Trash Panic

Ben jij ecologisch verantwoord of ben je een egoïst die geen drol om het milieu geeft? Dat is de centrale vraag van de PSN-game Trash Panic. Door afval te verwerken scoor je punten en hoe beter, efficiënter en schoner je dat doet, hoe meer punten je krijgt voor je ecologische kant. Als je het echter op een slordige manier doet, scoor je ego-punten. Hoe meer de balans tussen deze twee scores uitvalt naar de eco-kant van het verhaal, hoe hoger je rang. Je rang wordt weergegeven als een letter tussen de A en de E. Gek genoeg kwam ik nooit boven de C-rang uit...

De gameplay van Trash Panic is even simpel als doeltreffend. Je hebt een enorme vuilnisbak, je krijgt afval binnen dat je moet verwerken en reken maar, het past er niet allemaal zomaar in. Je zult het afval moeten afbreken. Dat kan door het kapot te slaan op de bodem of andere stukken afval, maar ook door het te laten verteren door een schimmel of gewoon door het in de hens te steken. De laatste twee opties zijn het efficiëntst, waarbij de schimmel het schoonst is, maar hebben wel een dikke vette \"maar\". Schimmel heeft namelijk water nodig om te kunnen groeien en vuur zal brandbare materialen nodig hebben om te kunnen branden.
Terwijl het vuilnis zich opstapelt in je bak (omdat die tempelbel maar niet stuk wil), komt de grootste vijand van de game steeds dichterbij: de rand van de vuilnisbak. Je mag slechts twee stukken onafgebroken afval uit de bak laten vallen. Laat je er drie vallen, dan is het bye-bye, zwaai-zwaai, probeer het nog maar eens.
Daarnaast komen er geregeld kostbare voorwerpen langs die niet geplet mogen worden. Deze moet je voorzichtig in je vuilnisbak leggen, zodat deze er door een grappig zwart mannetje uitgevist kunnen worden.

Deze simpele opzet van het spel doet vermoeden dat je het snel onder de knie hebt, in een uurtje hebt uitgespeeld en daarna van je HDD af mikt om ruimte te maken voor de installaties van één van je PS3-games. Het tegendeel is echter waar. De simpele opzet zorgt ervoor dat je het spel snel onder de knie hebt, maar je komt vrij snel in pittige levels terecht, waarbij je je afvraagt hoe je dit in godesnaam tot een goed einde moet brengen.
Vooral in deze latere levels komt het puzzel-element sterk naar voren, want je gaat vooruit denken. Zo is er een level waarbij heel veel stevige voorwerpen naar beneden komen, maar ook veel afval waar water in zit. Je houdt hier dan rekening mee door een kolom open te houden, de bak met water te vullen en zodra je een schimmelbal toegespeeld krijgt deze in het water te droppen. De schimmel vreet dan alle voorwerpen weg en jij hebt weer wat ademruimte.

In de preview beschreef ik dat de game een tutorial miste en ook in de retailversie is deze niet aanwezig. Gelukkig heeft de retail-uitvoering wat makkelijkere levels, zodat je langzaamaan alle kneepjes van de game kunt leren. Toch zou een tutorial wel een uitkomst geweest zijn, het duurt namelijk even voor je doorhebt hoe je met schimmelballen en kostbare voorwerpen om moet gaan. Er is een in-game handleiding beschikbaar, maar wij mannen lezen zulk spul niet en een tutorial werkt over het algemeen fijner om een game te leren kennen.

Op audiovisueel vlak is Trash Panic dik in orde. De graphics zijn helder en duidelijk en staan de gameplay nergens in de weg. De effecten die vuur en schimmel met zich meebrengen zijn goed in beeld gebracht. Rechts in beeld wordt weergegeven welke voorwerpen je te verwerken krijgt en daaronder staat weergegeven uit welke materialen het huidige stuk vuilnis bestaat middels duidelijke iconen.
De achtergrondmuziek die Trash Panic vergezelt is vrolijke J-Pop. Dit is het enige echte nadeel van Trash Panic: als J-Pop je niet aanstaat, kan het je heel snel de keel uit gaan hangen. Als J-Pop je wel aanstaat, duurt het wat langer voor je de achtergrondmuziek zat wordt, want deze wordt continu herhaalt. Vooral als je gefrustreerd voor de 359e keer een level probeert te voltooien en een lief schattig Japans meisje vult je speakers met vrolijjke tonen, kan dat nog wel eens in het verkeerde keelgat schieten.