Ski Racing 2005

Ski Racing 2005 is een van de weinige titels die voor de Europese markt gemaakt lijkt te zijn. De sponsors die bij het opstarten van de game op het scherm verschijnen ken ik allemaal vaag van naam van de tijd dat ik vroeger – op schoenenjacht naar de hipste footwear – het domein van de wintersportwinkels betrad. Op het titelscherm pronkt bovendien de naam Hermann Maier – google vertelt mij dat hij de bijnaam The Herminator geniet - en ik besluit dan ook prompt om in ieder geval een skiër met een Duitse naam aan te maken zodat een bijnaam-achteraf niet misplaatst aandoet.

Met een world cup, een single race, de gebruikelijke recordlijsten, instelopties en extra’s lijkt de game namelijk een beetje een beperkt te zijn. En daar ging ik met mijn verwachting de mist in. De game bestaat namelijk uit een vijftal stages, met, verspreid over die stages, achttien pistes. Op elk van die pistes zijn er dan weer vier afdalingsvarianten (de slalom, de grote slalom, de Super G en de afdaling) beschikbaar, waarbij er op sommige pistes slechts één van die varianten beschikbaar is en op andere pistes zijn er weer twee, drie of vier beschikbaar. Het spelen van de world cup komt erop neer dat je binnen iedere stage, piste en variant als overwinnaar uit de bus moet komen. Nog niets aan de hand tot nu toe. Wanneer je echter aan je eerste afdaling begint, kom je erachter dat je een pittig spel aan het spelen bent. Bij skiën is het namelijk zo dat je elk poortje aan de goede kant voorbij moet gaan. Doe je dit niet, dan ben je gediskwalificeerd en kun je opnieuw beginnen. Hetzelfde gebeurt als je een poortje raakt: de skiër zal meteen omvallen, de camera verandert van perspectief en je ziet hem als een zak aardappelen met uitgestrekte armen de piste afstuiteren (ziet er erg grappig uit, maar heel elegant en realistisch is het niet echt): wederom opnieuw beginnen.

Omdat ik competitief aangelegd ben weiger ik rustig aan te doen met het slalommen en ik heb er dan ook ongeveer twintig minuten over gedaan om bij bepaalde afdalingen überhaupt te finishen. De oorzaken hiervan liggen allereerst in de plaatsing van de poortjes en het reliëf van de piste. Je moet de bochten heel goed benaderen en aansnijden en als je dit niet doet kom je verkeerd uit voor het volgende poortje en moet je een remmende bocht maken (de ski’s staan dan vrijwel horizontaal ten opzichte van de afdaalrichting, waardoor je snelheid en dus seconden verliest), ofwel word je gediskwalificeerd omdat je door de opgebouwde snelheid geen tijd meer hebt om een goede bocht te maken, waardoor je een poortje mist en gediskwalificeerd wordt. Het onderscheid dat ik hier maak tussen aansnijden en benaderen is al een indicatie van de diepe gameplay van Ski Racing 2005. Wil je bochten namelijk perfect nemen dan zul je een route moeten nemen die een ideale middenweg is tussen de poortjes welke je moet passeren en het reliëf van de piste. Ook het bochtenwerk is goed doordacht. Wanneer je toptijden wilt halen zul je recht op het poortje af moeten sturen en diepe bochten moeten nemen richting de kant waar je heen wilt. Hoewel je, voordat je de bocht begon te nemen, recht op het poortje afging, word je door de centrifugale kracht net genoeg naar buiten gedreven om het poortje te kunnen nemen.