Onechanbara: Bikini Samurai Squad

Toen duidelijk werd dat wij Onechanbara: Bikini Samurai Squad binnen zouden krijgen bij FOK! was ik één van de eersten die zich aanmeldde om de game te spelen, enthousiast als ik altijd ben over digitale borsten en rondvliegend bloed en ledematen. Uiteindelijk bleek de rest van de crew een stuk slimmer dan ik, want niemand anders schreef zich in voor de game, iets wat ik nu alleen maar kan zien als een slimme zet. Want allejezus, wat is Onechanbara een klotegame.


Op zich is er weinig mis met de opzet van het spel: je speelt twee behaaglijke deernes (later komt er nog een derde bij) in hele kleine outfits die met samuraizwaarden een door zombies ondergelopen Tokyo te lijf gaan. Het fantastische verhaal bevat ook nog eens zulke fantasierijke elementen als vervloekte bloedlijnen, zeldzame gaven en geheime overheidsdiensten en wordt verteld met de hulp van voorgerenderde cutscenes. En daar gaat het eigenlijk al meteen mis: de cutscenes zijn totaal niet boeiend, zien er rete-oud uit, bevatten alleen maar lelijke borsten en bevatten geen v-sync waardoor ze flikkeren als een malle.

Maar goed, het was allang duidelijk dat dit spel het niet van zijn verhaal moest hebben, het draait immers maar om één ding en dat zijn prominente voorgevels besmeuren met zombie-bloed! En ook op dit gebied schiet de game totaal te kort, niet alleen is de combat belabberd maar ook de karaktermodellen zien er niet uit. De combat houdt weinig meer in dan vechten met de camera om een zombie (of als het even kan een hele groep) een beetje in beeld te krijgen en dan op X te drukken. Andere knopjes kan je ook wel op drukken, maar dan ga je trappen enzo terwijl slaan met een zwaard toch echt zoveel effectiever is. Combo’s zijn er in principe wel, maar niet echt nodig en ook niet veel diepgaander dan vier keer snel achter elkaar op X drukken. Eigenlijk is het vechten tegen de camera niet echt nodig, gewoon in het wilde weg op X drukken is wel genoeg, je raakt vanzelf wel ergens een lelijk geanimeerde en gemodelleerde zombie.


Zoals het hoort bij bizar slechte klotegames als deze wordt ieder level afgesloten met een eindbaas, vijanden die ineens torenhoog zijn en die je eigenlijk allemaal kan verslaan door erachter te staan, te hakken met je zwaard en dan weer even weg te springen. Echt zwakke plekken die je moet zoeken zijn er niet, uitdaging ook niet echt, leuk is het al helemaal niet. Op zich zou je nog wel kunnen switchen tussen de speelbare dames, er zit ook wel wat verschil in de moves die je kunt doen maar in de praktijk blijf je gewoon op X rammen tot je een ons weegt, en of je dit nu doet met een wat ouder (ongeveer 20 jaar) meisje met een cowboyhoed op of zo’n minderjarig schoolmeisje: beiden zien er niet uit en vechten alsof ze een bezem in hun reet hebben. Technisch gezien is er een “interessant” gameplayelement, namelijk dat je zwaard onder het bloed komt te zitten en het dan minder goed doet en zelfs vast kan komen te zitten in zombies. Leuk en aardig, maar met één druk op de knop is het bloed er af en eigenlijk voegt het dus helemaal niets toe.

Als de game er nu nog heel erg mooi uitzag, met mooie zachte ronde deinende borsten, honderden bloeddorstige zombies waarvan de lichaamsdelen blijven liggen in een gevarieerd landschap onder een prachtige bloedrode zonsondergang met High Dynamic Range, dan was het misschien nog wel wat leuker geweest om te spelen. Dan zou het spel alsnog slecht besturen, maar dan zag je na vijf minuten werk op zijn minst een hele stapel dode zombies liggen schitteren in die zachte verlichting. Helaas is dit niet het geval, van dynamische belichting hebben de makers nog nooit gehoord, karaktermodellen zijn saai en worden veel hergebruikt, vijanden zijn er met maximaal tien of twintig tegelijkertijd, omgevingen zijn klein en afgezet en zelfs de dames zien er niet appetijtelijk uit! Waarom er dan ook in godsnaam een Dress-Up-mode in de game zit is mij ook een raadsel, de karakters zijn niet boeiend om naar te kijken ongeacht welke outfit. Het geluid is ook al belabberd, echte “fans” kunnen blij zijn dat alle Japanse hijgerige stemmen intact zijn gehouden voor de game, maar muziek is amper te bekennen en als deze er al is dan is het J-pop van een of andere lokale klapjosti die niet weet hoe hij/zij goede muziek moet maken. Het is dan ook aan alles te merken dat de game oorspronkelijk al eind 2006 in Japan in de winkels lag, op alle vlakken is de game zwaar verouderd.


Ga toch alsjeblieft van mijn scherm af!