Darksiders: Wrath of War

Traditioneel is januari een maand, waarin wij gamers konden genieten van de games die de drukke kerst ons had gegeven. Het jaar 2010 doorbreekt deze traditie en we worden weggeblazen met het aantal titels dat vroeg in het nieuwe jaar verschijnt. Darksiders: Wrath of War is een van die games die in januari verschijnt. Ontwikkelaar Vigil Games heeft vier jaar aan de game gewerkt en de game is naar wens van de ontwikkelaar afgerond. Maar is de game goed genoeg om de strijd aan te gaan met andere potentiële toppers? Die vraag kan ik met een volmondige JA beantwoorden. Darksiders is een hele toffe game geworden.

Voor diegenen die onze preview van Darksiders nog niet hebben gelezen zal ik het verhaal nogmaals uitleggen. Darksiders is gebaseerd op het Bijbelse verhaal van de Apocalyps, het einde der tijden. Een oorlog woekert tussen de kampen Hemel en Hel, die in bedwang worden gehouden door de neutrale Council. Deze neutrale partij zorgt dat de oorlog volgens hun regels verloopt, wanneer dit niet gebeurt dan zullen de krachtpatsers van de Council, The Four Horsemen, genadeloos de overtreders  een kopje kleiner maken. Maar net voordat een massale oorlog uitbreekt, verschijnen de mensen ten tonele en de Council besluit de oorlog uit te stellen totdat de mensen klaar zijn voor de strijd. Helaas houdt het pact, gesloten door zeven zegels, niet stand en wordt de Horseman War naar aarde gestuurd om de rommel op te ruimen. Jammer genoeg voor War is hij erin geluisd en midden in het gevecht verliest hij zijn krachten en wordt hij op het matje geroepen door de Council. De zevende zegel is helemaal niet gebroken en War is dus zonder geldige reden naar de aarde gekomen. Gelukkig krijgt War een tweede kans van de Council en mag honderd jaar later terug naar de aarde om wraak te nemen. Zonder zijn krachten wel te verstaan, hij moet het op zijn eigen houtje doen. Om te zorgen dat War niet wegloopt krijgt hij een metgezel mee, die hem in toom moet houden en desnoods moet vermoorden. Tot zover met het sterke verhaal, ik zal verder niets verklappen over de avonturen van War.

De game bestaat in het begin voornamelijk uit veel vijanden in bloederige mootjes veranderen. In het begin van het verhaal zijn de vijanden nog niet erg imposant, als je verder komt worden ze echter steeds sterker en moet je andere tactieken gebruiken om ze te verslaan. Het enige wapen waarmee je begint is het grote zwaard Chaoseater, die kan levelen gebaseerd op hoeveel je het wapen gebruikt. Verder beschiktWar over Wrath aanvallen, een soort magische aanvallen die extra krachtig zijn, waar tegenover staat dat je ze gelimiteerd kan gebruiken. Later krijg je andere wapens waaronder een zeis en een ijzeren handschoen. Elke klap die War uitdeelt ziet er trouwens pijnlijk uit met dank aan de  prachtige animaties. Het bloed vloeit rijkelijk en als de vijand genoeg beschadigd is verschijnt er het B (of O voor de PS3 gebruikers) icoontje boven het hoofd van de vijand, waarmee je hem met een simpele druk op de knop op de meest brute wijze kan afmaken. Vleugels van engelen worden er af gesneden, miezerige zombies worden tegen de straat gesmeten en demonen tuig worden dwars door midden gehakt. Elke vijand heeft een of meer sterfanimaties en omdat er heel wat verschillende vijanden zijn blijft het leuk om ze bruut te slachten. Als beloning zal je “souls”  (het ruilmiddel in Darksiders)krijgen, waarmee je upgrades kan kopen voor War. Denk hierbij aan een nieuw wapen, een nieuwe aanval voor je Chaoseater, Wrath aanvallen of health potions. Health potions zijn trouwens wel nutteloos om aan te schaffen, gezien het feit dat als je sterft, je bijna niets opnieuw hoeft te doen en je healthbar weer gevuld is. Nu denk je wellicht dat de game alleen om vechten draait, maar dat is schijn. De meeste tijd ben je in Darksiders bezig met puzzelen in de dungeons van de eindbazen. De basis is eigenlijk altijd hetzelfde: je krijgt je opdracht van Samael of een andere demoon en vecht je weg naar de dungeon waar het bakbeest zich bevind. Eenmaal aangekomen zul je moeten puzzelen tot je eenmaal in de kamer van de eindbaas bent, waar de grote confrontatie zal plaatsvinden. Het puzzelen is trouwens nooit te moeilijk, maar af en toe kan je eventjes bezig zijn. Meestal is het heel logisch en verplaats je en blok, klim je op een wand en blaas je een aangegeven punt op. Een leuk detail voor de mensen die Portal hebben gespeeld: er is een Portal-gun in de game verwerkt is. De portals liggen op een vaste plek en het is een deel van het puzzel element, wat erg leuk is uitgewerkt. Elke dungeon zal ook een nieuw spelelement geïntroduceerd worden. En dat vind ik een van de sterkste punten van het spel.

