Battalion Wars 2
Het verhaal van Battalion Wars 2 is gescheiden tussen twee tijdslijnen en bevat een hoop verschillende facties. De Sun Empire, die in een vroege geschiedenis een beetje ruzie met de Iron Legion hadden en daarom een atoombom uit een zonnesatelliet gooiden op het epicentrum van de de Xylvanians, zit met een probleem. In de huidige tijd is onder valse voorwendselen het leger van de Anglo Isles de Sun Empire binnengevallen op zoek naar dit massadestructiewapen (blijkbaar schuwt Nintendo een politieke verwijzing niet). Achter deze actie zitten natuurlijk de Xylvanians, die van de chaos gebruik maken om de staf waarmee de atoombom van de Sun Empire geactiveerd kan worden te zoeken. De toenmalige prinses van de Sun Empire had namelijk in al haar wijsheid besluiten dat het wapen nooit meer gebruikt mocht worden, en het daarom van een klif af gegooid. Hoewel de keuze verhaaltechnisch sterk is, getuigt het natuurlijk niet van al te veel intelligentie, maar vooruit. Overigens wordt het verhaal in werkelijk prachtige CGI filmpjes op je televisie tevoorschijn getoverd.
Goed, het verhaal is dus best aardig gevonden en geven je de mogelijkheid om tijdens de twintig missies in de single-player campange met zes verschillende legers te spelen. Genoeg variatie dus. De missies beginnen meestal met een klein leger dat je kan besturen, waarna je aan de andere kant van het level alle vijanden moet verslaan. Onderweg kom je nog een aantal andere vijanden tegen, een paar sidequests om wat meer mannetjes op te duiken, en de nodige plotwendingen/verrassingen om het spannend te houden. Omdat je nooit a la GTA moet gaan rondrennen en maar moet zien hoe je aan het einde komt, is de actie gedoseerd en overzichtelijk. Hoewel sommige pc-gamers die teveel RTS spellen hebben gespeeld het aan het handje nemen misschien vervelend vinden, werkt het erg prettig, overzichtelijk maar past het vooral goed bij de stijl van besturen, waarover meer in het volgende stukje. Als je faalt in je missie moet je hem wel helemaal opnieuw spelen (wat eigenlijk ook wel logisch is), maar de moeilijkheidsgraad is niet ontzettend hoog waardoor dat je niet vaak zal gebeuren. De levels verschillen niet alleen qua achtergrond, maar ook in de tijd waarin je speelt, en door de vele legers is er genoeg variatie.
Het belangrijkste van BWii is eigenlijk de besturing. Hoewel deze behoorlijk complex is met meer dan genoeg mogelijkheden, voelt alles redelijk intuïtief. Met je WiiMote mik je, waarna je op een vijand kan locken met Z. Wil je zelf schieten dan druk je op B, wil je je leger er op af sturen dan druk je op A. Met de pijltjes van het D-pad kan je kiezen welk onderdeel van je leger je vooruit wilt sturen, en met de analoge stick loop je zelf. Tijdens het rondrennen kan je kiezen of je je leger (of een deel daarvan) wilt laten wachten of volgen, en kan je kiezen welke legerunit je als primaire aanvoerder wilt hebben. Je gebruikt namelijk het perspectief van de aanvoerder, wat er voor kan zorgen dat je het werk meer of minder aan de AI van je leger over laat. In sommige gevallen is het handig om zelf de controle over je tank te nemen, in andere gevallen is de actie zo groot en overzichtelijk dat je beter een simpele soldaat kan gebruiken om iedereen naar de juiste positie te sturen.
De besturing werkt dus lekker, maar dat wil niet zeggen dat de gameplay vlekkeloos is. Het spel zelf komt eigenlijk neer op een gigantisch boter-kaas-en-eieren, aangezien elke unit een zwakke plek en een sterk punt heeft. Laat je tanks dus vlammenwerpers doden, terwijl je assualt mannetjes beter zijn om bazooka’s uit de weg te ruimen. Het op de juiste mannetjes afsturen van je leger werkt best goed, maar het spel kent wel een behoorlijk minpunt, namelijk dat je niet een deel van je leger kan positioneren op een bepaalde plek op het slagveld. Hierdoor is je strategie voornamelijk reactief, in plaats van dat je gebruik kan maken van je eigen strategie en de slag laten verlopen op de manier waarop jij dat in gedachten hebt. Een behoorlijke tekortkoming die het strategische gedeelte wat teniet doet, maar toch blijft dit spel overeind staan. Lees op de volgende pagina waarom!
