Patapon 3

Exclusief voor de PlayStation Portable

Het meest ritmische spel op de PSP is terug voor een derde deel. Haal je PSP maar tevoorschijn en zing met ons mee: PATA PATA PATA PON!

What's the story morning glory
Het verhaal in Patapon 2 eindigde met het vinden van een enorme kwaadaardig uitziende kist. Deze Verboden Kist werd toch opengemaakt en iedere Patapon-strijder veranderde in steen. Is dit het einde van de Patapons? Nee, natuurlijk niet, anders was er geen derde deel! Een zilveren Hoshipon komt uit de kist en wekt jou, de god die je was in het tweede deel. Je bent in het lichaam van een Patapon wakker geworden, die daardoor ook superkrachten heeft gekregen. Het is jouw taak als superheld om het kwaad te bestrijden, dat vrijgekomen is bij het openen van de Verboden Kist.

Je kunt je savegame uit Patapon 2 importeren om je naam en andere data in het spel te krijgen. Welke andere data ga ik niet zeggen, het is nou net leuk om daar zelf achter te komen. Importeer je niet, dan moet je nog een spelersnaam verzinnen. Daarna komt het belangrijkste: je mag één van de drie superhelden kiezen met elk een ander wapen: speer, schild of boog. In het spel word je wakker in het lichaam van deze held en elke held heeft ook zijn speciale krachten. De boogschutter zal bijvoorbeeld een salvo pijlen af kunnen schieten. Deze keuzemogelijkheid zorgt dat je het spel op verschillende manieren kan spelen, dus met de herspeelbaarheid zit het goed. De helden zijn divers genoeg om dat te gaan doen.

Rhythm of the night
Sommige principes van Patapon 3 zijn gelijk gebleven aan de vorige delen. Je kiest een missie en je krijgers bestuur je door commando's te trommelen. De vier knoppen van de PSP stellen elk een trommel voor, ieder met zijn aparte geluid. Door bijvoorbeeld PATA PATA PATA PON te trommelen loop je vooruit. Zo hebben alle commando's zoals aanvallen, opladen, vluchten en oproepen ook hun eigen ‘muziek'. Wonderen zijn er niet meer, een paar zijn door het commando oproepen vervangen. Met dit commando verschijnt er een Djinn, een geest dus die je gaat helpen voor een korte tijd. Ook zijn sommige wonderen door speciale effecten van de krijgers te krijgen. Door in het juiste ritme bestaande commando's te trommelen kom je na een tijdje in ‘fever'-mode, elke krijger krijgt sterkere aanvallen en speciale bonussen.

Gelukkig is er aan het trommelprincipe weinig gesleuteld, maar een merkbaar verschil is dat de spelbesturing wel een stuk makkelijker gemaakt is. Bij eerdere delen werd je als speler gestraft als je eens uit de maat ging, de ‘fever'-mode ging uit en je mocht weer opnieuw in die trance raken. Nu maakt het niet zo heel veel meer uit, een keer een maat missen is niet het einde en het spel vergeeft je heel veel fouten. Jammer dat er geen moeilijkheidsgraad te kiezen is, want zo blijf je wel heel makkelijk in trance en ben je dus altijd vrij sterk met je kleine team aanwezig op het slagveld. Een uitdagendere moeilijkheidsgraad als je het spel start had wel gemogen, voor de fans van het spel zou dat niet al te veel problemen moeten leveren. Voor nieuwkomers is het natuurlijk wel prettig, en het spel is nog steeds pittig genoeg om zelfs de echte fanaten nog af en toe een verlies te laten incasseren.

The house of the rising sun
Je begint in het kamp, waarin verschillende gebouwen staan die diensten aanbieden om je te helpen. Zo is er een obelisk waar je verschillende missies kan doen, een kampement om je patapons uit te rusten met allerlei wapentuig, een arsenaal waar je gevonden spullen op het slagveld kan verkopen en een smederij waar je wapens, schilden en andere items kan upgraden. Eigenlijk nog niet heel anders dan de eerdere delen, de gebouwen hebben een andere naam, maar dat is het dan ook. Je zult ze wel heel hard nodig hebben, want je hebt alle ka-ching, de geldeenheid in Patapon 3, hard nodig om je krijgers te verbeteren.

