Portal 2

Gespeeld op PlayStation 3
Ook verkrijgbaar voor PC en Xbox 360

Soms komen er games voorbij die je nooit meer zal vergeten. Het in 2007 verschenen Portal was zo'n game. Van een experimentje van Valve die bij de Orange Box was inbegrepen groeide Portal uit naar een klassieker. Het is altijd lastig voor een developer om een vervolg op zo'n groot succes te maken. Toch ben ik blij om te kunnen concluderen dat Valve met Portal 2 een game heeft gemaakt die in alle opzichten nog beter, leuker en grappiger is dan het eerste deel.

Lachen tot je er bij neervalt
In Portal 2 leren we de wereld van Portal een stuk beter kennen. Waar we in het eerste deel maar beperkt een kijkje kregen in Aperture Science met GlaDOS aan het roer, krijgen we in deel twee een zes tot acht uur durende game met een rijk verhaal en enorm veel afwisseling. Je bent nog steeds het proefkonijn en je zult proberen te ontsnappen met je nieuwe vriend Wheatly, een bolvormig robotje dat jou zal helpen om eindelijk naar de oppervlakte te kunnen komen. Aan Wheatly kunnen we meteen zien waar Valve de afgelopen jaren zo ontzettend goed in is geworden: humor. Het Engelse accent van Wheatly samen met zijn wat onhandige verschijning zal bij elke gamer een lach op zijn gezicht toveren. Waar andere games ontzettend hun best doen om grappig te zijn, en vrijwel allemaal enorm falen, weet Valve keer op keer precies de juiste snaar te raken. En dat terwijl de game, die draait om een ontsnapping uit een laboratorium waarin een sadistische AI je op gruwelijke manieren probeert te vermoorden, best een donker thema heeft.

Het verhaal van de game zit erg goed in elkaar en is één van de redenen om de game te willen blijven spelen. We krijgen meer te weten over GlaDOS en ook de founder van Aperture Science, Cave Johnson, leren we goed kennen. Net zoals we gewend zijn bij Valve krijgen we geen mooi opgepoetste cutscenes voorgeschoteld waarin het verhaal wordt voorgelezen maar wordt het verhaal verteld door monologen van de karakters en teksten en tekeningen die op muren zijn gezet. Dit zorgt er voor dat je echt het gevoel hebt dat jij de wereld aan het ontdekken bent en versterkt je band met de karakters in de game. Daarnaast houden de makers het interessant door elke keer weer te verrassen met plottwists en onvoorspelbare situaties. Steeds als je jezelf comfortabel voelt in de situatie waarin je zit, gooien ze het ineens over een compleet andere boeg waardoor de game bijna letterlijk een achtbaan wordt.

Een portaal hier, een portaal daar...
Toch was het verhaal van Portal niet de reden dat de game direct een klassieker werd. Dat was natuurlijk de gameplay zelf die uniek en  simpel maar tegelijkertijd enorm ingewikkeld was. Het is dan ook erg knap te noemen dat ze met Portal 2 een hele hoop nieuwe elementen in de puzzels weten stoppen maar alles goed te overzien blijft. Dé tool die je bij Portal 2 krijgt om van testchamber naar testchamber te komen is natuurlijk de Portal-gun waarmee je twee portalen, een blauwe en een oranje, kunt schieten. Loop je door de oranje portaal, dan kom je er bij de blauwe uit en vice-versa. Waar het vorige deel eigenlijk hierbij bleef zijn er in Portal 2 een hoop nieuwe elementen toegevoegd zoals verschillende gels waarmee je oppervlaktes kan veranderen waardoor je hoger kan stuiteren of beter kan versnellen. Dan zijn er nog een soort van lichtstromen waar je jezelf en objecten in kan verplaatsen, lichtschermen om overheen te lopen en lasers om vijanden pijn te doen en sensoren aan te kunnen zetten. De game introduceert deze elementen één voor één maar mixt ze allemaal met elkaar wat tot ingewikkelde puzzels zal leiden.

Waar je bij andere games vaak wat sneller geneigd bent om een FAQ of walkthrough erbij te pakken als je een situatie niet helemaal doorkomt, krijg je bij Portal 2 dat gevoel een stuk minder. Alle puzzels en situaties waarin je verzeild raakt zijn op sommige punten erg lastig om uit te komen en zullen je echt aan het denken moeten zetten, maar de makers zorgen er altijd voor dat je het gevoel hebt dat je het kan. Als je een moelijke puzzel dan eindelijk voor elkaar hebt zul je letterlijk van de bank springen van geluk en denken dat je de slimste jongen van de klas bent totdat je bij de volgende komt en het denken weer begint. Het gevoel dat je iets bereikt en dat je dat helemaal zelf doet is enorm waardoor je de game met veel plezier en voldoening zult spelen.

Under the hood
Grafisch zit de game goed in elkaar maar we zijn op dit moment wel wat betere graphics gewend. Toch is het de sfeer en stijl die het hem doet en de game zorgt er constant voor dat er nieuwe dingen te zien zijn. Waar je in het eerste deel je vooral bevond in de kleine test-chambers is dit in deze game anders. Je bevindt je vaker backstage en als gaandeweg helemaal de pleuris uitbreekt, kom je in grote open ruimtes waar constant van alles aan de hand is. De voice-acting en muziek is geweldig. De karakters zijn perfect ingesproken en passen perfect bij de game. Ook de muziek die op sommige momenten aanzwelt is erg toepasselijk. Het enige grote minpuntje op het technische vlak zijn toch wel de laadschermen. Helaas zie je deze veel te veel waardoor je, vooral richting het einde van de game, nog wel eens uit de wereld gezogen kan worden.