Assassin's Creed

Jaap (dikkedorus)
De game Assassins Creed zal niemand onbekend in de oren klinken. Sterker nog, alleen de mensen die echt nooit een spel aanraken zullen deze game niet kennen. Het spel is al in 2007 uitgekomen voor de Xbox 360 en de PS3 en zorgde voor heel wat commotie. Hoewel het spel niet slecht werd ontvangen, waren de grootste klachten toch wel de eentonigheid van het spel. Laten we kijken hoe de PC port het er een half jaar later vanaf brengt.

Voor diegenen die de vorige reviews niet hebben gelezen, het spel gaat over een huurmoordenaar (maar dan uiteraard een semi-nobele-ruwe-bolster-blanke-pit-Indy-meets-Tarzan variant) die met slim sluip- en klimwerk zijn “targets” moet omleggen, met op de achtergrond de kruistochten van 1911.

Hoewel het spel voornamelijk draait om het afluisteren, afranselen en omleggen van je medemens, zit er ook een verhaal achter het geheel. Een voorspelbaar cloak-and-dagger verhaal over geheime genootschappen, sekten en andere vijanden van de Hashashiyyin, de “edele” groep moordenaars waar de hoofdpersoon Altaïr deel van uit maakt. Dit gehele verhaal is stiekem een verhaal-in-een-verhaal; het zit nog eens verpakt in een tweede verhaallijn die zich in de toekomst afspeelt, die verder weinig invloed heeft op de gameplay.
Het spel begint met een welbekende plot-device: de speler begint als “high-level” karakter Altaïr, en wordt in de introductie door de bad-guy verslagen, waarna hij zich door het spel heen weer terug worstelt naar zijn oude status, om de confrontatie nogmaals aan te gaan. Je begint je carrière dus als beginnende assassin, waarbij je na elke missie nieuwe wapens en moves unlocked.

Dat klinkt allemaal prima en vooral de graphics zorgen er voor dat je je in het begin van het spel prima kan vermaken met het stilistisch afslachten van je vijanden met je zwaard, mes of kruisboog. Mooie camera-punten en veel gore maken het meeste van de stijlvolle kill-moves die je met goed getimede muisklikken kan activeren. De grafische kant van het spel is sowieso prima verzorgd en het is leuk om te zien dat er een PC port is die goed gebruikt maakt van je hardware. Op een GTS 8800 320MB draait het spel prima op een hoge resolutie en high-detail.
De negatieve kanten van het spel worden duidelijk wanneer je een paar missies in het spel zit. De tutorial die in het begin je handje vasthoudt blijkt niet van ophouden te weten. De speler wordt met klinische precisie verteld wat de bedoeling is en zelfs na uren spelen wordt je door iconen precies duidelijk gemaakt wat je moet doen. En die dingen die je moet doen zijn meestal kilometers verderop.



Stealty en...minder stealthy!

Wanneer de speler in een nieuw gebied aankomt staan er op de kaart uitkijkposten aangegeven, waar de speler naartoe moet om de stad te kunnen overzien. Vanuit deze posten kan de speler gedeelten van de stad op de kaart zichtbaar maken, waarop weer andere iconen verschijnen die aangeven waar welke missies kunnen worden uitgevoerd. Deze missies bestaan uit een gelimiteerd aantal typen opdrachten die meestal niet meer dan een minuut of drie duren. De PC versie heeft nog wel wat meer variatie maar zelfs met deze nieuwe missies is het gevoel van herhaling sterk aanwezig. Sterk aanwezig. Sterk aanwezig.

Als er genoeg van deze missies zijn gedaan (onder het mom van “research” ) kan de speler beginnen met de werkelijke eind-missie; deze bestaat eigenlijk altijd uit het omleggen van een belangrijk persoon.