Brütal Legend

Er was een tijd dat muziek nog gemaakt werd vanwege de muziek. Een tijd zonder MTV, een tijd van vinyl, een tijd waarin gitaarsolo\'s een kunstvorm waren, een tijd waarin commerciële belangen ondergeschikt waren aan het maken van muziek. Een tijd van bands als The Beatles, The Rolling Stones, Iron Maiden, Metallica, Motörhead, Def Leppard, Led Zeppelin, Judas Priest en Black Sabbath. Net als ondergetekende verlangt Eddie Riggs, het hoofdpersonage van Brütal Legend, regelmatig terug naar die tijd.

Het verhaal
Eddie is een roadie en een verdomd goede ook. Maak iets stuk en hij maakt het, organiseer een tour en hij bouwt de podia op zodat de band een spetterende show kan geven. Direct in het begin van de game wordt de toon van de game gezet: Eddie is een roadie bij een pop-rock-nu-metal-achtig-gebeuren-band. De Kanes, Di-Rects, Linkin Parks en Limp Bizkits van deze wereld worden prachtig geparodieerd en te kakken gezet in de openingsscène. Maar niet alleen de Nickelback-achtige \"rock\" moet er aan geloven in Brütal Legend: ook de hair/glam-metal-beweging, goths en emo\'s worden volkomen belachelijk gemaakt. Een knappe prestatie, aangezien deze drie muziekstromingen dat al prima zelf doen.

Door een ongeluk wordt Eddie verpletterd onder z\'n zelfgebouwde constructie en loopt er wat bloed van hem langs z\'n gesp. Hiermee wordt het Vuurbeest Armagöden opgeroepen die Eddie terugstuurt in de tijd. In deze vreemde wereld hebben demonen onder leiding van opperdemoon Doviculus de boel overgenomen. Een handjevol mensen strijdt tegen deze overheersing, maar niet met echt veel succes. Daar komt ook nog eens bij dat er mensen zijn die met Doviculus samenwerken. Deze mensen worden aangevoerd door General Lionwhyte en luisteren de godganse dag naar hair-metal.
Eddie komt echter niet met lege handen aan bij het verzet. Een flinke strijdbijl vormt z\'n primaire wapen. Als dit ding bij Tel-Sell zou worden verkocht door Mr. T zou de slogan \"it slices, it dices, and I pity the fool that tries to mess with me when I\'m wielding it!\" zijn. Eddies gitaar Clementine is ook meegestuurd door de tijd en in de wereld van Brütal Legend dient het kleinood naast het produceren van prachtige muziek ook nog eens voor het aanroepen van allerlei magische spreuken. Eddies arsenaal wordt gecomplementeerd door de Deuce, liefkozend The Druid Plow genoemd door Eddie, een hotrod waarmee Eddie zich door de wereld kan bewegen.

Gameplay
Het is lastig om Brütal Legend in een genre te classificeren. Het ene moment denk je met een lekkere hack-n-slasher bezig te zijn, het volgende moment heb je het gevoel met een sandboxgame van doen te hebben, weer een ander moment zit je een RTS te spelen en verdomd als het niet waar is, maar er zit ook nog een rhythmgame in verstopt. En dan zijn er ook nog side-missions die je laten racen of Eddie als doelwitzoeker voor een mortierwerper laten spelen. De kern van de game heeft nog het meeste weg van Zelda: Twilight Princess, maar weet daar zoveel aan te tweaken en toe te voegen dat je niet echt van een Zelda-kloon kunt spreken.
Met zoveel verschillende soorten gameplay in één game loopt een developer altijd het risico dat het gewoon niet lekker speelt, omdat het team zich niet kon focussen op het perfectioneren van de gameplay. Double Fine heeft dit echter prima weten te voorkomen, geen enkele gameplayvorm voelt brak aan. Het gevolg is een game die lekker wegspeelt waarbij de verschillende gameplayvormen soepel in elkaar overvloeien. Het enige (kleine) minpuntje dat opgelegd kan worden op dit vlak is dat het vechten met bijl & gitaar wat soepeler had gekund, maar dat is dan ook daadwerkelijk het enige.

Het besturen van de Deuce werkt fantastisch. In tegenstelling tot andere sandboxgames, heeft de Deuce daadwerkelijk een gevoel van gewicht en slingert niet alle kanten op als je naar het stuur kijkt. De gitaarsolo\'s die je uit kan voeren om krachtige magische spreuken op te roepen doe je middels een rhythm-minigame. Bovenin beeld verschijnt de tabulatuur van de solo, en door tijdig op de juiste knopjes te drukken voer je de solo uit. Mis je te veel aanslagen, dan faalt de solo en dus ook de magische aanval. Bovendien is je gitaar op dat moment flink verhit, je kan het dus niet even snel opnieuw proberen. Dit brengt, samen met het feit dat sommige solo\'s een bepaalde rusttijd na gebruik hebben, een zekere diepgang aan het gebruik van de solo\'s.

Het RTS-gedeelte is ook heerlijk uitgewerkt. Liefhebbers van Overlord en Sacrifice zullen zeker elementen herkennen, maar ook hier geeft Tim Schafer er z\'n eigen draai aan. Het RTS-gedeelte is diep genoeg om het interessant te maken, met genoeg variatie in eenheden en keuzes die gemaakt moeten worden. Elke keuze kan leiden tot de overwinning, maar ook tot een bittere nederlaag. Resourcemanagement is ook een belangrijk onderdeel en de resources in deze game worden gevormd door fans die ontstaan in fangeisers. Door een merchandise-stand te bouwen op zo\'n geiser, worden fans naar jouw podium geleid. De fans kun je dan weer gebruiken om je podium op te waarderen of eenheden te bouwen. Je bent in alle facetten betrokken bij het gevecht: zo kun je hoog boven het slagveld vliegen om allerlei tactische beslissingen te nemen en op de grond meevechten met je troepen.
Over het algemeen gesproken zijn alle gameplay-elementen erg goed uitgewerkt en doen precies wat je zou verwachten, maar bieden op geen enkel vlak iets nieuws. Het is vooral de combinatie van de verschillende vormen en hoe zij in elkaar grijpen die ervoor zorgt dat de gameplay hoger scoort dan de som van de losse elementen.
De collectibles in de game zijn niet alleen leuk voor de mensen met een dwangmatige verzamelwoede, ze voegen ook wat toe aan de game. Zo zul je draken moeten bevrijden om een geschenk van Armagöden te ontvangen, zijn er stenen waar de voorgeschiedenis van de gamewereld wordt uitgelegd (hier merk je hoeveel werk er is gestoken in het ontwikkelen van de hele mythos van de wereld), kun je nieuwe solo\'s leren door in stenen geëtste tabulatuur te ontdekken en krijg je nieuwe songs voor in de Deuce door speciale relikwieën op te graven.