Dark Fall: Lost Souls

Dark Fall: Lost Souls is het derde deel in een serie adventures, maar kan ook heel goed als op zichzelf staand spel gespeeld worden. Mocht je benieuwd zijn naar het hele verhaal, dan kan je in de webshop van uitgever Iceberg Interactive de horrorverzameling Adventures in Terror kopen, deze bevat de Jonathan Boakes-adventures Dark Fall: The Journal Classic Edition (geschikt gemaakt om onder Vista te draaien), een Director\'s Cut-versie van Dark Fall: Lights Out met onder andere extra scene\'s en puzzels en Barrow Hill van collega-developer Matt Clark.


Nadat Jonathan Boakes vorig jaar The Lost Crown gemaakt had, besloot hij tot groot plezier van de fans van zijn games terug te keren naar de Dark Fall-serie. Hij had het gevoel dat hij nog niet klaar was met het verhaal, dat er nog losse eindjes afgewerkt moesten worden. In het verhaal keer je dan ook terug naar de omgeving van Dark Fall: The Journal. In dat spel uit 2003 speelde je de broer van een architect die voor een klant een verlaten stationshotel beoordeelt. In het hotel zou het spoken, en twee studenten \"alternatieve wetenschappen\" hebben er hun intrek genomen om die claim te onderzoeken. Als je broer op je antwoordapparaat de boodschap \"datgene wat de studenten zochten, heeft mij gevonden... het roept me...\" achterlaat kan je niet anders dan er snel naartoe. In Dark Fall: The Journal ontvouwde zich vervolgens aan de hand van allerlei aantekeningen, boeken, tekens en symbolen de geschiedenis van het hotel. Dark Fall: Lights Out speelde zich af in een vuurtoren die om onbekende redenen gestopt is met werken. Men vermoedt dat bovennatuurlijke krachten aan het werk zijn en jij wordt ingehuurd om uit te zoeken wat er precies aan de hand is. Het geheel speelde zich in diverse tijdperken in verleden, heden en toekomst af. Met Lost Souls keren we zoals gezegd terug naar het hotel van deel één.



Je speelt ditmaal The Inspector, een man die vijf jaar geleden het onderzoek naar het verdwenen schoolmeisje Amy leidde. Het is je destijds niet gelukt om Amy te vinden en ook je hoofdverdachte heb je door een schandaal rond onrechtmatig bewijsmateriaal moeten laten gaan. Je bent er echter heilig van overtuigd dat Amy nog leeft en wel in het stationshotel. Helaas is dit niet erg geloofwaardig uitgewerkt. Voor spelers is het vanaf het begin overduidelijk dat Amy een boosaardige geest is. Ze lijkt ook totaal niet op de foto\'s van de opsporingsberichten. Gedurende het spel kom je nog wat andere geesten tegen waarvan je er een aantal kan \'redden\' door als het ware in hun geheugen te kruipen en de geschiedenis te veranderen of hen ervan te overtuigen dat ze verkeerde keuzes gemaakt hebben. Deze zijsprongetjes hebben weinig tot niets met het verhaal van Amy te maken en voelen een beetje aan als nutteloze opvulling.

Het spel is een point-and-click adventure met een paar bijzonderheden. Zo moet je een aantal keer een voorwerp \'vastpakken\' en wegslepen met je muis, bijvoorbeeld een kastdeur openmaken of een matras opzijschuiven. Dit werkt best goed maar de muisbeweging wordt niet altijd goed herkend en soms is niet duidelijk welk soort beweging nou eigenlijk van je verwacht wordt. Een andere vernieuwing is dat je \'dood\' kan gaan als je een verkeerde keuze maakt of een puzzel niet binnen de tijd oplost. Je kunt het echter wel oneindig vaak blijven proberen doordat het spel je gewoon weer terugzet op een moment vlak voor je ongelukkige beslissing. Wat wel knap vervelend is, is dat je sommige handelingen keer op keer moet uitvoeren. Moet je bijvoorbeeld op een bepaalde lokatie je mobiele telefoon als zaklamp gebruiken om de deurklink te vinden, of een stuk ijzer uit de weg duwen om een doorgang bloot te leggen, dan moet je dat alle volgende keren dat je daar komt ook weer doen.

Dark Fall: Lost Souls scoort wel pluspunten voor de graphics en de atmosfeer. De omgevingen zien er realistisch uit en door zowel visuele effecten als subtiele geluiden bekruipt je een gevoel dat er om de hoek iets engs op je wacht. Toch kent het spel niet echt enge schrikmomenten, het moet het meer hebben van een onheilspellende sfeer en soms een beetje gruwelen van vieze bloederige smurrie. De stemacteurs zijn niet geweldig. De meesten zijn middelmatig, acceptabel voor een spel dat min of meer door één persoon ontwikkeld is, maar er zijn een paar personages die compleet de plank misslaan qua intonatie en emotie, wat niet bijdraagt aan de meeslependheid van de game. Ook het feit dat je de dialogen niet kan skippen als je ze al een keer gezien hebt is een klein irritatiepuntje. De puzzels zijn aan de eenvoudige kant, zelfs met de moeilijkheidsgraad op \'hard\' zul je nergens lang over na hoeven denken. Meestal is het een kwestie van de juiste voorwerpen zoeken die op die plek gebruikt moeten worden (ontbrekende deurklinken, doorgebrande zekeringen, een schaar om iets tussen twee planken uit te wippen...) of het kiezen van de juiste dialoogopties. Een andere puzzel die een paar keer terugkeert is de bekende verscheurde brief of krant.