Project Zero 2: Wii Edition

De Wii werd afgedaan als kinderachtig kleuterspeelgoed, waar moeders veilig met hun koters konden genieten van kindervriendelijke en kleurrijke spelletjes. Maar Project Zero 2: Wii Edition heeft daar niets van weg.

Wie heeft het niet geroepen? ‘Pff, mijn Wii ligt onder een laag stof.’ Liefhebbers van Nintendo´s computerspelletjes hebben allen volgzaam Nintendo’s verondersteld revolutionaire spelcomputer gekocht, in de hoop dat er toffe spellen voor zouden verschijnen. Eerder verschenen spelcomputers van de spellenmakers uit Japan zijn bewezen succesvol; zowel in verkoopaantallen als de liefde die het bedrijf kreeg voor de spellen die erop verschenen. Stuk voor stuk klassiekers.

Context
De Wii, die deed het anders dan zijn voorgangers. In plaats van de traditionele controller mee te verpakken, kregen we te maken met de Wii Remote. Een soort afstandsbediening, die je bewegingen registreert. Aanvankelijk was dat te pruimen en Super Mario Galaxy was al een jaar nadat de Wii op de markt kwam, een kers op de witte slagroomtaart. Later wisten alleen Xenoblades Chronicles, The Last Story en Pandora’s Tower echt indruk te maken op de ‘echte gamers’.

Was dat het dan? Nee, de Japanners krijgen nog het tiende deel in de Dragon Quest-serie en wij Europeanen mogen kijken of Mickey Mouse’ tweede, epische avontuur dat gemis kan opvangen. Wij achten de kans klein. Net nu je dus denkt dat het gedaan is met de Wii, geeft Nintendo het horrorspel Project Zero 2: Wii Edition uit. Een spel dat je laat zweten, ook wanneer het niet zo ontiegelijk warm is. Hoe? Door minimaal gebruik te maken van de controllermogelijkheden.

Spookstad
Je bevindt je in een ogenschijnlijk verlaten dorp. Al gauw kom je erachter dat het er wemelt van de geesten, zowel goedaardig als kwaadaardig. Gaandeweg kom je erachter wat er precies heeft plaatsgevonden in de kleine stad. Tot het zover is, word je om de haverklap geconfronteerd met die spoken. Ze lopen door de gangen en straten en vallen je naarmate je verder komt steeds vaker aan. Wanneer ze niet aanvallen, dan moet je hen volgen. Dat is voor je gevoel iets heel onnatuurlijks.

Project Zero 2: Wii Edition is daar heel sterk in: je wordt continu gedwongen om tegen beter weten in door te gaan. Het spel laat je wat het gegriezel betreft ook geen moment met rust. Zelfs het oppakken van een glimmend ding op de grond zorgt al voor zweet tussen de bilspleet. Normaal druk je op de A-knop en dan pak je automatisch op wat voor je ligt. Nu moet je de knop net zo lang ingedrukt houden totdat het ding is opgepakt. Inclusief spannende muziek. En spookhanden.

Spookhand
Het kan namelijk voorkomen dat je wordt aangevallen wanneer je een voorwerp oppakt. Je schrikt je telkens een ongeluk wanneer dat gebeurt. Vanuit het niets vliegt er een spookhand op je af en die houdt je heel stevig vast. Het beeld is voor een halve seconde negatief, waardoor er een soort van flits ontstaat. De muziek gaat ineens in tempo en volume omhoog. Het is echt een nare ervaring. Eentje die je heel het spel tegenkomt, omdat je altijd spullen van de grond zal moeten rapen.

Door de Wii Remote heen en weer te wapperen, schud je jezelf los uit die ferme grip. Maar dan heb je dat voorwerp nog niet… Zal dat spook zich een tweede keer laten zien? Dat is helaas niet te merken aan de spookmeter. Boven in beeld is er namelijk een soort indicator die aangeeft aan welke kant van je zich een spook begeeft. Erg handig, aangezien je je er toch tegen kunt weren met de Camera Obscura: een camera die onwaarneembare dingen waarneemt en verjaagt met z’n flits.

Oncomfortabel
De camera bestuur je op een redelijk oncomfortabele wijze. Met de Wii Remote kun je hem namelijk omhoog en omlaag bewegen en met de analoge knuppel aan de rechterkant beweeg je hem horizontaal. In de praktijk (lees: panieksituatie) betekent dit dat je als een malloot met je controller heen en weer gaat bewegen – maar dat heeft dus geen enkel effect. Je moet dus echt je hoofd erbij houden, maar dat is niet zo gemakkelijk wanneer er zo’n bleek Japans, dood meisje op je afstormt.

Zo’n typerende, oncomfortabele en vaak houterige besturing is kenmerkend voor klassiek Japanse griezelspellen. Het personage dat je bestuurt beweegt bijvoorbeeld heel erg traag, wat de spanning enorm verhoogt. Dat gewapper om los te komen uit de grip van het handspook en de manier waarop je om moet gaan met de fotocamera verhogen eveneens de intensiviteit waarmee je Project Zero 2: Wii Edition beleeft. Het maakt de ervaring niet aangenamer, maar wel beter.

Overtuigend
De sfeer die het spel uitademt speelt daar ook een grote rol in. Alles is grauw en bruin en de vijanden zien er overtuigend eng uit. Zo nu en dan vind je snippers tekst met daarop beschrijvingen van sterkere vijanden – wanneer je deze dan uiteindelijk zelf tegenkomt, gaat je hart tekeer. Qua muziek heb je ook niets te klagen. Die is vaak rustgevend, terwijl de situatie daar helemaal niet naar is. Je wordt er alleen maar meer en meer zenuwachtig van. Net als die geluiden en kreten her en der.

Conclusie
Ten opzichte van de eerder uitgebrachte versies van Project Zero 2 bevat de Wii-editie genoeg nieuws om nogmaals het dorp te betreden. Er zijn nieuwe eindes, cutscenes, dialogen, notities en gebieden om te ontdekken. Ook is er een compleet nieuwe modus, waarin je met een co-opmaatje je de stuipen op het lijf laat jagen in verschillende spookhuizen. Kortom: Project Zero 2: Wii Edition is met verve de beste versie van het spel tot nu toe en één van de meest enge spellen ooit gemaakt.

Gespeeld op Wii, ook beschikbaar op PlayStation 2 en Xbox. 

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.