binary Domain-recept zijn de controls van een Gears of War of Uncharted. De levels zijn lineair en even een zijweg pakken om de vijand te omsluipen zit er niet in. Je begint bij punt A en je moet je al schietend een weg naar punt B banen. Onderweg naar punt B heb je een heleboel objecten waar je achter kunt schuilen. En schuilen zul je moeten, want de stroom aan vijanden lijkt bijna eindeloos. Het is een gegeven dat we al veel vaker hebben gezien in games. Helaas voor Binary Domain is het recept niet precies gevolgd zoals in andere games. Te vaak zul je willen schuilen achter een kist en kom je erachter dat je protagonist een duikrol maakt tegen de kist aan. De timing om te schuilen is zeer precies en je zult vaak de timing niet behalen. 

Gelukkig zijn er ook wat goede dingen te melden over de controls en met name de manier waarop je robots neer moet halen. Je kunt theoretisch gezien een hele ammoclip per robot legen en deze zo neerhalen. Echter, je kunt het ook slimmer aanpakken; robots kun je namelijk ook uitschakelen door hun hoofd eraf te schieten. Of door de poten onder ze uit te schieten. Hierdoor kunnen ze enkel voortbewegen door met hun armen te kruipen. Ze zijn dan weerloos en dan is het een piece of cake om ze uit te schakelen. Sommige vijanden zijn wat sterker en hebben meer armour om hen heen. Het is dan handig om eerst alle armour eraf te knallen en je dan pas te focussen op het onderliggende mechanisme. Elke robot moet op een andere manier aangepakt worden en het is jouw taak om te ontdekken wat de beste strategie is.

Maar goed, er zitten nog meer ingrediënten in een recept. Het tweede onderdeel dat geleend is van andere games is het squadsysteem. Met het squadsysteem kun je twee teamgenoten uitkiezen (uit een groep van vier tot zes man) die samen met jou gaan strijden. Toen ik dit voor het eerst tegenkwam, dacht ik initieel dat Square Enix de game gemaakt had, want het leek sprekend op Final Fantasy XIII. De lange verticale kolommen waarbij je het gezicht van de verschillende personages ziet, is iets dat we ook al in FFXIII tegenkwamen. Verder is er weinig spannends te melden omtrent het squadsysteem. Teamgenoten hebben een 'trust'-gevoel ten opzichte van jou. Hoe beter de trust, hoe beter ze je commands opvolgen. Deze trust kun je verbeteren door teamgenoten te redden, bepaalde dingen te zeggen die zij prettig vinden of door een level te clearen. Hoe kun je het vertrouwen kwijtraken? Door op ze te schieten, maar dat is logisch. Helaas gebeurt het te vaak dat jij lekker aan het knallen bent en één van je teamgenoten recht voor je line of fire gaat lopen. Vertrouwen in mij is nul, maar gelukkig vertrouw ik hen ook niet.

Ah yes, de commands; een specerij die we al tegenkwamen in de Rainbow Six-reeks. Als je een microfoon aansluit op je console, kun je voice commands geven aan je teamgenoten. Deze zijn beperkt tot Move, Hold, Retreat, Fire en Cover Me. Als je geen microfoon hebt, dan kun je deze commands ook selecteren via de vierpuntstoetsen. Echter, ik heb wél een microfoon en vind het altijd leuk om bevelen uit te delen. Ik was derhalve ook zeer teleurgesteld in de nauwkeurigheid van de berichten, of ja... het gebrek aan nauwkeurigheid. Het gebeurde meer dan ééns dat ik Retreat riep en mijn teamgenoten het voice command Cover Me opvolgden. Op enkele momenten wordt een vraag gesteld en kun je deze beantwoorden via de microfoon. Ook hier merkte ik dat mijn vloeiende Engels kennelijk niet goed genoeg was voor het systeem, want op momenten dat ik Absolutely riep, werd er wel erg vaak No verstaan. En dat kan je soms wat Trust kosten.

Dan maar het gerecht afmaken met een eigen sausje: de graphics. Gelukkig weet Yakuza Studio het beter te doen dan bij de overige ingrediënten. De game is absoluut geen topper en zal ook geen prijzen winnen, maar het ziet er zeker niet slecht uit. Ook de tussenfilmpjes zijn mooi opgezet waarbij vooral de Hollow Childs erg mooi in beeld zijn gebracht. Niet alleen ziet het er goed uit, ook de emoties komen goed over. Op enkele punten komt een Hollow Child erachter dat hij/zij een robot is; de emoties die hierbij gepaard gaan, worden mooi in beeld gebracht. 

Conclusie
Binary Domain zal niet de originaliteitsprijs winnen. Veel elementen uit de game zijn gejat van andere games en er is geen tot weinig eigen saus overheen gegoten. De game speelt an sich makkelijk weg en vooral het strategisch strijden tegen robots is interessant. Echter, de beperkte (en slecht uitgewerkte) voice commands in combinatie met het niet altijd even goed werkende coversysteem zorgen ervoor dat de game niet de topper is die het wel had kunnen zijn. Binary Domain is meer een game die je in de zomer voor een prikkie uit de budgetbak van de Bart Smit haalt en geen game waar mensen voor in de rij gaan staan bij de release.