StarCraft 2: Wings of Liberty

Gespeeld op PC, ook verkrijgbaar voor Mac

Blizzard en games, het lijkt wel een ‘match made in heaven’. Bijna alles wat zij aanraken verandert in goud voor gamers. Nu komen zij met StarCraft 2: Wings of Liberty, het vervolg op een van de beste real-time strategy-games ooit. Het vervolg heeft ook niet een kleine tijd op zich laten wachten, deel één kwam maar liefst twaalf jaar geleden uit. Dit spel wordt nu nog regelmatig gespeeld in grote toernooien in de hele wereld. Blizzard neemt hierdoor een risico met het uitgeven van deel twee, wordt dit opnieuw een revolutie in het genre, of komen wij hier van een koude kermis thuis?

Om daar maar direct antwoord op te geven, StarCraft 2 brengt geen revolutie, maar het spel stelt absoluut niet teleur. Het brengt een evolutie ten opzichte van deel één. De graphics zijn uiteraard een stuk opgeschroefd ten opzichte van twaalf jaar geleden en er zijn meer units, maar de gameplay is bijna identiek aan het eerste deel. Met StarCraft had Blizzard in 1998 een van de beste spellen ooit gemaakt, met deel twee doen ze hier nog een schepje bovenop. StarCraft 2: Wings of Liberty behoudt de gebalanceerde multiplayer die wereldwijd beroemd is en doet er een singleplayer bij die zich in deze versie volledig focust op de Terrans.

If it ain’t broke, don’t fix it
De gameplay werkt dus nog steeds hetzelfde als twaalf jaar geleden. Oftewel je bouwt een basis, verzamelt grondstoffen en met die grondstoffen maak je weer andere gebouwen en soldaten. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je de basis van de tegenstander kapotmaakt. Alhoewel andere Real-time Strategy-games (RTS) hun gameplay over een andere boeg hebben gegooid, zoals Command and Conquer dat heeft gedaan, blijft StarCraft bij zijn roots. Dit is een uitstekende beslissing, andere games faalden in het drastisch veranderen van de gameplay en zoals het spreekwoord luidt:''If it ain’t broke, don’t fix it''. Zelfs in 2010 voelt de gameplay nog goed aan, het RTS-genre is er een dat niet snel gedateerd voelt, aangezien de gameplay zoals die hier werkt gewoon op zijn best is. Wanneer er een RTS-game op de markt verschijnt is een van de grootste vragen altijd hoe de balans is tussen de bepaalde groepen en hier is dat perfect uitgewerkt. Het mag een van de redenen zijn waarom het twaalf jaar duurde voordat de game op de markt kwam en er een lange beta-fase aan vooraf was gegaan, maar het is het zeker waard. Hoe de balans in elkaar steekt wordt je niet zomaar in de schoot geworpen, StarCraft 2 is vooral oefenen, oefenen en nog eens oefenen. De drie rassen in het spel, de Terrans, de Zerg en de Protoss, spelen alledrie anders maar geen enkele is sterker dan de ander.

Deel een van de trilogie
StarCraft 2: Wings of Liberty is deel één uit een trilogie, dit komt omdat voor elk apart ras een aparte singleplayer-campagne wordt gemaakt. Aangezien deze per ras al erg groot waren, vond Blizzard het te veel om drie grote singleplayer-campagnes op een schijfje te zetten. Hierdoor komen er in de toekomst nog twee uitbreidingen aan van StarCraft 2. In dit deel kan men spelen met de Aardlingen, oftewel de Terrans. Je volgt het verhaal van Jim Raynor, een ex-marshal die rebels is geworden. Voor StarCraft-fans is het verhaal puur genieten, er komen oude bekenden in voor en er valt veel te herkennen. Voor nieuwe spelers is het niet nodig om deel één eerst te spelen voor het verhaal, dit wordt namelijk nog eens dunnetjes verteld tijdens de installatie. Het verhaal komt eigenlijk neer op een deel wraak en een deel het redden van de melkweg, maar de details en de manier waarop het spel het verhaal vertelt, is prachtig. Het verhaal wordt niet alleen tussen de missies in uitgelegd, maar tijdens de gehele campagne. Tijdens de missies zul je ergens tegen aanlopen waardoor een missie geheel kan veranderen, of dit nou goed of slecht is.