Sacred 3

Sacred 3 lijkt op zijn spirituele voorganger Sacred Citadel, maar met meer vrijheid en meer moves. Verwacht dus géén vervolg op Sacred 2, ondanks de naam. Sacred 3 is een leuk spel, maar zit vol terugkerende handelingen en de afwerking voelt aan als een haastklus. Dit spel had een beter lot verdiend.

Even een klein beetje geschiedenis: Sacred kwam uit in 2004 en Sacred 2: Fallen Angel volgde in 2008. Dit waren leuke pittige actie-RPG's van de Duitse ontwikkelaar Ascaron. De studio kwam helaas in de problemen. Deep Silver nam de licentie over en beloofde meteen dat Sacred 3 zou komen. Als warmhoudertje gaven ze het publiek in 2013 Sacred Citadel, een 2,5D beat 'em up die als prequel moest dienen. Achteraf gezien probeerde Deep Silver de fans voor te bereiden op de andere koers in de serie. Sacred 3 had de pretentie een hack & slash te worden, maar speelt als een 3D beat 'em up.

Je kunt kiezen uit vier typen held, of vijf als je de DLC aanschaft. De personages of klassen waar je uit kunt kiezen zijn Warrior, Archer, Paladin, Lancer en eventueel Malakhim. Op de archer na, spelen ze helaas allemaal hetzelfde. Je vijanden zijn huurlingen, ondoden, gemuteerde beesten, trollen, elementalen en eindbazen. Helaas vechten de vijanden ook allemaal hetzelfde. Sacred 3 is dus tot in zijn kern repetitief.

Hak alles dood 
Het doel van Sacred 3 is heel simpel: ren door lineaire missies van checkpoint naar checkpoint en hak alles dood. Er zitten wel zijpaden in het spel met schatkisten, maar dit is zo simpel uitgewerkt dat je geen kaart nodig hebt om het bij te houden. Tussendoor verdien je goud dat je kunt besteden aan vettere moves, andere skills en verbeteringen van je wapen.

Het spel is behoorlijk snel uit te spelen, maar dan heb je level vijftig, het hoogste level, nog niet bereikt. Daarvoor dient het spel bijna drie keer te worden uitgespeeld. In Sacred 3 blijf je jouw acties herhalen en dat wordt enigszins langdradig. De missies zijn allemaal anders, maar de opdracht is altijd hetzelfde: maak alles dood. Af en toe is er een klein puzzeltje, maar de oplossing wordt meteen gegeven. 

Er is wel een leuke actie genaamd 'Execute', die je kunt doen als een groter mannetje op de grond ligt. Je springt dan van afstand theatraal op hem om hem te doden. Als je wordt ingesloten, is deze move soms je enige mogelijkheid om weg te komen. Dit geeft een belangrijke tactische dimensie aan het spel. In de multiplayer kan je teammaat jou op die manier onbedoeld helpen. Af en toe heb je de kans om ook bij een baas de 'Power Move' te doen. Maar of jij nou die Power Moves forceert of dat het willekeurig voorkomt, wordt niet duidelijk.

Weapon Spirits zijn geesten die je gedurende het spel vrij kunt spelen. Tijdens het spelen geeft jouw weapon spirit vaak commentaar. Dit kan bestaan uit seksistisch geflirt, een mooi liedje of gewoon een motiverende schreeuw. Dit is behoorlijk irritant. De meeste spirits hebben niets interessants toe te voegen en zeggen steeds hetzelfde. Ze zijn er voornamelijk om je teamgenoten te helpen. Zo geeft een spirit jouw teamgenoten bijvoorbeeld meer energie, terwijl jijzelf juist minder energie krijgt. 

Grappen en grollen
Verwacht ook niet te veel van het verhaal. Het is zeker niet al te diepgaand of filosofisch. Zane is de bad guy die Ancaria wil veroveren. Vier helden worden opgetrommeld door de seraphim Telari om hem te stoppen. Je reist van missie naar missie door Ancaria en verslaat Zanes commandanten. Aria, de dochter van Telari, is een telepaat en verzorgt de voice-over tijdens de missies. Zij geeft jou tips en advies over hoe je door de missies heen komt. Het verhaal is flinterdun, dialogen gaan vooral om de grappen.

Er zitten dus veel grappen in het spel, ze zijn alleen niet allemaal even geslaagd. De meeste zijn ronduit puberaal en kinderachtig, andere erg plat. Maar wat voor gevoel voor humor je ook hebt, je zal zeker een keertje lachen. Na een tijdje worden de grappen wat flauw, want je hebt ze al te vaak gehoord of je ziet ze van mijlenver aankomen. De voice acting komt regelmatig ook erg kinderlijk over. Het lijkt er soms op alsof de doelgroep 11-jarigen zou moeten zijn, maar dat rijmt weer niet met de vele seksuele toespelingen.

Teksten worden vaak herhaald en dat kan irritatie opwekken. Er wordt namelijk veel gepraat in het spel. Heel veel. Aria begeleidt je en geeft advies en commentaar. Je weapon spirit dient Aria vervolgens van repliek of geeft aan wanneer je een vijand kunt afmaken. Daarnaast heeft je personage ook zijn of haar mening die moet worden verkondigd en ten slotte heeft de eindbaas van de missie ook nog wat beledigingen die moeten worden geuit.

