Dungeon Siege: Throne of Agony

Dungeon Siege probeert al jaren het gat op te vullen dat Diablo liet vallen in de wereld van Hack \'n\' slash door middel van duizend en één muisclicks. Niet zonder succes; de games worden immers prima gewaardeerd door duizenden gamers over de hele wereld. Je was natuurlijk alleen nogal gebonden aan je PC om te genieten van deze game, dus hoog tijd voor een Hack \'n\' Slash game op een portable. In dit geval de PSP.

PlayStation Portable games zijn erg vaak gewoon een simpele versie van het origineel. Dungeon voldoet hier op alle fronten aan. Het spel begint natuurlijk met de karaktercreatie en je hebt hierbij de keuze uit drie verschillende soorten karakters: Een battlemage, een warrior, en natuurlijk de rogue. Daarnaast mag je ook meteen een volgeling kiezen die de zwaktes van jouw karakter een beetje opvult. Zo kun je als warrior kiezen voor een magische volgeling en als battlemage voor een echte klappenuitdeler.


Het begin van het spel is tragisch wanneer je schip ten onder gaat en jij aanspoelt in een land vol met beesten. Eigenlijk... is het helemaal niet zo tragisch, maar vooral een cliché en een ervaren RPG-speler kan nu de rest van het verhaal wel voorspellen... Na vijftien tot twintig uur ben je er wel klaar mee en zal het verhaal je echt niet bij zijn gebleven. Het is netjes opgehakt in kleine brokjes en dus prima geschikt voor die korte speelsessies in de trein of auto. Met de meeste quests ben je namelijk maar een minuut of vijftien kwijt.

Om de speelsessies niet te lang te maken hebben ze bij Super Villian studios bedacht dat het handig is om je over een grote kaart te bewegen, waarbij er bepaalde plekken zijn die je kunt bezoeken. Zo zoomt het huisje op je kaart naar een heel dorp compleet met quests, winkeltjes en trainers. Er valt echter genoeg te ontdekken, want de kaart is natuurlijk niet meteen geheel zichtbaar en er zijn ook genoeg punten die je interesse zullen trekken.

In de bossen, grotten en andere ongure plekken zijn natuurlijk genoeg verschillende vijanden die je om kan leggen. Dit is erg gemakkelijk door gewoon simpelweg op de X-knop te rammen net zolang tot ze het loodje leggen. Als je bijvoorbeeld een vuurbal wilt afschieten dan hoef je hier ook maar weinig moeite voor te doen, want het spel zal voor jou richten. Je kunt in totaal zes verschillende speciale acties toewijzen buiten je standaard aanval (bolletje en driehoekje en alle vier de knoppen + R). Ondanks deze simpele controllers gaat al dat gedruk op de knopjes een beetje vervelen na een poos, omdat er maar weinig echte uitdagingen in de game zitten. Dit komt waarschijnlijk doordat je altijd genoeg health potions op zak hebt en je ook overladen wordt met wapens en andere bruikbare spullen.


Dit brengt ons tot de ruggegraat van bijna iedere RPG en dat zijn de menu\'s die het spel drijven. Je inventory is erg beperkt in Dungeon Siege. Mocht je ervan houden om alles te verzamelen en te verkopen bereid je er dan op voor dat je nogal wat tripjes terug naar de dichtstbijzijnde winkelier zult maken. Ook de karakterontwikkeling is vrij beperkt en je kunt niet veel meer doen dan iedere level je abilities te upgraden. Om het level komt er een nieuwe ability vrij (tot en met level 28), waarvan sommigen passief hun steentje bijdragen en anderen kun je actief gebruiken. Het is voor de doorgewinterde RPGer misschien wat schraal, maar voor een handheld game voldoet het net.

De ogen en de oren willen natuurlijk ook wat en daarin is Super Villian prima geslaagd. De wereld is best gedetailleerd, de animaties zijn erg goed uit en er zijn ook genoeg speciale effecten om het aantrekkelijk te houden. De soundtrack van de game is erg goed en draagt perfect bij aan het altijd dreigende sfeertje dat in de game heerst. De geluidseffecten zijn prima, maar bijvoorbeeld de vrolijke fluitende vogeltjes in het donkere bos doen toch een beetje afbreuk aan het geheel.