Aliens: Colonial Marines

Gearbox Software heeft met Borderlands en zijn vervolg bewezen een goede first-person shooter-fabrikant te zijn. Hoe gaat het hen af met Aliens: Colonial Marines. Of beter gezegd: wat daar precies van over is. Buiten dat; waarom is dit spel uitgebracht?


In de aanloop naar en vlak na de release van Aliens: Colonial Marines is er nogal wat ophef ontstaan rondom het spel. Zo zou ontwikkelaar Gearbox bijna al het werk hebben uitbesteed aan andere studio’s, zelf enkel de multiplayer hebben gefabriceerd en ons beelden hebben voorgeschoteld die niet overeenkomen met het eindproduct. Omdat het gemakkelijk is om kritiek te geven op iets dat er niet is, bekijken wij hoe het spel nu in elkaar steekt. Dan blijft er nog genoeg te bekritiseren over.

Alien
In Aliens: Colonial Marines neemt je de controle over Christopher Winter. Je bent onderdeel van een search and rescue-team op het ruimteschip U.S.S. Sulaco en bent op zoek naar Ellen Ripley, Corporal Dwayne Hicks en de rest van het team. Zowel ontwikkelaar Gearbox Software als productiebedrijf 20th Century Fox, die alle rechten van Alien bezit, hebben aangegeven dat Colonial Marines officieel deel uitmaakt van de Alien-franchise en een vervolg is op Aliens. Je vraagt je af waarom.

Op het gebruik van de namen, ruimteschepen en iconische wapens als de vlammenwerper na, voelt het spel namelijk aan als de zoveelste ondermaatse first-person shooter. De sfeer is goed en ademt Alien uit, maar voor de rest is het allemaal vrij mager. De omgevingen zijn niet interessant voor exploratie (terwijl je die vol kunt stoppen met verwijzing naar de films), de personages zijn oppervlakkig en oninteressant en je kunt zo door het spel rennen zonder iets te doen.

AI
De AI in het spel is tergend. Vijanden reageren niet op je, waardoor je hen heel gemakkelijk van achter kunt volpompen met lood. Als je mazzel hebt, draaien ze zich nog om, maar reken daar niet op. Pas wanneer je in hun gezichtsveld zit, kom je er niet meer uit en stoppen ze pas met schieten wanneer je dood bent. Daarnaast loopt er altijd een computergestuurde metgezel mee. Die knalt er lekker op los en ontneemt je derhalve een hoop werk uit handen. Je kunt bijna fluitend doorlopen.

Wat nog het ergste aan zo’n computergestuurd teamlid is, is dat hij soms deuren opent voordat jij besloten hebt om door te gaan. Soms wil je nog even door het level lopen op zoek naar dog tags, wapens of audiologs, maar hij gaat er gewoon vandoor om de volgende lading vijanden neer te maaien. Soms is het goed dat het team zo meewerkt, maar alleen in situaties waarin je het benauwd krijgt. Vaak is het zo dat het gewoonweg de gameplay uit het spel haalt. Dan blijft er niets over.

Dog tags
Nou ja, bijna niets dan. Je kunt je namelijk bezig houden met de secondary objectives. Dog tags, audio logs en wapens opsporen. Gelukkig zijn die audio logs niet zo nutteloos als de intel in menig Call of Duty, omdat er meer over de achtergrond van het magere verhaal wordt verteld. De dog tags slaan echter nergens op; die liggen gewoon op tafels en tafelvormige objecten. Als je ze van de nekken van je dode medemariniers zou moeten pakken, had het tenminste nog een beetje context.

Een ander nadeel aan die tweederangs doelstellingen is de combinatie van de slome nutteloosheid en de saaie omgevingen. De hoofdmissies verlangen van je dat je snel en adequaat reageert op de gebeurtenissen, en tegelijkertijd moet je op zoek gaan naar kleine dog tags en computers met die audio logs. Dit haalt de snelheid uit het spel, waardoor je dat zoeken al gauw zat wordt. Op de gevonden wapens na, levert het je niets op. 

Rampzalig
 Audiovisueel gezien is dit spel ramp. Objecten zijn gekarteld, lichteffecten knipperen en textures zijn nog waziger dan het gezichtsveld van de gemiddelde tachtigjarige. Om over het geluid van de geweren nog maar te zwijgen; die dingen klinken niet eens zoals geweren klinken. De pulse rifle klinkt alsof je blender vol met vla zit, bijvoorbeeld. Als het nou één ding was wat niet in orde was, kon je hier wel overheen komen. Maar het is nóg iets dat niet in orde is.

Er zijn wel twee goede aspecten aan Aliens: Colonial Marines. Het lopen en het schieten voelt prettig aan, zoals je van een Gearbox Software-titel mag verwachten. Daarnaast is de hud minimaal en hevig geïnspireerd door Borderlands, wat de overgang van die shooter naar deze geen hoge drempel maakt. De minirader die je kunt oproepen is erg handig, omdat het behoorlijk accuraat laat zien waar je vijanden zitten en dus een toevoeging op de gameplay is. En dan heb je nog de multiplayer.

Variatie
De multiplayer is redelijk gebalanceerd en uitgebreid. Je kunt je wagen aan vier modi en je progressie uit de singleplayer kun je meenemen (andersom geldt dat ook, overigens). Dat aspect zorgt voor een naadloze integratie van beide standen. De door Gearbox zelfverzonnen aliens zijn qua gameplay een waardevolle toevoeging aan de franchise, maar in een film zouden deze aliens (bijvoorbeeld eentje die ontploft of heel snel rent en je meteen doodt) alle spanning wegnemen.

De vier verschillende modi zijn Team Deathmatch, Survivor, Escape, Extermination. In de eerstgenoemde neem je het als marinier in teamverband op tegen de aliens en vice versa om elkaar af te maken. Extermination is een Capture the Flag-variant en bij zowel Survivor als Escape staat overleven in een groep centraal voor de mariniers. De aliens jagen dan op de groep mensen. Grootste verschil: in Escape heb je een einddoel en bij Survivor niet. Al met al leuke variaties op hetzelfde concept.

Conclusie
Concluderend is vast te stellen dat Aliens: Colonial Marines een tegenvaller van formaat is. Hoewel het spel lekker schiet en loopt (wat de kern van een first-person shooter is), is alles eromheen slecht uitgewerkt. Technische mankementen als flikkerende lichteffecten, framedrops, screen tearings en wazige textures, gecombineerd met oninteressante omgevingen en personages plus het vraagstuk waar Colonial Marines dan zou passen na Aliens qua verhaal, zorgen voor de onvoldoende. De multiplayer ten spijt.

Pluspunten Minpunten Cijfer
+ Sfeer - Technische flaters  5
+ Multiplayer  - Audiovisuele aspecten
+ Schieten - Oninteressante omgevingen 


Gespeeld op Xbox 360, ook beschikbaar op PlayStation 3, Windows en later Wii U. 


Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.