Saint Seya: Sanctuary Battle

Exclusief voor de PS3

Saint Seiya was een populaire Japanse manga/anime in de jaren '80. Nu zijn we een aantal jaren verder en veel gamers zullen de games en de geschiedenis niet kennen. Nu komt er een PS3-game uit genaamd Saint Seiya: Sanctuary Battle. De grote vraag is of deze oude serie nieuw leven ingeblazen kan worden.

De game draait om de godin Athene die, toen ze klein was, uit de handen van een kwade priester is gered. Degene die Athene heeft gered overleeft het niet maar als laatste wens wil hij dat Athene beschermd wordt en zo zal het gebeuren.

Degene die zich over Athene ontfermt traint vijf jongeren op tot Saints. Elk van deze saints heeft speciale krachten die ze kunnen gebruiken om Athene te beschermen. Helaas gaat het één keer mis en wordt Athene geraakt door een pijl die dodelijk is. Gelukkig is niet alles verloren. De Saints hebben nog enkele uren om haar te redden en laat toevallig de kwade priester het tegengif hebben.
Om die priester te vinden zullen de Saints de twaalf bazen moeten verslaan. Elke baas heeft een gouden armor en vertegenwoordigt een sterrenbeeld. Het is dus tijd om deze bazen op te zoeken en ze een lesje te leren.

Herhaling
Hoewel het verhaal hierboven beschreven lichtelijk interessant klinkt is dit het toch niet. Het verhaal is flinterdun en je krijgt nagenoeg tot geen uitleg over wat de verschillende personages kunnen of wie ze zijn. Jouw missie is simpel, versla de bazen en ga verder.

Om bij die baas te komen zul je eerst zijn handlangers moeten verslaan. Die komen in groten getale op je af en zul je eerst moeten verslaan. Dit klinkt makkelijk en dat is het helaas ook. De vijanden zijn allemaal replica's van elkaar en gaan om je heen staan. Hun aanvallen zijn traag en voordat ze eindelijk om je heen staan en hun aanval kunnen beginnen heb jij de helft alweer verslagen.

De manier waarop jij je vijanden verslaat lijkt in het begin nog spectaculair. Tot je erachter komt dat dat de enige manier is waarop je vijanden kunt verslaan. Dat maakt het spel repetitief. Helaas is het na enkele uren spelen niet anders en zit je nog steeds vast aan diezelfde aanvallen.

Dat is niet het enige dat zich continu herhaalt. De levels zijn ongeïnspireerd en lijken allemaal op elkaar. Nadat je een baas verslagen hebt, begin je als het ware weer vanaf het begin met de volgende saint en het hele riedeltje herhaalt zich. Weer versla je eerst domme, op elkaar lijkende handlangers tot je bij de baas bent en ga zo maar door.

Wachten
De baasgevechten zijn het belangrijkste onderdeel van het spel. In deze ‘uitgebreide' gevechten neem je het één tegen één op. Helaas zijn deze bazen gewoon niet leuk om te bevechten. Alle bazen lijken qua uiterlijk redelijk op elkaar (gouden armor) maar ze zijn allemaal maar op één manier te verslaan.

Elke Saint heeft een speciale aanval die hij of zij kan doen. Deze kun je doen door genoeg energie te hebben in een bepaalde energiebar die langzaam weer volloopt als hij leeg raakt. De bazen kunnen wel iets schade tot zich nemen van het gewone vechten maar dit is absouluut niet effectief en ook niet eens de bedoeling. Wacht op het juiste moment, doe je speciale aanval en wacht tot je energiebalk weer gevuld is en herhaal dit.

Daarnaast zijn de bazen ook ongeïnspireerd qua aanvallen. Ze hebben dan wel een eigen aanval die ze af en toe doen, ze hebben ook zat aanvallen die ze van elkaar lenen. Dit zorgt ervoor dat de bazen geen eigen identiteit krijgen waardoor je nog meer het gevoel van herhaling krijgt.

RPG-elementen
Naast al deze actie bevat het spel ook minimale RPG-elementen. Tijdens de levels door kun je de punten die je verdiend door vijanden te verslaan besteden aan het verbeteren van je aanvallen. Denk er niet aan dat je nieuwe aanvallen krijgt maar alleen dat de bestaande aanvallen iets beter worden.

Daarnaast krijg je ook de mogelijkheid om bepaalde skills te kopen met deze punten. Deze skills houden niets anders in dan manieren om je energie sneller terug te laten komen of meer schade aan te richten met bepaalde aanvallen.
De vijf personages verdienen na een level ook XP en zullen hierdoor een level stijgen. Je kunt zelf niks aanpassen en er verandert alleen iets in de statistieken. Echte gameplayveranderingen zul je niet zien.

Naast de singleplayer-mode kun je de missies ook los doen in je eentje of met een vriend. Helaas verandert er weinig in deze modi dus echt spannend is het allemaal niet. Enige vorm van samenwerken zit er ook niet in. Het voelt alsof twee mensen de game afzonderlijk van elkaar spelen.

Conclusie
Saint Seya: Sanctuary Battle is zeker geen bijzondere game. Het verhaal is dun en wordt nauwelijks uitgelegd. Wie de anime/manga-serie uit de jaren tachtig niet kent zal vaak aan zijn hoofd krabben van onbegrip. De game heeft alleen maar Japans gesproken tekst, wat voor de echte fans misschien een pluspunt kan zijn. Helaas zit er te veel herhaling en ongeïnspireerde stukken in de game om het boeiend te houden waardoor je na een uur gamen zo'n beetje alles al hebt gezien.