The Red Star

Op het doosje van The Red Star staat groot aangegeven dat het een kruising is van Streets of Rage en Ikaruga, dat is nogal een bewering, stellen dat jouw spel een kruising is van deze twee klassiekers. Kan dit spel zich meten aan deze bewering? Of is het een rampzalige combinatie die gewoonweg niet kan werken.

Maar laten we beginnen bij het begin; het verhaal, als je het eigenlijk wel een verhaal kan noemen. The Red Star speelt zich af in een alternatief universum waarin de Soviet Unie nog bestaat, weliswaar in een andere vorm met een andere naam de URRS (United Republics of the Red Star). In het Universum van The Red Star is de URRS een grootmacht geworden door een combinatie van high-tech ontwikkeling, het gebruik van magische krachten en een enorme luchtvloot van nogal ongewoon grote luchtschepen.
Twee van de drie hoofdrolspelers van het spel, Maya en Kyuzo, zijn voormalig officieren binnen de rode vloot van de URRS die besloten hebben om te deserteren omdat zij erachter zijn gekomen dat de URRS onder invloed staan van “the Dark lord Imbohl” en zijn kornuit “Troika, the harvester of souls”.
Deze lieden hebben het niet zo op vrijheid, en willen de gehele URRS onderwerpen aan hun totalitaire schrikbewind, het is aan Maya, Kyuzo en vrijheidsstrijdster Makita om Troika uit te schakelen.
Voor zover het verhaal, dat uit de koker komt van Christian Gossett die ook verantwoordelijk is voor de comic-reeks die dezelfde naam als het spel draagt.

De invloed van de comic is overal te zien in de game, de personages, de omgevingen, de high-tech en magie combinatie, alles heeft een duidelijke comic look & feel. Mede hierdoor is het niet hinderlijk dat de graphics enigszins verouderd overkomen, sterker nog, door de snelle actie vallen de graphics nauwelijks op.

Als je het spel opstart is het snel duidelijk dat je hier met een arcade spel te maken hebt. De cartoony graphics, een uitermate bizar verhaaltje en gameplay waarvoor je in het bezit moet zijn van een behoorlijke Nintendo-duim zorgen ervoor dat The Red Star zich uitermate goed nestelt binnen het arcade genre. Maar The Red Star onderscheid zich wel degelijk van alle andere arcade spellen. Dit onderscheid ligt in het feit dat het spel twee arcadegenres combineert; de beat ‘em up en de shoot ‘em up.

Zoals bekende beat ‘em up games als Streets of Rage en Double Dragon zijn de levels side scrolling qua opmaak. Dit betekend dat je personage alleen één kant op kan om verder te komen in het spel. Ook kunnen de personages zichzelf goed redden in close combat. Succesvolle aanvallen vullen de zogenaamde Protocol meter. Is de Protocol meter vol, dan kan het personage een speciale aanval uitvoeren. Ook is er de gebruikelijke health-bar waarop je kan zien hoe het personage er aan toe is, is de health bar op dan is het game over en kan je weer beginnen vanaf de laatste save-point.

Naast wapentuig voor close-combat bezitten de personages allen hun eigen vuurwapen. Dit wapen heeft ongelimiteerde munitie, maar heeft de neiging oververhit te raken. Gebeurt dit dan kan het personage niet meer schieten voor een korte tijd. Om dit toch enigszins overleefbaar te maken is er een mogelijkheid om een Guard Shield in te schakelen. Deze Guard Shield beschermen de personages alleen tegen afstandswapens, in close-combat is het dus nutteloos. Een ander aspect van de Guard Shield is dat het tijdelijk is, raakt de Guard Shield bar leeg dan kan je dit niet meer gebruiken totdat de bar weer vol staat.

De vijanden binnen het spel zijn ook zeer gevarieerd en hebben allen hun eigen aanvalspatroon. Dit zorgt ervoor dat je als speler constant moet aanpassen aan de aanvallen van verschillende vijanden. Zo komt het veelvuldig voor dat vijanden die gespecialiseerd zijn in close-combat aanvallen met ondersteuning van vijanden gewapend met afstandswapens. Het is aan jou om daar heelhuids uit te komen.