Ninety-Nine Nights
Games van tegenwoordig worden steeds realistischer, niet alleen op grafisch gebied, maar ook op het gebied van AI, physics en animaties. Games van tegenwoordig moeten veelal de gamer het gevoel geven dat hij niet meer in een fantasie-wereld zit, maar in een plaatsvervangende werkelijkheid. Ninety-Nine Nights (hierna N3) stapt volledig af van dit concept. In deze game kies je een held en neem je het op tegen honderden en nog eens honderden vijanden tegelijk, zonder dat je rekening moet houden met dingen als Friendly Fire. Gewoon ouderwets hakken.
Het eerste moment dat je de game in je Xbox 360 stopt en het openingsfilmpje komt op je tv val je even stil. De intro is namelijk zo ongelofelijk mooi, alsof je gewoon een film als Final Fantasy zit te kijken, maar dan nog mooier. Tijdens het filmpje wordt ook nog het achtergrondverhaal van de game verteld, of ja, uitgebeeld, maar dit is werkelijk zo subtiel dat je er weinig van mee krijgt. Erg duidelijk is het mij ook nog niet, maar het is voor de helden in de game genoeg reden om in een massale oorlog de toekomst van de wereld te beslechten.
Tussen elke missie door wordt heel even iets van het verhaal doorgewerkt en hier verliest de game erg veel sfeer. Waar de muziek namelijk fantastisch bij de game past en de omgevingen erg mooi en afwisselend zijn (je zult vechten van de dorre woestijnen tot bevroren toendra\'s) zijn de voice-overs namelijk om te huilen. Waarom in godsnaam Microsoft het nodig vond om de stemmen na te synchroniseren in het Engels is mij een raadsel, maar het zou niet eens zo dramatisch zijn als de stemmen door competente mensen waren ingesproken. De mensen die dit hebben ingesproken dachten waarschijnlijk dat je geen emotie hoeft uit te drukken in een videogame. Daar komt nog bij dat wat ze zeggen zo cliché en tenenkrommend slecht is dat je eigenlijk het geluid direct wilt uitzetten.
Als je begint met de game heb je de keuze om even een tutorial door te werken of jezelf gelijk in de actie te storten. Nu is dit laatste prima te doen, want erg veel hoef je niet te leren. In totaal kent de campaign mode zeven verschillende speelbare characters, waarvan je er één kunt unlocken door het spel uit te spelen met de overige zes. Al deze characters hebben hun eigen campaign, al overlappen veel missies elkaar, en ze hebben allemaal hun eigen wapens en magische krachten.
Tijdens de gevechten krijg je ook de beschikking over extra hulptroepen. Deze kun je van te voren bepalen. Zo kun je kiezen of je liever voor boogschutters gaat of dat je meer houdt van stevige infantry. Niet dat het werkelijk ook maar enigzins uitmaak wat je kiest, want erg veel invloed hebben deze manschappen niet op het verloop van een gevecht. Vaak worden de humans zelfs kansloos hard afgeslacht door de vele Orks die in latere levels rondlopen.
