Dead and Furious

Mambaman
Dead \'n Furious is een DS shooter game die zich afspeelt in een gevangenis. Hierin wordt de, natuurlijk onterecht veroordeelde, gevangene Rob Steiner op een avond wakker om direct te merken dat zijn celdeur wagenwijd openstaat! Net terwijl hij al huppelend het complex begint te doorzoeken naar een uitgang wordt hij pardoes belaagd door een horde zombies. En wat doe je dan als je Rob Steiner heet? Juist, je pakt een pistool van de grond (hoe die daar komt is een raadsel) en besluit alle zombies eigenhandig kapot te schieten.

Voor zover het verhaal van Dead \'n Furious. Zoals je als hebt gemerkt is het niet bepaald een verhaal dat openstaat voor veel diepgang, gezien alles draait om één man, zijn pistool en zombies, heel veel zombies…

Als je op het doosje kijkt van het spel lijkt het, vooral door de screenshots, dat je te maken hebt met een DS first person shooter, maar niets is minder waar. Dead \'n Furious is een on-rails shooter zoals de welbekende House of the Dead series. Dit betekent dat je het wapen afschiet door met de stylus op bepaalde doelen te drukken terwijl de camera gewoon zijn gang gaat.
Op zich is hier niets mis mee, ik heb mij persoonlijk wel vermaakt met House of the Dead 2 op de Dreamcast, maar helaas haalt Dead \'n Furious het niet bij zijn illustere, en vaak onbedoeld grappige voorganger.

Waar House of the Dead toentertijd snelle actie bood die was gehuld in een flutverhaal verteld door ongelooflijk slechte voice-overs is Dead \'n Furious een on-rails shooter die de snelle actie heeft verwisseld met enorm frustrerende elementen.
De eerste bron van frustratie is het herladen. Door munitie te draggen en droppen van linkonder in het scherm naar de rechterkant van het scherm herlaad je dus je wapen. Helaas moeten de wapens erg vaak herladen worden, wat, door de trage reload functionaliteit, er vaak voor zorgt dat je besprongen wordt door een vijftal zombies terwijl je voor de zoveelste keer fijn aan het herladen bent.

De tweede bron van frustratie, eigenlijk is dit de grootste bron, zijn de save-points. Deze liggen zo ver uit elkaar dat je vaak een compleet level opnieuw moet spelen als de eindbaas je weer eens tot moes heeft gemept. Er zijn dus geen save-points voor eindbazen, geen save-points voor of na een cut-scene, etc...etc... Dit gebrek aan logische plaatsing van save-points heeft mij meermalen mijn stylus uit wanhoop doen wegsmijten, om vervolgens weer dat rotding te moeten vinden, niet bepaald een hobby van mij.

Een ander aspect dat mijn aandacht trok was de enorme hoeveelheid soorten vijanden die te vinden zijn in Dead \'n Furious. Het zijn er welgeteld VIER! Soms hebben ze een ander pakje aan, maar al met al zijn de volgende vijanden te in het spel vinden: De dunne zombie, de dikke zombie, zombieratten en zombiekrokodillen. Tel hierbij weinig afwisselende omgevingen op en je hebt een spel dat je na een uur of twee wel gezien hebt