The Talos Principle
De makers van Serious Sam worden serieus in hun nieuwste game.
Buiten is het net geen dertig graden, maar ik zit in een airco-gekoelde camper op de parkeerplaats tegenover het E3-gebouw. Naast me zitten de makers van Serious Sam, een over-the-top shooter. Voor mij een scherm met The Talos Principle en ik weet niet wat die gasten gebruikt hebben, maar dit is geheel anders dan de eerstgenoemde game. Wil je achter de zin van het leven komen, dan ga mee in deze filosofische puzzelgame.
In The Thalos Principle loop je in een semi-open wereld rond. Een prachtige wereld, met mooie vergezichten en natuur om je aan te vergapen. Myst in een notendop. De Serious Engine 4 wordt gebruikt om de omgeving op je scherm te toveren. Een van de features die zorgt dat de objecten er zo echt uitzien is de mogelijkheid om objecten in de echte wereld te scannen en deze na een transformatie in de spelwereld te zetten. De details van zo'n object blijven zo bewaard en een designer heeft een stuk minder werk te verrichten om het zo in de gamewereld te krijgen.\
Na wat rondlopen vind ik een kerk waar ik blijkbaar in wil, maar de ingang is geblokkeerd door een vreemde blauwe gloed. Het bordje ernaast geeft een hint dat ik een Tetris-puzzel moet oplossen, maar dat ik Tetris-stukjes mis. Op zoek naar Tetris-stukjes dan maar. In de buurt vind ik al snel enkele ruïnes met elk een puzzel in zich. Een bordje ernaast verraadt al welk Tetris-stukje ik verdien als ik de puzzel achter de poort heb opgelost.
Nu is niets pijnlijker dan een game spelen met de makers ernaast. Met actiegames kun je het nog op n00b gooien, maar puzzelgames hebben te maken met denkvermogen. En dat weten zij ook, dus al handenwrijvend bekijken ze hoe snel je een puzzel oplost. De puzzels in de demo hadden allemaal te maken met gekleurde lasers die ik moest mikken op bijpassende ‘deurknoppen ’om zo de bijbehorende hekken te openen en verder te geraken in het gebied. Het deed me erg denken aan Portal.
Bij de eerste puzzel krijg een compliment dat ik het zonder hulp zo snel oplos. Gelukkig, mijn gezicht gered en mijn ego gestreeld. De andere puzzels worden al snel iets lastiger. Een tip voor mensen die The Thalos Principle gaan spelen: let heel goed op hoe je dingen aantreft, let op de omgeving en denk niet dat deze puzzels supersimpel zijn. Mijn ego werd namelijk al vrij snel weer gedeukt bij het laatste stukje dat ik moest zoeken, omdat ik niet opgelet had.
Naast lasers zijn er ook apparaten op statieven die een toestand van een object waar je op mikt bevriest. En dan liggen er nog meer items die je moet tillen en verzetten om zo een situatie te creëren zodat alle lasers op de juiste sloten gericht staan, de poorten open zijn en je door kunt lopen zonder afgeschoten te worden door een beveiligingssysteem. De puzzels zijn zeker te doen, maar vereisen wel wat denkwerk. Je krijgt wel een “ah zo, got it”-gevoel en niet een “maar dat is niet eerlijk, als ze dat gezegd hadden was ik er in een minuut al uit”. Puzzels die je uitdagen dus, maar op een eerlijke manier.
Maar wat is het filosofische aan deze game? Nou, je weet helemaal niet waarom je dingen doet. Een stem uit de lucht praat soms met je, wie is hij? Waarom moet hij mij hebben? Waarom ben ik hier? Wat is hier? Wie ben ik eigenlijk? Er staan terminals op rare plekken en ik zie dat ik mechanische handen heb, wat ben ik eigenlijk? Je wordt gedropt in een wereld zonder enige clue. De gesprekken met de terminals geven je nog meer stof tot nadenken. Je hebt vragen en het is aan jou om er antwoorden op te vinden.
The Talos Principle is een combinatie van Tetris, Myst en Portal, met daarbij nog vreemde gesprekken met een terminal en een stem uit de lucht. Het heeft in ieder geval mij de aandacht getrokken en ik wil graag verder om meer van de keuze-opties op de terminal uit te proberen en verder de wereld te verkennen om antwoorden te vinden. Die puzzels zijn een ding uit The Talos Principle, de vragen die het bij je oproept is een hele grote tweede. Het spel moet later dit jaar ons aan het denken zetten.
