Assassin's Creed 2
Twee jaar geleden zag Assassin\'s Creed het levenslicht, een goede game die geplaagd werd door allerlei onvolkomenheden, zoals de vervelende informatie-missies, afschuwelijke tearing en de inconsistente framerate. Met Assassin\'s Creed 2 ligt er dus een duidelijk doel voor Ubisoft: houd datgene wat Assassin\'s Creed tof maakte, maar verwijder alles wat voorkwam dat het een topgame werd.
Het verhaal van een bankierszoon
Assassin\'s Creed 2 gaat er vanuit dat je Assassin\'s Creed al gespeeld hebt. Je krijgt dan ook geen samenvatting over de gebeurtenissen tot nu toe, je pikt de draad direct op waar de vorige game gebleven was. Als je Assassin\'s Creed nog niet gespeeld hebt, is het verstandig om de verhaallijn van die game eerst op te zoeken, want dit tweede deel haakt daar ontzettend op in. Je zult het merendeel wel begrijpen, maar de subtiele details en het achterliggende complotverhaal gaan verloren als je het verhaal van het eerste deel niet kent. Ook in deze review gaan we ervan uit dat je het eerste deel gespeeld hebt, of in ieder geval het grove verhaal kent.
In Assassin\'s Creed 2 speel je uiteraard weer als Desmond Miles. Je wordt door een mede-Assassijn-afstammeling bevrijd uit je benarde positie en meegenomen naar een locatie waar haar bondgenoten een replica van de Animus hebben gebouwd. Het grootste verschil tussen de Animus uit deel één en deze uitvoering is dat deze Animus het zogenaamde \"Bleeding Effect\" bevordert. Dit houdt in dat hetgene wat Desmonds voorouder leert tijdens z\'n sessie, Desmond zelf ook leert. In plaats van terug te keren naar de vroege jaren van Altaïr, Desmonds voorouder ten tijde van de Derde Kruistochten, beleef je het leven van Ezio Auditore da Firenze, een bankierszoon. Nu zul je wellicht denken \"wat heeft het leven van een bankierszoon te maken met de Assassijnen?\" en ik zou je dat dolgraag vertellen, maar dat wordt duidelijk tijdens de game. Mocht je een flinke hint willen, dan verwijs ik je naar de Assassin\'s Creed: Lineage filmpjes, die draaien om de acties van Ezio\'s vader vlak voor de hoofdmoot van Assassin\'s Creed 2.
De rode draad is nog steeds het conflict tussen de Tempeliers en de Assassijnen. De ene groepering wil een nieuwe wereldorde creëren met behulp van artefacten die volgens de overlevering onderdelen zijn van het paradijs, de andere wil voorkomen dat dit gebeurt. Ondanks dat de games grofweg 300 jaar van elkaar verwijderd zijn, heeft Ubisoft de verbinding tussen de twee erg sterk weten te maken, niet in de laatste plaats door de naamgeving van de hoofdpersoon (Ezio is afgeleid van het Griekse Aetos, wat \"arend\" betekent, Altaïr betekent \"roofvogel\" in het Arabisch). Zo kun je Altaïrs harnas en zwaard krijgen, maar vind je ook diverse gecodeerde pagina\'s waar Altaïrs gedachtegangen op beschreven staan. Met behulp van een met de Auditores bevriend genie kun je deze pagina\'s decoderen en zo meer inzicht krijgen in wat er na Assassin\'s Creed gebeurd is. Altaïr bleek ook een begenadigd denker, want op sommige pagina\'s staan beschrijvingen voor nieuwe ontwerpen van wapens die het leven van een Assassijn wat eenvoudiger moeten maken. Deze schetsen en beschrijvingen zijn genoeg voor het genie om jou van nieuwe wapens te voorzien, wat de diversiteit van Assassin\'s Creed 2 ten goede komt.
Is de gameplay nog net zo soepel?
Maar een gebrek aan diversiteit aan wapens was niet het grote manco van de eerste game. De verplichte informatie-missies die je moest doen voordat je aan een verhaallijnmissie mocht beginnen zijn in deel twee compleet uit het raam gekieperd. Nou ja, niet helemaal. Ze zijn nu een essentieel onderdeel geworden van een verhaalmissie, maar niet altijd. Soms is een missie gewoon recht-toe-recht-aan: ga daarheen, vermoord die gozer, zorg dat je wegkomt. Dat is voornamelijk in het begin zo, maar naarmate je verder komt krijg je steeds meer missies die complexer worden. Zo kun je eropuit gestuurd worden om iemand te vermoorden, maar zie je dat je doelwit met allerlei belangrijk uitziende mensen praat. Je luistert het gesprek af en besluit het groepje te volgen zonder gezien te worden. Deze manier van missie-opbouw is vele malen realistischer dan de opzet van het eerste deel en zorgt ervoor dat je veel meer betrokken raakt bij het verhaal.
De bij-missies zijn er nog wel, maar zijn dit keer echt missies die je er bij doet. Ze voegen weinig tot niets toe aan het hoofdverhaal, maar leveren wel beloningen op. Zo kun je codex-pagina\'s verzamelen om extra gezondheid te verdienen, op jacht gaan naar schatkisten om geld te verzamelen, verborgen symbolen zoeken om de toekomst te ontrafelen, opdrachten voor burgers uitvoeren om geld te verdienen of torens beklimmen om delen van de stad in kaart te brengen. Dat geld heb je nodig om wapens en medicijnen te kopen of verschillende groepjes in te huren om je te helpen. Daarnaast zijn er door de verschillende steden heen tombes van Assassijnen. Deze tombes bieden een uitdaging in de vorm van een lineair pad dat je moet volgen om een zegel te bemachtigen. Dit lineaire pad kun je alleen voltooien als je al je free-runningkunde inzet en doen nog het meeste denken aan de klim-en-klauter-levels van Prince Of Persia: The Sands Of Time. Tot slot kun je ook nog veren verzamelen. Dit is de bij-missie met het minste nut voor de game en is eigenlijk alleen bedoeld voor de mensen met een verzamelwoede.
