Tomb Raider

Na de kritiek op Tomb Raider: Underworld besloot Crystal Dynamics het over een andere boeg te gooien. Eerdergenoemde titel kreeg volgens critici immers het verwijt dat de franchise te trouw aan zijn roots bleef. Nu, iets meer dan vier jaar later, krijgen we het resultaat te zien: Tomb Raider, een reboot van een van de meest invloedrijke franchises ooit gemaakt. 

Tomb Raider vertelt het verhaal over de eerste expeditie van Lara Croft en haar evolutie van een bange studente tot de geharde vrouw die we doorheen de jaren hebben leren kennen. Samen met haar excursieleden is ze op zoek naar het mythische eiland Yamatai. Bij het naderen van vasteland raakt hun schip The Endurance verzeild in een zware storm en breekt door een blikseminslag in twee. Lara strandt op het eiland en wordt na het terugvinden van haar groep ontvoerd. Zo ontdekt ze dat de schipbreukelingen van The Endurance lang niet de enige levende zielen op Yamatai zijn…

Voor elk wat wils 
Aan Lara dus de taak om haar vrienden terug te vinden en terug te keren naar de beschaving. Al is het begrijpelijk dat het daadwerkelijke terugkeren nog iets uitgesteld wordt. Yamatai is namelijk een archeologische goudmijn: van eeuwenoude Japanse dorpen en ondergesneeuwde bunkers uit de Tweede Wereldoorlog tot de onvermijdelijke tombes, allemaal worden ze prachtig weergegeven in de game. Alle locaties zijn eveneens vrij te bezichtigen. Tomb Raider slaat een bijna perfecte balans tussen de vrijheid van een open wereld en de lineaire levels nodig voor de progressie van het verhaal.

De speler is vrij om te doen wat hij wil. Yamatai is bezaaid met collectibles, meestal op plaatsen die bij het spelen van de missies niet aan bod komen. Daarnaast zijn er ook optionele tombes verspreid over het eiland, die door middel van een puzzel opgelost moeten worden. Deze onderdelen kun je perfect links laten liggen als je enkel om de verhaallijn geeft, hoewel het spelen van de tombes wel een aanrader is. Terugkeren naar eerder ontdekte locaties wordt trouwens gestimuleerd door de upgrades die je doorheen de verhaallijn verkrijgt. Door het gebruiken van die upgrades kunnen eerder ontoegankelijke plaatsen verkend worden.

Mee met de tijd
Zoals bij vele moderne games bevat Tomb Raider ook een xp-systeem. Lara krijgt experience points toegewezen bij zo goed als elke actie die ze uitvoert, waarmee ze nieuwe bewegingen of verbeteringen kan vrijspelen. Ook een eigen valutasysteem is inbegrepen, onder de noemer van 'Salvage'. Met die Salvage kan Lara haar verschillende wapens verbeteren. Wapens die ze soms te vaak nodig heeft. Tomb Raider lijdt immers aan hetzelfde syndroom als Far Cry 3.

De hoofdpersonages in beide spellen zijn namelijk compleet onervaren op het gebied van vechten. Dat zien we ook wanneer Lara haar eerste moord pleegt: het is een emotioneel moment dat een kleine minuut later volledig haar kracht verliest. Na die eerste moord verandert Lara in een moordmachine en legt ze met gemak een tiental vijanden om. Tomb Raider bevat een aantal van deze scènes, waardoor het verhaal voor een deel aan kracht inboet. Gelukkig wordt dit probleem dankzij de solide gameplay naar de achtergrond verschoven.

Het besturen van Lara geeft een enorme voldoening. Of je nu een instortend gebouw beklimt of in een hevig vuurgevecht verzeild raakt, nooit wordt een gevoel van frustratie waargenomen. Zo is het coversysteem volledig geautomatiseerd en plakt Lara dus nooit aan de verkeerde kant van een muur. Veel kans om dekking te zoeken is er trouwens niet: om te overleven moet je constant in beweging blijven. Zeker op een hogere moeilijkheidsgraad zorgt dat tijdens gevechten voor een niet-aflatende spanning.

Leentjebuur
Dat Crystal Dynamics voor sommige aspecten van Tomb Raider leentjebuur heeft gespeeld, wordt naarmate de game vordert meer en meer duidelijk. Het Survival Instinct, dat onder andere geheimen en vijanden oplicht, is bijvoorbeeld nagenoeg identiek aan de Eagle Vision uit de Assassin's Creed-games en de 'Detective Vision' uit Batman: Arkham Asylum. Het beklimmen van wanden en muren werkt dan wel goed, maar is overduidelijk geïnspireerd door de Uncharted-franchise. Onder het mom van het bekende spreekwoord 'beter goed gestolen dan slecht bedacht' kunnen we dit echter makkelijk door de vingers zien.

Jammer genoeg ontbreekt er toch iets aan de verhaallijn. Tijdens het spelen van de missies kom je slechts zelden een puzzel tegen. De optionele tombes proberen hier soelaas te bieden, maar zijn met te weinig in aantal om het probleem volledig te verhelpen. Begrijp ons niet verkeerd: Tomb Raider is in vele opzichten een geweldige game. De vraag is echter of fans die op een ervaring gelijkaardig aan de originele Tomb Raider uit 1996 hoopten, zich met deze reboot kunnen verzoenen. De nieuwe richting die de game uitgaat zal ongetwijfeld niet door iedereen gesmaakt worden. Of misschien zijn wij critici gewoon nooit tevreden te stellen.

Conclusie
Tomb Raider is een schoolvoorbeeld van wat een reboot moet zijn. Een intrigerend verhaal, prachtige locaties en bevredigende gameplay, alle elementen voor een topper zijn aanwezig. Sommigen kunnen bij het afstappen van de roots vraagtekens plaatsen, maar laat dat vooral geen reden zijn om Tomb Raider aan je voorbij te laten gaan. 

Gespeeld op Xbox 360, ook beschikbaar op PlayStation 3 en Windows.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.