Ook de puzzels zijn eigenlijk meer oponthoud. Meestal moet je een baas verslaan voor een sleutel, draaien aan een groot rad of verschillende delen van een sleutel zoeken om verder te kunnen. Het is altijd duidelijk wat er moet gebeuren want Aria blijft dat herhalen. Ze roept bijvoorbeeld: “Turn the freaking wheel!” Heel behulpzaam, ware het niet dat die baas op je in staat te hakken. Soms geeft Aria zelf toe dat je weer hetzelfde kunstje moet uithalen:

Sacred 3 staat, zoals eerder gezegd, stijf van de herhaling. In het begin is dat niet zo erg, maar na de eerste keer uitspelen wordt dat wel suf. De teksten, de handelingen, de missies: alles moet worden herhaald. Sacred 3 spreekt zichzelf ook regelmatig tegen. Er wordt meerdere keren gezegd dat Aria telepathisch met jou praat en dat niemand anders haar kan horen. Maar in sommige levels gaat de eindbaas direct in op hetgeen Aria net heeft gezegd. 

Ondanks alle minpunten wil je toch alles vrijspelen, want je wilt ervaren hoe bruut jouw moves kunnen worden. In die zin is de repetitieve gameplay dus alsnog verslavend. De multiplayer is een ander pluspunt: er zijn op het moment van schrijven altijd wel mensen online waar je mee kunt spelen, ook al zijn ze niet op jouw niveau. 

DLC!
Verreweg het leukste in Sacred 3 zat in de DLC (sorry!). Als je die hebt, dan mag je 0,5 aan mijn eindcijfer toevoegen. Als DLC kun je Z4ngr13f aanschaffen, een fantastische weapon spirit, die eindelijk wél grappig is. Hij is een gamer die verstrikt is geraakt in Ancaria en maakt aan de lopende band opmerkingen als "Pwned", op zó'n herkenbare wijze dat je zou zweren een keer met hem gespeeld te hebben. Als je Z4ngr13f gebruikt, kunnen de andere weapon spirits heel af en toe ook iets zeggen. En in de extra levels van de Underworld-DLC kom je echt andere omgevingen tegen zoals een doolhof en liften. De moeilijkheidsgraad ligt ook iets hoger. Er is nóg een poort zichtbaar op de kaart wat erop duidt dat er in de toekomst meer DLC uitkomt.

Technisch gejammer
Grafisch en geluidstechnisch is Sacred 3 niet hoogstaand, maar zeker niet slecht. Het blijft ook op lagere resoluties goed speelbaar. Het reageert alleen niet altijd even vlot op mijn input. Het spel is, zoals dat heet, niet zo ‘responsive’. Ik heb Sacred 3 daarom gespeeld met vier verschillende Xbox-controllers. In eerste instantie dacht ik dat het aan mijn controller lag, maar toen ik zag dat geld gewoon bleef liggen terwijl ik ernaast stond, dat gezondheidstotems niet werkten en dat mijn Malakhim niet rolde na drie keer drukken, kreeg ik mijn twijfels of het daar wel echt aan lag - vooral omdat mijn controllers het bij andere games wel prima doen. Het gebeurt vaker dat items oppakken moeilijk gaat, of dat een symbool in beeld blijft hangen terwijl de bijbehorende vijand allang is verslagen. Dit geeft het spel een afgeraffelde indruk.

Sacred 3 heeft ook nukken voor wat betreft het instellen van de grafische opties. Elke keer als ik het spel opstartte, stond het in de laagste instelling. Hoe vaak ik dit ook aanpaste, het spel sprong steeds terug naar de lage resolutie. Tijdens multiplayer kan het spel dermate hard laggen, dat het geluid twee keer voorbijkomt - alsof er een echo op zit. Dit gebeurt gelukkig niet vaak.

Conclusie
Sacred 3 speelt als een leuke 3D-beat ‘em up. Het heeft weinig om het lijf en is gewoon simpel actievermaak met vrienden. Het staat bol van herhaling, maar gedachteloos knoppenrammen heeft ook zijn bekoring. Wat mij echter tegenstaat is de naam. Het is jammer dat Deep Silver dit spel heeft verbonden aan de Sacred-reeks, want dat schept de verkeerde verwachtingen. Het was mijns inziens veel beter geweest als Deep Silver dit spel een andere naam had gegeven, zoals "Sacred Citadel 2", dan weet iedereen tenminste meteen wat de insteek is. Ook zijn er spelonderdelen die niet goed zijn afgewerkt, zoals goud dat blijft liggen, de besturing die wat scherper kan en de instellingen die zichzelf resetten.

Sacred 3 is leuk, verslavend en voelt aan als een hele goede indiegame. Het grootste minpunt dat ik heb ervaren is de constante herhaling. Ik vind het de adviesprijs van €49,95 niet waard, maar als je hem ooit in een aanbieding vindt, dan moet je deze game met de DLC absoluut even checken.

Gespeeld op pc, ook beschikbaar op Xbox 360 en PlayStation 3.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.