SimCity

Razende reizende previewreporter zijn is soms een uitdaging. Zo ook op een koude donderdag in januari. Kou, sneeuw, files, maar niets kon me weerhouden om op plaats van bestemming te komen. Waarom? Wie wil er nu geen kans om een dag SimCity te spelen onder het toeziend oog van de producer?

Het is tien jaar geleden dat SimCity 4 het levenslicht zag en sindsdien is het heel stil geweest rondom de stedenbouwgame bij uitstek. Vorig jaar kwam Electronic Arts dan met de aankondiging dat de fans van SimCity in 2013 weer aan de gang kunnen met een nieuwe versie. Niet alleen op pc, maar ook op Mac. Na twee korte demo’s op de E3 en gamescom mogen we dit keer een hele dag aan de gang om zo goed als elk aspect uit deze SimCity te proberen.

Tot nu toe was alleen het tilt-shift, zeg maar alsof je naar een modelbouwstad kijkt, de enige opvallende grafische feature. Maar er is meer te spelen met de visuele settings. Ten eerste heb je drie settings voor de tiltshift: uit, matig effect of een versterkt effect. Maar nog toffer zijn de optionele filters. Je kunt je stad eruit laten zien als uit een film noir, of juist een technicolor-sfeertje geven. Er zijn zelfs extreme filters voor kleurenblinden, maar zelf vond ik bijvoorbeeld de typische sfeer uit de jaren vijftig erg mooi, maar ook de tech-filter had een aantrekkingskracht: het geeft je stad een futuristisch glimmend uiterlijk.

In SimCity heb je naast een overzicht van de stad de mogelijkheid heel dichtbij in te zoomen. Zo dichtbij dat je zo goed als over de straat vliegt, om zo de details van de stad te bewonderen. Het leuke is dit keer ook dat elke inwoner aan te klikken is. Je ziet wat ze doen, waar ze vandaan komen en waar ze naartoe gaan. Elke verkeersdeelnemer heeft een doel en verdwijnt niet à la Hans Klok van de weg. Je ziet files ontstaan, de remlichten van de auto’s lichten daarbij op en de bijbehorende frustraties van een fileslachtoffer komen al snel genoeg bij me naar boven.

Gelukkig zijn er ook leuke details, zoals een voetbal of honkbalveld die overdag en ’s avonds met sfeervolle verlichting gebruikt worden door de inwoners van je stad. De details blijven niet alleen in het grafische. De stad leeft ook veel meer dan in andere delen. Voor mijn ogen voltrok zich een bankoverval en ging de politie richting de gewapende overval. Je kunt ingezoomd bekijken hoe de schietpartij afloopt of je gaat verder met de dagelijkse beslommeringen van je inwoners, die met tekstballonnetjes bij je komen klagen als ze iets willen hebben of als iets ze dwars zit.

Sfeer genoeg dus, maar hoe zit het met de gameplay? De eerste teleurstelling komt al snel: de steden zijn niet meer zo bizar groot te maken als in eerdere delen van SimCity. Gelukkig is er nog een ‘maar’. Dit keer hoef je niet de burgemeester van één stad te zijn. Een hele regio staat tot je beschikking. Deze is ook in multiplayer te spelen, zodat je niet elke stad onder je hoede hoeft te nemen. Deze steden in de regio zijn niet aan elkaar te knopen om zo alsnog het uiterlijk van een grote stad te krijgen, maar helpen elkaar wel op andere manieren.

Elke stad kun je namelijk specialiseren. Je kunt voor een Las Vegas-like gokstad gaan, weer zonder zonder Hans Klok overigens, maar een pure industriestad is ook natuurlijk een mogelijkheid. Als je een stad begint moet je, als je maximale winst wil behalen, eerst kijken wat er in de grond te vinden is. Als er bijvoorbeeld een hele waterrijke bodem is, dan is het slim om dat te winnen uit de bodem, op te slaan en te exporteren naar steden die het willen kopen.

Olie in de grond is altijd handig. Deze kun je exporteren of juist gebruiken om plastic te maken en goederen te verkopen. Een pure toeristenstad met allerlei culturele bezienswaardigheden mag natuurlijk ook. Zoals je merkt is het niet nodig om een gokstad te beginnen om de jackpot te winnen, er zijn legio manieren om flink geld te verdienen.