Alan Wake
Alan Wake is exclusief voor de Xbox 360
Drie jaar geleden stond ik voor een moeilijke keuze: de keuze voor de Xbox 360 of een Playstation 3. Grote troef voor de Playstation 3 was voor mij het vierde deel in mijn favoriete game-serie, Meal Gear Solid, en grote troef voor de Xbox 360 was Alan Wake. Blij dat ik toen voor Metal Gear Solid 4 heb gekozen want het is nu, pas drie jaar later, dat Alan Wake eindelijk verschijnt. Was deze psychologische actie-game al het wachten waard? Jazeker!
Door de jaren heen heb ik de game op de voet gevolgd en was bezorgd wat het uiteindelijke resultaat van al die developmenttime zou zijn. Gelukkig blijkt nu dat al die zorgen totaal onnodig waren want Remedy Entertainment, maker van het zeer succesvolle Max Payne, heeft met Alan Wake een meeslepende en op sommige punten griezelige third person shooter afgeleverd die jou op elk moment op het puntje van je stoel zal doen zitten en waarbij je moeite zult hebben de controller neer te leggen. 
Alan Wake draait, zoals de titel al doet vermoeden, om Alan Wake. Deze succesvolle schrijver heeft al een heleboel boeken geschreven maar zit op het moment dat de game zich afspeelt in een enorm writers-block waardoor hij geen letter op papier krijgt. Samen met zijn vrouw Alice probeert hij een leuke vakantie te hebben in het plaatsje Bright Falls totdat er ineens allemaal geheimzinnige dingen gebeuren. Alice verdwijnt op mysterieuze wijze en Alan zal er alles aan moeten doen om haar terug te krijgen. Hij komt erachter dat hij deel uitmaakt van een grotere strijd tussen een donkere aanwezigheid en de mensen van Bright Falls en dat hij daar deels de oorzaak van is. Alan heeft namelijk een manuscript geschreven waarin alle gebeurtenissen tot in de details beschreven staan. Grote vraag is: hoe zal dit manuscript, en dus de game, eindigen?
Het is duidelijk te zien dat de makers veel tijd hebben gestoken in het schrijven van een goed verhaal. Vanaf het begin grijpt het je bij de keel en laat het niet meer los totdat de credits over je scherm rollen. De game is opgebouwd in episodes alsof het een tv-serie is en elke episode eindigt met een cliffhanger en begint met een kleine samenvatting van wat er allemaal al gebeurd is. Dit zorgt ervoor dat het verhaal overzichtelijk blijft en dat werkt erg prettig. Naast het verhaal zelf is er erg veel tijd besteed aan de verschillende karakters die je tegenkomt. Grafisch zien deze er goed uit, en in sommige scenes worden de computer-geanimeerde karakters zelfs vervangen door ‘echte’ acteurs, maar vooral de voice-acting springt eruit doordat het gewoon erg goed bij de game past. Alan Wake is een schrijver en zijn gedachten worden ook geformuleerd alsof het zo uit een boek komt en dit zorgt voor een uniek gevoel als je de game speelt. Door de game heen zul je je eigenlijk twee verschillende situaties hebben: dag en nacht. Overdag kom je vooral veel te weten over het verhaal, bouw je een goede band op met de karakters en krijg je het gevoel dat Bright Falls een echte levendige plek is. Toch zullen de meeste scenes zich ’s nachts afspelen waarin je actief op zoek gaat naar een verklaring voor de bizarre situatie waarin je verzeild bent geraakt en waarin de actie van de game zich afspeelt.
