Sacred 2: Fallen Angel
In oktober van 2008 liet Spankmaster C weten dat Sacred 2: Fallen Angel op de PC voor de liefhebbers van het genre geen miskoop zou zijn. Nu is de game ook op de Xbox 360 en PlayStation 3 verschenen en aan ondergetekende de eer om te kijken of deze game zich ook op de consoles staande weet te houden.
Zoals te verwachten viel is het verhaal exact hetzelfde gebleven: de wereld wordt overspoeld door T-Energy en twee facties trekken ten strijde om tijdens een gezellig ouderwets rondje knokken te bepalen wie er de controle krijgt over het goedje. Net zoals in de PC-versie kun je als een goeierik de wereld tegemoet treden of als een boosaardige krijger de wereld onderwerpen.
De gameplay is logischerwijs wel aangepast aan de console. Spreuken, aanvallen en verdedigende bewegingen kun je zelf aan één van de vier face-buttons (kruisje, rondje, vierkantje of driehoekje) koppelen. Om je arsenaal iets groter te maken dan vier moves, krijg je drie sets tot je beschikking. De eerste set staat standaard open, de tweede en de derde open je door op L2 of R2 te drukken. Dit systeem werkt verbazingwekkend goed en na wat oefenen maak je dikke combo\'s zonder nog bewust na te denken over welke spreuk of aanval nou in welke set zat.
Hier houdt de positieve noot van de gameplay echter wel een beetje op. Je grootste vijand in de game is namelijk de camera. Deze is ten alle tijden top down. Je kan de camera wel enigszins inzoomen waardoor deze iets meer een third-person-camera wordt, maar deze kijkt dan weer niet ver genoeg naar voren om verder dan 2 meter van je af te zien. Dit is echter niet het grootste probleem: de camera heeft er namelijk absoluut geen probleem mee om objecten die tussen de camera en jou instaan ook gewoon te laten zien. Zo zie je dus niet wie jou aanvalt en waar vandaan. Buiten is dit vrij eenvoudig op te lossen door een tik tegen je rechter pookje te geven, maar binnen, in grotten en kerkers is het veel vervelender aangezien er altijd en overal wel een muur in de weg zit.
Daarnaast biedt de combat van de game geen voldoening. Je staat een beetje in het rond te meppen en spreuken af te vuren, zonder dat de slachtoffers erop reageren. Zeker in een hack-and-slash-RPG zou je verwachten dat het hacken en slashen enige voldoening biedt. In Sacred 2 is er echter geen greintje voldoening uit te halen.
Behalve dat het hack-and-slash-gedeelte niet echt lekker is uitgewerkt, laakt het RPG-deel van Sacred 2: Fallen Angel ook nogal. Ten eerste is het inventorysysteem rommelig en onoverzichtelijk. Alle mogelijke wapens staan door elkaar heen en voor de afwisseling staan ook de schilden in je verzameling hiertussen. Het levellen had ook beter uitgewerkt kunnen worden. Elke keer als je een nieuw level bereikt kun je de kenmerken van je personage aanpassen. Alleen zijn de schermen waarin je die eigenschappen kunt bewerken ook her en der verspreid. Tussen de schermen die je hierbij gebruikt zitten namelijk regelmatig enkele schermen die totaal niet van toepassing zijn. Hierdoor moet je veel heen en weer bladeren om uiteindelijk bij de juiste velden aan te komen.
Voor de audiofiel is er ook weinig spannends te beleven in Sacred 2: Fallen Angel. De voice-overs zijn saai en gezapig, zelfs het verhaal wordt niet zo spannend verteld als het zou moeten klinken. De geluidseffecten deden me zelfs heel erg denken aan Diablo. Die eerste, ja, uit 1996. Ook grafisch weet de game geen indruk te maken. De omgevingen worden wel mooi weergegeven en de details zijn bij tijd en wijle zelfs indrukwekkend te noemen, maar dit verbloemt echter niet dat elk type vijand slechts één à twee variaties kent. Ook vertoont de game regelmatig tearing (een verschijnsel waarbij twee aparte frames elkaar overlappen en zo een \"verscheurd\" beeld geven).
