SimCity
Een klein hokje met acht man en negen computers: op een pc-scherm staart SimCity me aan. Ik moet nog een verhaaltje afluisteren van een ontwikkelaar die vertelt dat SimCity met behulp van de gloednieuwe Glassbox-engine is gebouwd. Dat multiplayer ondersteund wordt waarin je keuzes niet alleen effect hebben op jouw stad, maar ook op steden van andere spelers om je heen. Heel tof allemaal, maar dat heb ik al in de E3-preview gelezen en ik wil spelen! We krijgen een uitdaging van de medewerker: heb binnen een kwartier tweeduizend inwoners in de stad terwijl je de demo speelt. Challenge accepted!
Eindelijk is het zo ver, de groep mag beginnen. Als eerste valt de Glassbox-engine heel erg op. Deze engine zorgt voor een grafisch mooi tiltshift-effect, zodat het lijkt dat ik naar een levend Madurodam aan het kijken ben. Schitterend gewoon. SimCity heeft dezelfde basisregels als altijd: maak zones aan waar dan gebouwd wordt als de vraag naar die specifieke zone er is. In de demo zijn er al wat groene zones, waarop woningen gebouwd zijn, blauwe commerciële zones en fabrieken op industriële gele zones.
De demo begint eerst met een korte tutorial over hoe je moet scrollen en zoomen. Met de muis is dit natuurlijk hartstikke eenvoudig, dus die tutorial is vrij vlot voorbij en we gaan naar een tekstballon bij het stadshuis, waar mensen met protestborden staan. De eerste ‘uitdaging’ wordt daar aan me gepresenteerd. Er wordt me gevraagd de stad te ontsluiten door het aan de snelweg te verbinden. Hierdoor kunnen er ook mensen in de stad komen en er gaan wonen, werken en belangrijk voor mij, belasting betalen.
Ik moet daarna wat zones aanleggen. Dit gebeurt iets anders dan op de welbekende SimCity-wijze: de zones moeten aan de weg liggen, een enorm zonevlak zorgt ervoor dat het midden van dat vlak onbewoond blijft. Het spel laat ook zien welk stuk land geschikt is om een zone op aan te leggen. Deze wijziging heeft te maken met de manier waarop riolering en stroom is geregeld.
Een groot voordeel is het feit dat de riolering- en stroomleidingen gekoppeld zijn aan de wegen. Je hoeft deze dus niet meer apart aan te leggen. Daar ben ik zelf heel erg blij mee, want ik vond dat het stomste gedeelte uit voorgaande SimCity-spellen. Het haalde me uit de stad, het gaf me geen extra mogelijkheden, want ik moest er stroom of water hebben. Of ik nu een riolering schots en scheef aanlegde of netjes met een patroon, het maakte niet uit, het resultaat moest er zijn. Dat is nu eindelijk verleden tijd.
De Glassbox-engine verzorgt alles. Elke inwoner is aan te klikken om zijn gedachten te zien. Wat is de inwoner aan het doen, wat vindt hij of zij van de stad en veel meer. Nog meer dingen om rekening mee te houden. Ik zie dat de fabrieken ook uit te breiden zijn. Er is bijvoorbeeld een extra generator aan te leggen in de stroomfabriek voor meer stroom. Bij de brandweer kun je een garagebox erbij zetten, zodat je een extra brandweerwagen hebt. Een stuk realistischer en niet meteen een grote kostenpost erbij door gewoon een tweede brandweerkazerne te bouwen.
Er zijn daarna nog veel meer uitdagingen. Deze worden her en der in de stad aangeboden met diezelfde tekstballonnen waarin al een icoontje staat waar het probleem mee te maken heeft. Zo wensen mensen een riolering, brandweer, politie en een school. Industrie vervuilt, dus die zet je weer niet liever in een woonwijk. Dit soort beslissingen moet je als stadsplanner allemaal in de gaten houden. Er zijn naast de challenges om dingen te bouwen ook uitdagingen zoals zorgen dat het vuil voor een bepaalde periode op tijd moet wordt opgehaald bijvoorbeeld. Als je dit lukt krijg je weer een beloning, zij het geld, een speciaal huis of een ander item.
Door al dat bouwen hebben we ondertussen een stroomtekort en er wordt gevraagd een al bestaande stroomfabriek aan te zetten. Een grote aan/uit-knop verschijnt boven een gebouw en als ik die aanzet gebeurt er in eerste instantie niets. De Glassbox-engine zorgt voor iets meer realisme en er moeten eerst mensen naar de fabriek rijden om er te gaan werken. De vrachtwagens van de kolenfabriek moet kolen brengen en zo stuurt de engine elk persoon en huisje in je stad aan. Langzamerhand floepen de lampjes aan in de stad en ik ben meteen verliefd op het uitzicht op het scherm. Wow. De meer dan tweeduizend inwoners op het eind van de demotijd waren gehaald. Alleen kwam er een kleine ramp om mijn prestatie uit te wissen.
Ik kan niet wachten tot ik eindelijk in alle rust bezig kan met de volledige versie van SimCity. Grafisch is het schitterend en echt een enorme sprong voorwaarts ten opzichte van het laatst uitgekomen deel. De details, de informatie die op subtiele wijze is verborgen en de uitdagingen maken dit spel een droom voor wannabe-stadsbouwers. Dit keer krijg je niet alleen uitdagingen in je eigen stad, maar ook met je buursteden online. We kunnen deze buren pas in februari 2013 gaan helpen, of pesten. Het spel komt dan namelijk uit op pc en Mac.