Het eerste grote verschil tussen de vorige delen is dat je geen leger meer bestuurt. Patapon 3 is geen ritmische RTS, waarin je met een heel leger de vijand aanvalt, zoals dat in eerdere delen wel het geval was. Een frisse verandering in de franchise, die ook nodig is om het allemaal nog interessant genoeg te houden. Je gaat met vier krijgers op pad, dat is inclusief de held. Er loopt een vijfde mee, de uit de eerdere delen bekende vlaggendrager, maar die kun je niet upgraden en zal ook niet meevechten. Sneuvelt je vlaggendrager, dan is het einde missie. Voor je de missie begint kun je de uitrusting wijzigen of meteen optimaliseren. Elke uitrusting kan bonussen aan levenspunten, weerstand, kracht of verdediging geven. Daarom is het optimaliseren wel fijn, zodat je niet alle items met elkaar hoeft te vergelijken. De optimalisatie-optie is iets wat gewoon puur statistisch kijkt, dus als jij in een sneeuwlevel speelt, zal het spel niet automatisch zorgen dat alle krijgers antivries-spullen bij zich dragen. Wel handig om zo de basis van de uitrusting te laten bepalen, maar je kunt en soms moet je zelf dus nog wat tweaken.

Working class hero
Het vernieuwende in dit spel zit vooral in het klasse-systeem. De lange-afstandskrijger begint met pijl en boog. Deze krijger kun je tijdens het spel specialiseren in lange-afstandgevechten. Zo kun je hem in de klasse geneeskundige stoppen, zodat hij op afstand ijsmuren op je tegenstander afstuurt en bij verdediging je krijgers heelt. Als bijzondere kracht kan hij ook een blijvende en grotere ijsmuur een stukje voor zich uitschuiven zodat je een ijsbarrière opwerpt. Deze muur zullen de tegenstanders eerst kapot moeten maken voordat ze weer jouw patapon achter dat ijsmuurtje kunnen raken. Zo zijn er heel veel klassen: voor elke strijder zijn dat er zeven.

Elke klasse heeft dan nog aparte klassevaardigheden. Deze technieken zijn elk nog te upgraden. Zo heeft dezelfde boogschutter de vaardigheid snelvuur. Niet zo sterk als de superheld zelf, maar hiermee schiet hij twee pijlen af. Door deze techniek vaak te gebruiken zul je ervaringspunten voor die vaardigheid ontvangen, totdat je dat meester bent. Dan krijg je een nieuwe klassevaardigheid die je moet gebruiken om door te groeien. Zo wordt je pataponstrijder steeds krachtiger. Als je de klasse geneeskundige hebt, dan heb je dat snelvuur weer niet, maar krijg je verbeterde ijsmuren.

Weapon of choice
Daarnaast heb je nog gewone vaardigheden, niet gebonden aan een specialistische klasse, maar meer elk van de vier soorten krijgers. De lange-afstandskrijger krijgt een sterkere boogaanval, maar ook een ijsaanval enzovoort. Je mag er maar een aantal selecteren, zodat je keuzes moet maken. Wil je aanvallender beter uit de verf komen in een bepaalde missie, of heeft je verdediging een extra bonus nodig?

Het hele systeem is veel uitgebreider dan de vorige spellen, maar maakt het wel diepgaander, en je band met je patapon wordt daardoor sterker, omdat je ze nu persoonlijk veel meer aandacht moet geven. Je hebt nu minder strijders uit te rusten dan de eerdere delen en kunt ze dus ook veel specifieker verbeteren. Met een geheel leger was dat onmogelijk geweest zonder een langdradige voorbereiding per missie. Het spel is een ritmische RPG geworden in plaats van een RTS. Dat had zijn charme, maar die formule is uitgewerkt en daar hebben de ontwikkelaars goed op geanticipeerd.

It's the same old song
Grafisch en muzikaal is er niet heel veel veranderd. De tekenstijl is dezelfde aparte stijl als uit de vorige delen. Alleen de intro is nu gemaakt met 3D-modellen en met stevige rockmuziek eronder. In de missies zelf ga je vrij snel weer in een trance met je hoofd meebewegen om de maat van de commando's en de rare uitroepen van de patapons zijn ook gebleven. De typische Patapon-sfeer is dus gelukkig aanwezig, zodat de fans niet opeens een heel ander spel in handen hebben.

De multiplayer is helaas niet te testen op het moment, maar er moet toch wat over gezegd worden. Er is naast lokale strijd ook strijd over het internet mogelijk, via PSN. Je kunt samen met je held meedoen aan online missies. Je kunt dan met drie andere online helden strijd leveren in co-op of tegen elkaar. Het leuke is dat clans worden ondersteund: je kunt mensen rekruteren en zo een online clan vormen. Het ziet er naar uit dat de ontwikkelaars ook multiplayer beter wilden ondersteunen. De middelen ervoor zijn er, maar of ze daar uiteindelijk in geslaagd zijn is dus nog niet te zeggen.

Conclusie
Patapon 3 is dit keer geen herhaling van zetten. Het hele troepenmanagement is er uitgehaald om plaats te maken van een verfrissende diepere management. De basis van Patapon, het ritme en de tekenstijl, is wel gelijk gebleven. Fans hebben niets te twijfelen. En voor wie nooit een Patapon-spel heeft gespeeld: probeer het en kijk niet raar op als iedereen in trein of bus je raar aankijkt omdat je onbewust mee bent gaan zingen met de muziek!