Elke dungeon krijg je dus een nieuw spelelement geïntroduceerd. Of dit nu een crossblade is waarmee je schakelaars moet aantikken (lijkt op de boomerang van Zelda) of dat je herenigd wordt met je paard Ruin, elke keer als je lekker in de game zit komt er weer een nieuw spelelement bij. Met deze nieuwe spelelementen kan je weer teruggaan naar eerder bezochte gebieden om verborgen items te vinden. Deze items hebben geen invloed op de verhaallijn, maar zullen handig van pas komen in gevechten. Buiten de dungeons moet je ook steeds verschillende dingen doen. Zo zit je het ene moment op de rug van een vliegende griffioen, of ga je een wedstrijd aan met een reus met als doel de meeste engelen doden. Darksiders zal door de veranderende spelelementen niet vervelen, waardoor de ongeveer 15 a 20 uur die je in de game gaat steken, altijd interessant zullen zijn.

Grafisch doet de game niet onder aan de huidige standaard en de animaties lopen vloeiend door het beeld. De omgevingen die War moet doorkruizen variëren aanzienlijk, waardoor je af en toe naar stilstaat om te genieten van de mooie omgevingen die Darksiders je biedt. In de tussenfilmpjes ziet Darksiders er wel fenomenaal uit, met als toppunt de voice-acting. Deze lijkt zo uit een Triple A film te komen en de demonen komen door de stemmen echt tot leven. De achtergrond geluiden en muziek zijn prima op hun plaats, waardoor je het geluid niet stoort tijdens het vechten. Wat wel jammer is aan het geluid is dat War overkomt als een slechte B acteur uit een low budget film.

 Is Darksiders dan een perfecte game? Nee, er zijn wel wat puntjes van kritiek. Ten eerste zijn de gevechten vaak te makkelijk. Ik speelde het spel op Normal en kwam vaak zonder kleerscheuren door een gevecht heen. Gevechten  met eindbazen en grotere vijanden is gelukkig wel wat moeilijker, maar voor de gemiddelde Hack ’N Slasher is de game te makkelijk. Ik raad dan ook aan om gelijk op de Apocalyptic  moeilijkheidsgraad te beginnen, zodat je lekker wat uitdaging hebt. De puzzels zijn vaak ook aan de makkelijke kant als je weet wat je met War kan doen, dan kom je er meestal wel uit. Ook is War een beetje een clichématig karakter dat op zoek is naar wraak omdat hij verraden is. We hebben het allemaal al eens meegemaakt en dat is jammer.  Laat deze minpunten echter geen obstakel zijn om de game niet te kopen, want Darksiders is het geld dubbel en dwars waard.

Conclusie:

Ken je het gezegde ‘beter goed gejat dat slecht bedacht’? Dat is de perfecte omschrijving voor Darksiders. De game neemt wat goede elementen van God of War, Zelda en Devil May Cry, gooit er een apocalyptisch sausje overheen en een nieuwe franchise is gemaakt. De originaliteitprijs zal Darksiders niet winnen, maar de algehele game zit prima in elkaar.  De voice-acting is subliem en laat de game tot leven komen. Dat de game af en toe te makkelijk is, is jammer, maar maakt Darksiders zeker geen slechte game. De eerste topgame van 2010 is binnen!

Cijfer: 9/10