Gran Turismo 4

Dirk (Vagere_Hein)
Hoe beschrijf je emotie? Een game geeft je een gevoel. Natuurlijk, iedere game heeft features en die zal ik ook later in deze review uitgebreid aan bod laten komen voor de nieuwsgierigen, maar belangrijker dan dat is het gevoel bij deze game. Als je al kippenvel krijgt bij het zien van de intro, hoe zal de rest van het spel dan zijn? Gran Turismo 3: A-Spec was voor mij ooit de reden om een PS2 te kopen. Kippenvel krijg ik al lang niet meer bij die game, maar de spanning bij het opstarten van de opvolger is er wel.


Wanneer de eerste race start - even snel in arcade, want je kunt je nieuwsgierigheid toch niet bedwingen - is het toch even spannend. Ja, natuurlijk ziet het er allemaal weer geweldig uit, maar is het ook nieuw? Kun je opnieuw verliefd raken op deze game? De eerste bocht maakt het duidelijk. Het rijdt anders! Dat is natuurlijk stijlloos. Je gevoel met de weg, het gevoel met de besturing! Weg! Nou ja, niet helemaal weg eigenlijk. Na een bochtje of twee merk je dat het eigenlijk wel meevalt met het drama, maar anders is het zeker. Het gladde van GT3 heeft plaats gemaakt voor snelheid en gevoel. Emotie! Realisme gaat een verdieping omhoog in de torenflat die nergens eindigt. Moeiteloos lijkt Polyphony een game die door veel fans als perfect werd beschreven eventjes te voorzien van een betere besturing. “The real driving simulator” is plotseling nog een stukje ‘real-er’ geworden. Steentjes, hobbeltjes, kuiltjes, je voelt het allemaal (ook letterlijk door de force feedback natuurlijk) en belangrijker: je merkt het in de besturing. Een lang recht stuk doorklieven met een slordige 400 kilometer per uur? Geloof maar niet dat je dan het stuur los kunt laten. Als jij 400 rijdt dan kun je verdorie maar beter je handen aan het stuur houden namelijk, anders rammel je gewoon compleet van de weg, met auto en al. Ga met hoge snelheid op een bocht af, trap de rem vol in en gooi het stuur om: jammer, je kunt bijna niet sturen als je remt met die snelheid! Raakt de auto door hobbeltjes in de weg een beetje los van de grond? Probeer dan maar niet bij te sturen anders lig je zo naast de baan. Ben je nou helemaal gek geworden om te denken dat het net zo stuurt als GT3?! Dit is toevallig wel de REAL driving simulator hoor! Maar dit keer echt. Indrukwekkend gevoel met de weg, zeker bij hoge snelheden. De banden piepen opgewonden en vragen om rust. Het lange rechte stuk blijkt een stuk minder recht dan het visueel lijkt. Verraderlijke kuiltjes maken elke weg tot een mogelijke startplaats om eens lekker de vangrail van dichtbij te gaan bewonderen. De spanning is terug en het gladde is er uit. De eerste ervaring met GT4 is indrukwekkend en vooral veelbelovend...


De Gran Turismo mode is op het eerste gezicht een rommeltje. Een pagina vol icoontjes, zonder duidelijk startpunt. Het bureaublad van Windows maar dan helemaal vol. Geen zichtbare volgorde of structuur. Waar begin je eigenlijk? Toch maar naar home, want daar kan ik mijn rijbewijs van GT4 Prologue en wat geld van GT3 importeren. 110.000 credits om mee te beginnen, daar kun je toch een aardige zak met PK’s van kopen? Snel de tweedehands shop in. De ene auto nog lelijker dan de andere. Ga je voor een foute oude Toyota? Of wil een lekkere Amerikaanse Muscle car? Keus genoeg. Er staat geen tweedehands Ford GT40 Le Mans tussen dus mik op de paardenkrachten en ga niet voor het uiterlijk (lastig!) en dan op naar de garage van Xzibit om je ride te pimpen. Bling Bling-velgen laten we achterwege en ook het aquarium met stromend water moet even wachten. Per merk auto is er een eigen tune boulevard alwaar de pittoreske winkeltjes de velgen opgepoetst en wel in de etalage laten pronken. Nieuwe bandjes en turbo injectie voor mij dit keer. Wees blij met de 110.000 credits want Xzibit heeft een dure hobby. Geen expert in het tunen? Dan bieden de meeste garages ook kant en klare autootjes getuned en wel voor een scherpe doch pijnlijke prijs.