Wolfenstein: The New Order

William BJ Blazkowicz is terug en hij voelt zich pas goed in een flinke plas nazi­­­bloed. Wolfenstein is een icoon in de gamewereld en zo nu en dan wordt hij van stal gehaald om weer eens ongegeneerd nazi’s af te slachten. Gelukkig zit er dit keer genoeg in om een ouderwets een potje te kunnen knallen.

In Wolfenstein: The New Order heeft nazi-Duitsland niet alleen de Tweede Wereldoorlog gewonnen, maar het heeft het zelfs zover geschopt dat ze de hele wereld domineren. Zou ik in vorige reviews hebben gezegd dat het verhaal totaal niet interessant is, dit keer moet ik toegeven dat het verhaal uitzonderlijk goed geschreven is. Voor de minder luie gamer zijn er nog honderden kleine krantenstukjes te vinden met informatie over wat de nazi’s allemaal hebben uitgespookt. Genoeg verhaal dus! BJ is behoorlijk spraakzaam, de personages die je tegenkomt hebben allemaal een goed achtergrondverhaal en tonen emotie. Zelfs de Duitsers zijn dit keer goed neergezet. Geen mislukte Amerikanen met een slecht Duits accent, maar er wordt echt Scheisse Deutsch gesproken. Dat merk je pas wanneer William een kettingzaag tegen het hoofd van een nazi zet. Zo angstig Duits spreken kan alleen een echte Duitser …

Het originele Wolfenstein van een paar generaties terug was natuurlijk een hersenloze shooter die niet verder kwam dan schieten, uit hondenbakken eten voor health, ammo oppakken en op het einde Hitler over de kling jagen. Daar kom je tegenwoordig niet meer mee weg. Helaas hebben ze ervoor gekozen om er een stealth element aan toe te voegen. Dit houd in dat er soms een Commander rondloopt die versterking kan oproepen. De enige aanwijzing die je als speler krijgt dat er zo’n Commander in de buurt is, is door middel van een echosignaal dat laat zien op hoeveel afstand hij van je vandaan is. Het is dan ook noodzaak om hem zo stiekem en zo stilletjes mogelijk te vermoorden. Meestal kan dat door middel van kleine sluiproutes om zo ongezien bij hem te komen. Dat hoeft niet per se, je kan ook guns blazing met dual wielding shotguns aanvallen, maar dat overleef je meestal niet.

Als je veel schiet, moet je ook veel kogels oppakken. De speler moet dat deze keer actief doen. Datzelfde geldt voor armor. Op dit soort momenten merk je maar weer hoe lui wij de afgelopen tijd zijn geworden. Vroeger was het de normaalste zaak dat je wapens moest oppakken in plaats van eroverheen te lopen. In kleine shootouts is dit niet vervelend, maar vooral in latere levels, als er meerdere robots op je aan het schieten zijn, kan dit nogal lastig zijn. Gelukkig kan je met een druk op de knop snel van wapens wisselen. Wat ik wel nog graag had gezien, is dat je met dual wielding wapens kon variëren. Dus bijvoorbeeld in je linkerhand een pistool met demper en de rechter een mitrailleur. Een ander wapen dat prominent aanwezig is, is de Laser Cutter. In eerste instantie is het een vervelend kutwapen, maar gaandeweg kun je hem upgraden tot Laserkratwerk a.k.a. dikke elektrobazooka. Een prima wapen tegen robots, ware het niet dat hij na twee of drie schoten leeg is. Gelukkig zijn er overal oplaadpunten voor je wapen. Hierdoor worden gevechten met robots behoorlijk eentonig, want om elke keer twee schoten te lossen op een robot, dan weg te vluchten om hem snel op te laden en vervolgens weer twee schoten te kunnen lossen, dat verveelt snel.

Zo zitten er wel meer kleine irritaties in het spel. Je kan bijvoorbeeld ook om een hoek leunen. Dat lukte mij prima, maar om dan ook nog eens te gaan schieten, daar kreeg ik Babylonische vingerverwarring van. Verder is de AI van de nazi’s oliedom. Zo zijn er een paar stukken waarbij je alleen maar een mes hebt en de bewakers een wapenstok. Ze wachten dan op elkaar om jou in elkaar te slaan. Dat is best wel tof voor een keertje, maar niet een half level lang. Hun gezichtsveld stopt ongeveer bij het puntje van hun neus, waardoor je gerust tien minuten achter ze kan tapdansen voordat ze het doorkrijgen.  

Ook maken de perks die je kan behalen na het voltooien van bepaalde opdrachten (maak 25 headshots met een pistool, vermoordt 80 Nazi’s in cover etc) het spel veel makkelijker. Zoals nu wel bekend, stelt Deathshead je een keuze tussen het vermoorden van twee leden van je crew, wat eigenlijk een keuze is tussen de lockpick (Wyatt) of hotwire (Fergus) skill. Kies je er de eerste keer bijvoorbeeld voor om Wyatt te sparen, dan wil je de tweede keer Fergus sparen. Je krijgt dan een iets ander verhaal en een andere skill. Maar omdat je al zoveel perks, health- en armorupgrades bij elkaar hebt gevonden, is die tweede run echt een eitje. Zelfs op Überniveau. Je krijgt tenminste wel snel je Platinumtrofee/(Steam-)achievements bij elkaar.

Al met al is Wolfenstein: The New Order een prima game, waarmee ik mezelf een weekendje heb vermaakt. Persoonlijk mis ik de ontbrekende multiplayer niet, want de singleplayer is een grote rollercoaster van schieten, sluipen, grindhouse en veel nazi’s waarmee je zo’n vijftien uur bezig bent. Dit is ook de eerste game waarvan ik echt hoop dat er nog DLC van uit gaat komen, want ik wil meer nazi’s afknallen!

Gespeeld op PS4, ook verkrijgbaar voor Xbox One, Xbox 360, PlayStation 3 en pc.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.