CD: Nick Cave & The Bad Seeds - Abattoir Blues/The Lyre
De sterke, energieke opener van 'Abatoir Blues', 'Get Ready For Love' (punk-gospel zoals het bedoeld is) omarmt je met een glimlach en neemt je weer mee naar een vreemde wereld in Cave's hoofd. Waar over wuivende maïsvelden donkere gedachten waaien. Waar bomen leven en de doden verzoeken om op te staan. Waar er geen weg uit de malaise lijkt te bestaan, maar waar dit evenmin als een probleem wordt ervaren. De vreemde wereld waarin we allemaal leven tegenwoordig. Waar 'Messiah Ward' op prachtige wijze de hele wereld in eeuwige duisternis schetst, wordt met 'There She Goes, My Beautiful World' bombastisch bezongen hoe iemands persoonlijke wereld ineens in elkaar kan storten. Compleet met positief gospel achtergrondkoortje. Natuurlijk.
'Nature Boy', de eerste single van het album, sprankelt een beetje hoop in de wereld's duisterheid, hoewel de track zelf te recht-toe-recht-aan is om echt te boeien. Cave's fascinatie voor 'sparrows' (mussen) is overigens ook bij dit album latent aanwezig, en ze worden dan ook vaak opgeroepen om hun metaforische plicht te vervullen. Bij de titeltrack is de wereld allang gestopt, maar gaat iedereen verder: "The sky is on fire, the dead are heaped across the land. I went to bed last night and my moral code got jammed. I woke up this morning with a Frappucino in my hand." Zelfs de sparrows zijn er nog. Na de afsluiter 'Fable Of The Brown Ape' ontwaak je om te ontdekken dat het allemaal niet veel beter is dan het je zojuist is voorgespiegeld. Maar je bent tevreden.
The Lyre of Orpheus
The Lyre of Orpheus (cd2) is rustiger en minder bombastisch dan de eerste cd. En daar kun je een probleem van maken. Een dubbel-cd Cave ineens is voor velen sowieso te veel van het goede; zijn stem is te beperkt om een publiek langer dan 8 nummers te boeien. Maar 'Orpheus' an sich is veel lastiger te behappen dan 'Abattoir Blues', wanneer je er goed voor gaat zitten. De teksten zijn even prachtig, muzikaal is het allemaal sterk in orde. De dynamiek is echter te ver zoek om het meer te maken dan een goede plaat voor erbij, op de achtergrond - los van cd1 is hij niet sterk genoeg.
Album resume
Waar 'Abattoir Blues' een interessante, dynamische mengeling laat zien van tekstuele diepgang, akoestische gitaren en overstuurde synth-noise, gegoten in sterke doch beproefde composities en akkoorden, laat 'The Lyre of Orpheus' je een beetje hangen in een heerlijke sluimerfase, waar je even in wilt blijven snoozen maar waar je - voordat je te laat komt op je werk - uit opstaat. Want de wereld gaat wel door natuurlijk.
