The Witcher 2

I want to fuck. I want to plough. Where's me wife, that silly cow?
Hoewel het verhaal soms weinig boeiend kan zijn, is de manier waarop het wordt gepresenteerd fenomenaal. In je gesprekken met oversekste dwergen, gediscrimineerde elfen en boerenkinkels wordt vaker gevloekt dan iemand met een ernstige vorm van Tourette en allemaal weten ze een sombere staat van zaken op een cynische manier te brengen. Niet alle voice-acting is feilloos, maar je lacht vaker om de boodschap dan om de acteurs. De game deinst daarbij niet terug van flauwe grap of twee. Je moet bijvoorbeeld oppassen met zuipwedstrijdjes; je weet immers nooit waar je mee wakker wordt...

Een RPG zou zijn naam geen eer aan doen zonder sidequests (vooral je beroep uitoefenen), uitdagingen en wedstrijden. Zo kun je geld verdienen met dice poker (een soort yahtzee), boksen middels quicktime events en armpje drukken. De wereld leeft, en je zit zelden verlegen om iets te doen. De beloningen zijn meestal de moeite waard, hoewel dit kan variëren per missie. Opvallend genoeg zijn juist je taken als monsterjager het minst lucratief en moet je het vooral hebben van de items die je voor missies krijgt. Dit en de hoge prijzen van andere goederen zorgen wel voor een gebalanceerd economisch systeem; het is onwaarschijnlijk dat je de game eindigt als middeleeuws miljonair.

Monsterdoden voor dummies
De omgevingen, zowel binnen als buiten de steden, zitten daarnaast vol met voorwerpen. Van bloederige nekker-ogen tot ruw leer en ijzererts. Je kunt er drankjes en oliën van brouwen maar ook vallen, pantser en zwaarden van laten maken. Je voelt je al een echte Witcher als je blij bent om de tanden van een vers geveld spinnenmonster los te kunnen peuteren; daar kun je immers een mooi zwaard van maken. Als beestenjager moet je daarnaast altijd op de hoogte zijn van wat een monster kan of zal doen. Je kunt ze bevechten of boeken lezen om zo hun zwaktes te leren kennen en om erachter te komen hoe je een dreiging permanent kunt uitschakelen. De gevaarlijkste monsters hebben de beste goederen.

Door gevechten en je avonturen krijg je ervaringspunten die je kunt besteden in drie verschillende disciplines: zwaardvechten, Witcher Signs (magie) en Alchemy (drankjes en dergelijke). De vaardigheden bieden belangrijke verbeteringen voor je karakter en elke vaardigheid kan met een tweede punt worden opgehoogd voor nog hogere bonussen. Zwaardvechten heeft de interessantste uitbouwmogelijkheden, maar je besteedt zeker punten in andere skilltrees. Later in de game, zo rond level 25, is Geralt al een stuk sterker en vaardiger waardoor de game steeds makkelijker wordt. Haast té makkelijk, als je je punten goed besteed en eventueel uitbouwt met zogenaamde mutagens, die je vaardigheden nóg een boost geven.

Littekens en oorlogswonden
Het sociale geheel wordt ingepakt met een Bioware-achtig conversatiesysteem, dat je de kans geeft om op bepaalde momenten 'je mening' te geven. Vooral de keus die je maakt na het eerste hoofdstuk is van groot belang voor de rest van de game - het kan zelfs een compleet andere verhaallijn opleveren. De herspeelbaarheid is daarom erg hoog, al is het maar om een paar van de zestien(!) eindes te zien. Het is alleen jammer dat dit nogal abrupt plaatsvindt, want je snakt naar meer.

Grafisch staat The Witcher 2 eveneens als een huis. De game ziet er geweldig uit, hoewel je trotste bezitter moet zijn van een monsterpc om van alle pracht en praal te kunnen genieten. De zon schijnt hoe dan ook geloofwaardig door de boomtakken en de mist hangt laag in de moerassen terwijl het depth of field letterlijk extra diepgang geeft aan je avontuur, die ten allen tijden wordt begeleid met geweldige muziek. Zorg wel dat je alle patches binnenhaalt, deze lossen eventuele lage framerates op (en verwijdert bovendien het DRM).

Het is echter niet alleen goud dat blinkt (of moet ik zeggen, zilver?). De game kent alleen specifieke plekken om te springen of afdalen, de deuren zijn verreweg de irritantste die je ooit zal tegengekomen en de tutorial is eerder verwarrend dan hulpvaardig. Daarnaast komt het soms voor dat conversaties niet overeenkomen met de gebeurtenissen, kan het handelen beter en zou de mogelijkheid om direct een tweede potje dice poker welkom zijn. Tenslotte is het drinken van potions alleen mogelijk als je Geralt laat mediteren en dit kan niet overal. Deze en een paar andere, kleine minpuntjes doen helaas afbreuk aan een verder perfecte game.

Conclusie
Maar al die kleine dingetjes weerhouden je er niet van om door te spelen. The Witcher 2 is pittig, veelomvattend en op momenten frustrerend, maar draagt een stukje originele magie die de game uniek maakt. Dit is wat een role playing game moet zijn en ik durf te zeggen dat Dragon Age 2 veel boeiender was geweest als het dezelfde opzet had als The Witcher 2. Houd je van draken, grote zwaarden, rauwe bloederige actie, zuipwedstrijdjes en heb je een degelijke pc in huis, dan is het je taak als Witcher om de game aan te schaffen. De makers en vooral jij verdienen het.