World of Warcraft: Mists of Pandaria

Het is weer zover. Na de apocalyptische draak is het nu aan de panda's om hun opwachting te maken in World of Warcraft. Kan deze acht jaar oude game zijn naam nog waarmaken?

Tsja, wat valt er nog te vertellen over Mists of Pandaria? De meeste fans zullen hem thuis al in de kast hebben staan. De haters zullen blijven haten. Is er na acht jaar nog iets nieuws onder de zon in de wereld van Azeroth?

Monniken en panda's
Ik zal niet veel woorden vuil maken aan de nieuwe class, de Monk, en het nieuwe ras, de Pandaren. Deze zijn al uitgebreid behandeld in onze preview. Het begingebied van de Pandaren is, net als de nieuwe 85+ gebieden, in ieder geval prachtig. Heuvelachtige landschappen, stroompjes en meren en overal de mooie oosterse bouwwerken.

Wat wel opvalt is dat de nieuwe gebieden allemaal redelijk op elkaar lijken. Het ene gebied is wat heuvelachtiger, het andere een beetje dor, maar het zijn niet de tegenstellingen die we in Cataclysm gezien hebben, met de onderwaterwereld van Vashj'ir en de Firelands.

Erg mooie achtergronden

De nieuwe class speelt lekker weg, maar heeft sinds de bèta zo veel veranderingen gekregen dat hij nu behoorlijk lijkt op de bestaande classes. Zo was er eerst sprake van dat de Monk geen auto-attack zou krijgen en had deze een systeem van lichte en donkere energie. De werkelijkheid is dat de Monk gewoon een auto-attack heeft en het energiesysteem is omgezet in een simpele balk die je met bepaalde aanvallen kunt vullen; een beetje vergelijkbaar met het systeem van de Rogue.

Welke moeilijkheidsgraad?
De trend die werd gestart tijdens Wrath of the Lich King en werd doorgezet in Cataclysm, gaat gewoon verder in Mists of Pandaria. Ik zal er niet omheen draaien: de gewone content is makkelijk. De nieuwe zones kun je met 'verstand op nul, blik op oneindig' zonder problemen tot een goed einde brengen. De dungeons (zeker de eerste paar) hebben niet veel tactics nodig.

De nieuwe manier om te reizen: vliegers

Doe je Heroic dungeons of ga je raiden, dan moet je wel wat meer in je mars hebben. Maar als WoW-ster van de 'oude garde' mis ik toch nog altijd de tijd waarbij je met een simpele quest al moest oppassen. En waar het toch iets meer dan een paar uur duurde om een nieuw level te krijgen.

Met een paar dagen flink spelen ben je door de nieuwe gebieden heen en val je weer in de routine van dungeons, daily quests, raids en achievements. Maar wat mij persoonlijk nog het meeste stoort aan deze game, is dat de enige echt vernieuwende onderdelen rechtstreeks gejat lijken te zijn van Pokémon en FarmVille.

Overal de oosterse gebouwen

Pokémon en FarmVille
Er wordt al lange tijd druk gespeculeerd en geroddeld over het nieuwe Pet Battle-systeem. Ik kan het in twee zinnen samenvatten:
- het is verdomd verslavend;
- het is inderdaad rechtstreeks gejat van Pokémon.

Wie bekend is met de Pokémon-games, heeft geen uitleg nodig om de Pet Battles te snappen. Je kunt tegen bepaalde critters in het wild een gevecht starten. In dat gevecht kun je tot maximaal drie van je eigen huisdiertjes inzetten. Win je, dan krijgen je beestjes levels en nieuwe aanvallen. Als je een vijand bijna dood hebt, kun je er ook voor kiezen om een houten kratje naar zijn hoofd te gooien om te proberen hem te vangen voor je collectie.

Gotta catch 'em all!

Naast de "random critters" krijg je ook quests om specifieke Pet Battle Masters te verslaan. Deze zullen ook tot drie van hun huisdieren inzetten, die natuurlijk sterker en zeldzamer zijn dan de beesten die je in het wild tegen komt. Klinkt bekend?

En dan is er daarnaast nog FarmVille. In één van de nieuwe gebieden krijg je door middel van quests een klein lapje grond tot je beschikking. Hierop kun je groentes planten, moet je onkruid wieden, water geven en oogsten. Dat klinkt allemaal spannender dan dat het in werkelijkheid is. In de praktijk koop je zaden van een verkoper, spit je met een druk op de knop je grond om, plant je het zaadje en kijkt wat er gebeurt. Is het plantje wat verschijnt dor, dan giet je er wat water bij. Springt er naast je plant ook een stuk onkruid omhoog, dan trek je die er uit, etc. Dit hoef je maar maximaal één keer per plantje te doen. Daarna wacht je een dag en kom je terug om je groentes te oogsten.

De Jade Draak is één van de vele NPCs die je helpt op je reizen

Vroegâh was alles beter
Vooral erg jammer is dat Blizzard alle mogelijke customization de deur uit gemieterd heeft. Ik had al mijn twijfels toen ik hoorde over het nieuwe talent-systeem en dat lijkt nu bevestigd. De keuzes (die je nu nog maar elke 15 levels krijgt) verschillen zo minimaal, dat het eigenlijk weinig uitmaakt wat je kiest. Ook de glyphs zijn zwaar vereenvoudigd en redelijk nutteloos geworden.

Ook krijgen personages boven level 85 maar erg weinig nieuwe skills erbij. Mijn druid, bijvoorbeeld, kreeg tussen level 85 en 90 maar één nieuwe spreuk. Dat voelt nogal karig als je denkt aan de overvolle balkjes die je vroeger had.

Conclusie
Mists of Pandaria is in de basis een beetje een schizofrene game. Aan de ene kant speelt het net zo lekker weg als altijd en ligt de verslaving - zelfs voor mij na acht jaar - nog altijd op de loer. Aan de andere kant is er eigenlijk praktisch niets nieuw aan. Blizzard zet in ieder geval zijn trend door om jonge/nieuwe spelers aan te trekken door een lage moeilijkheidsgraad en een hoog schattigheidgehalte. De vraag is echter of ze daarmee de hardcore gamers blijven vasthouden.

Ben je nog steeds verslaafd aan World of Warcraft, dan is Mists of Pandaria zeker een goede aanschaf. Het is leuk, speelt lekker weg en de nieuwe gebieden zien er mooi uit. Maar degenen van ons die hoopten dat World of Warcraft weer een beetje terug naar zijn roots zou gaan, komen van een koude kermis thuis. Wil je echt iets nieuws zien, dan hoef je deze game niet te proberen.

Pluspunten Minpunten Cijfer
+ Mooie gebieden - Niets nieuws onder de zon 6
+ Speelt lekker weg - Lage moeilijkheidsgraad
+ Pet Battle-systeem verslavend - Geen customization meer


Exclusief voor pc en Mac.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.