Bomberman Land Touch! 2

De titel Bomberman Land Touch! 2 geeft al aan dat ook dit spel weer zal draaien om het gebruik van het Touch Screen van de DS. Niet zo heel vreemd, want ook het tweede deel van de Bomberman Land Touch! serie draait om minigames, minigames en nog eens minigames.


Minigames minigames minigames minigames

Waar dit spel een onderscheid maakt met de meeste DS minigame titels op de markt, is dat de makers van het spel veel werk hebben gestopt in de singleplayer gameplay, en het multiplayer grotendeels simpel hebben gehouden.

Bomberman Land Touch draait om de avonturen die (de witte) Bomberman en zijn vrienden beleven in een geheimzinnig pretpark. De speler kan met de witte bomberman door dit park rondlopen, en bij de kraampjes de verschillende minigames spelen. Bij het winnen van een minigame krijgt de speler verschillende soorten \"pieces\", die nodig zijn om nieuwe gedeelten van het pretpark vrij te spelen.

Deze opzet klinkt redelijk \"free roaming\", maar in werkelijkheid is Bomberman Land zo opgezet dat je vroeg of laat vast komt te zitten als je niet alle minigames uitspeelt, en met alle verhaallijnen afsluit. Verder zit het park vol met andere bezoekers waarmee je kan praten, en waarmee je uiteindelijk nog meer minigames vrijspeelt, en items verzameld. De items moet je in een simpele adventure-opzet weer gebruiken op de juiste plekken in het park om...jawel...meer minigames vrij te spelen.



Het rondlopen in het park en het praten met mensen is een leuke afwisseling

Al met al is er wel enorm veel werk gestoken in het slim opzetten van de verhaallijnen, adventure elementen en subquests. Hierdoor verveelt het spel een stuk minder snel. De gebieden die je unlockt zorgen voor afwisseling, en de plaatsen waar je nog niet kan komen houden de speler nieuwsgierig. Ook zijn de beroemde bommen in het spel verwerkt. Door verschillende items en bommen met elkaar te combineren kunnen weer nieuwe locaties worden vrijgespeeld.

De minigames zelf zijn redelijk middelmatig. Vaak standaard concepten met een Bomberman sausje, en ook 3D graphics of andere wow-momenten blijven uit. De meeste zijn enorm eenvoudig, maar soms zitten er echt onmogelijk moeilijke tussen, waardoor de frustratie snel toeneemt, ondanks dat het spel na veel pogingen de moeilijkheidsgraad terugschroeft. Ook is de uitleg soms te vaag of incorrect. Het lijkt ook alsof sommige spellen totaal niet getest zijn op de moeilijkheidsgraad, en veel minigames worden eigenlijk alleen leuk in multiplayer.