Arcadegaming op Nintendo 3DS
Vroeger was alles beter, ook in gamesland. Dat lijkt Nintendo te hebben gedacht toen zij een aantal toppers uit de oude arcadehallen hebben bewerkt voor Nintendo 3DS. Gamescrewleden StefanW en SolidDS testten er een zestal uit en keken of dat oude arcadegevoel via de handheld weer terug kan komen.
Galaxy Force II / Space Harrier / Ecco the dolphin (StefanW)
Vol goede moed begon ik aan mijn arcadegames, met lichte weemoed terugdenkend aan de gigantische hoeveelheid oud-Hollandse guldens die ik hier als kleine jongen aan heb besteed. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: wat ik vroeger voelde in de speelhal is geen moment terug gekomen. Ondanks de kleine extra’s die in de spellen zijn gestopt, kun je gewoonweg nooit de ervaring van de grote kasten waar je guldens in bleef stoppen evenaren.
Wat zijn dan die extra’s, hoor ik je vragen. Bij de drie games die ik onder handen heb gehad was er sowieso een 3D-element toegevoegd. Maar wie een 3DS (XL) heeft, weet hoe geweldig 3D werkt. Ja, het sarcasme in de vorige zin is volledig gemeend. Als je al zichtbaar 3D hebt, is dit zo vervelend spelen dat je het knopje gelijk weer naar beneden gooit.
Daarnaast kun je bij de games kiezen hoe je de besturing wilt hebben. Met de D-pad of de stick ofwel via het touchscreen of de bewegingssensor. Ook hoe je naar de game kijkt is aan te passen. Fullscreen of met een rand eromheen die een arcadekast moet simuleren.
Verder zijn de games volledig hetzelfde gebleven als vroeger. Dit maakt wat mij betreft ook dat de games niet meer aanslaan. Het ziet er gewoon te ouderwets uit en persoonlijk mis ik qua gameplay gewoon de grote kast met het grote stuur of een knuppeltje met grote knop. Het is alsof je alle dagen in een nieuwe Mercedes rijdt en iemand je vervolgens een Trabant uit de jaren 60 geeft. Vroeger was het leuk, maar met de evolutie die het gamen heeft doorgemaakt, is het simpelweg te achterhaald om interessant te zijn.
Shinobi III / Streets of Rage / Super Hang-On (SolidDS)
Hoewel ik het deels eens ben met mijn collega is mijn ervaring met de games die ik gespeeld heb niet helemaal hetzelfde. Het grote verschil zit hem waarschijnlijk in het feit dat ik zelf vroeger (te) weinig in de arcades kwam en ben dus echt ben opgegroeid met een SEGA Master System en Mega Drive thuis. Het arcadegevoel wat je zou kunnen missen wordt bij mij dus grotendeels gecompenseerd door het nostalgische gevoel van samen met mijn broertje Streets of Rage en Shinobi III proberen uit te spelen. En geloof me, dat is lastig. Nog steeds.
Streets of Rage is het eerste deel uit een serie van drie waarbij deel twee nog steeds geldt als één van de beste beat 'em ups aller tijden. Verder doet de game weining verkeerd en is het 3DS-effect grappig voor hooguit tien minuten. Het enige wat er door SEGA aan toegevoegd is zijn een Fist of Death-mode, one-hit-one-kill, en Local-Play, wat simpelweg inhoudt dat je de game ook met twee spelers (wat ook verreweg het leukste is) kunt spelen op twee 3DS'en.
Shinobi III is één van die games die je gespeeld moet hebben om te snappen waarom zoveel 'ouderen' die oude games nog steeds zo geweldig vinden. In dit specifieke geval ben ik juist blij dat er niks veranderd is, want het is nog steeds die ijzersterke ninjaplatformgame die het hoogtepunt van het 16-bitstijdperk kenmerkt.
Nu is er alleen nog de vraag: hoe zit het met Super Hang-On? Nou, Super Hang-On is puur arcade in hart en nieren. Gewoon zo snel mogelijk van punt A naar punt B racen en proberen de checkpoints op tijd te halen. Echter, deze game had juist wel wat extra's kunnen gebruiken, namelijk online leaderboards, want hoe tof had het geweest als je je tijden online zou kunnen vergelijken met de rest van de wereld. Nu is de game ook wel leuk voor even tussendoor, maar eigenlijk hoor je deze game te spelen op de originele arcadekast, waarbij je ook zelf op een motor moet plaatsnemen en de machine naar links en naar echts moet kantelen om te sturen.
Dus als ik naar deze games kijk dan zie ik inderdaad die Trabant uit de jaren 60, maar het oude vertrouwde en nostalgische gevoel dat ik krijg bij het spelen van deze games is niet eens te vergelijken met het rijden in een nieuwe Mercedes.
