Duke Nukem Forever

Gespeeld op PS3, ook beschikbaar voor PC en Xbox 360

Na 15 jaar is Duke Nukem Forever eindelijk uit. De game is door meerdere ontwikkelaars onder handen genomen, maar het was Gearbox Software die het afmaakte en uitbracht. Het is dus time to kick ass and chew bubble gum... and I'm all outta gum.

Iedereen probeerde een plekje te vinden op de hypetrain en de bom barstte echt los toen de game eindelijk in de schappen lag. Het regende positieve, maar vooral negatieve reacties en het Amerikaanse PR-bureau werd zelfs ontslagen nadat zij felle kritiek uitte op de pers bij lage cijfers. Ik kreeg pas drie weken na de release mijn kopie in handen en heb hem dus uitvoerig kunnen spelen. De hype is inmiddels voorbij en we gaan eens kijken wat de Duke nu echt waard is.

A turd in the hand is worth two in the bush.
Twaalf jaar na de gebeurtenissen van Duke Nukem 3D is onze held, Duke Nukem, een nationaal fenoneem geworden. De man heeft een eigen videogame, woont in een mega-luxe penthouse en heeft de Holsom-tweeling (niet te verwarren met de Olson-tweeling) om zijn vleselijke pistool te verzorgen.

Na vijf minuten is de toon voor de rest van de game al gezet: humor, flauwe humor. Je begint namelijk plassend in een urinoir en terwijl je kennis maakt met de controls kun je bijvoorbeeld een drol uit de wc vissen en hiermee rondgooien alsof het sneeuwballen zijn. Natuurlijk gaat dit niet zonder Duke's befaamde quotes waardoor een glimlach al snel op mijn gezicht staat.

Duke Nukem is een echte vent en als de buitenaardse wezens aanvallen en de Duke leert dat de wezens alle vrouwen verzamelen is de keuze snel gemaakt. Wat kan Duke het nou schelen dat er op een andere locatie iets veel ernstigers gebeurt, de vrouwen, daar draait het om bij Duke. Al snel gaat hij achter de buitenaardse wezens aan die zijn vrouwen kidnappen en vliegen de ledematen om je oren.

Naast de liefde voor vrouwen heeft Duke ook een grote liefde voor bier, steroiden, wapens en geweld. Gelukkig komen deze ingredienten veelvuldig voor in de game. Als Duke bier vindt en deze nuttigt dan wordt hij dronken, dit zorgt er wel voor dat Duke zo'n 75% minder schade opneemt voor korte tijd. Sterioden zorgen daar in tegen weer voor een tegenovergesteld effect, Duke wordt krachtiger en slaat met zijn vuisten dwars door vijanden heen. Duke heeft nog twee handige dingen beschikbaar, de Holo-Duke en Duke-Vision. Holo-Duke creëert een holografisch evenbeeld dat ervoor zorgt dat de buitenaardse wezens nog verwarder worden dan ze al zijn. De Duke-Vision zorgt ervoor dat Duke goed kan zien in het donker.

Power armor is for pussies!
Naast humor is de actie een grote drijfveer van de game. Helaas merk je hier al snel dat de game toch niet helemaal is wat het behoort te zijn op meerdere vlakten. De game loopt op technisch vlak nogal achter. Zo is de Artificial Intelligence van je vijanden nog lager dan die van de drollen die je tegen de muur gooit. In het begin kun je bijvoorbeeld een stuk metaal in een vijand gooien om hem te doden. De vijand twee meter verder merkt er helemaal niets van en houdt gewoon de wacht, pas als ik dichtbij kom merkt hij me op en begint hij te schieten. Verder op hetzelfde tafereel, de vijand wacht netjes in één gebied tot je dichterbij komt om je daarna aan te vallen. Aangezien je niet achtervolgd wordt kun je je gemakkelijk verschuilen en genezen. In donkere stukken lijken de vijand doofstom, ze zien en horen niets en zijn daardoor makkelijke doelwitten om te besluipen. Pas als je op ze gaat schieten zullen ze de moeite nemen om gericht terug te schieten.

Soms kun je niet eens klagen over de AI. Dan ben je bezig in een level en heb je echt tien minuten lang geen vijand gezien. Dan opeens komen na een bepaalde handeling (schakelaar omhalen, deur openen, etc) heel veel vijanden en leg je snel het loodje omdat het er teveel zijn, van verschillende plekken komen en jij niet voorbereid was. Het slingert dus van totaal geen vijanden naar te veel vijanden in één keer.

Naast de crappy AI en de slechte plaatsing van vijanden is de game technisch gezien ook niet van hoge kwaliteit. Op de PS3-versie waren de laadtijden lang (één minuut laden na ongeveer tien minuten spelen). Daarnaast waren de textures vaak nog een grote blur na het laden en framerate-drops steken ook zo nu en dan de kop op. Het meest irritante vond ik nog wel dat ik af en toe dwars door vijanden heen liep, onhandig als zij naar jou toe lopen en je wil een melee-aanval maken.

Grafisch gezien is de game niet best te noemen, de engine is redelijk verouderd en als je Duke in een spiegel bekijkt zou je je als ontwikkelaar toch wel lichtelijk moeten schamen. Zeker na zo'n lange periode van ontwikkeling had er op technisch vlak veel meer uit deze game geperst moeten worden.

Hail to the King, baby!
Duke Nukem Forever is zeker geen technisch hoogstandje, maar de game scoort daardoor toch niet zo heel slecht. Duke Nukem draait namelijk om de flauwe humor en daarmee zit de game meer dan vol mee. Het verhaal is vermakelijk ook al loop je toch tegen een aantal technische minpunten. Ik kan mensen die technische hoogstandjes verwachten zeker aanraden eerst de demo te proberen om te kijken of het bevalt. Hou je ervan om tegen buitenaardse borsten te slaan en Duke "Got milk?" horen te zeggen? Dan zit je goed.