Max Payne 3

Rockstar heeft ons uitgenodigd om dinsdagmiddag naar het Sheraton Hotel tegenover Schiphol te komen, om te zien hoe het er op dit moment voor staat met Max Payne 3. We hebben zelf niet kunnen spelen, maar desondanks een goede indruk gekregen. Max Payne is nog steeds Max Payne, maar dan anders. En São Paulo is zo'n gekke locatie nog niet.

De één uur durende presentatie begint ongeveer aan het begin van het spel, waar we Max Payne ontmoeten in een slonzige hotelkamer in New York. Hij draagt het bekende zwarte pak, ziet er geschoren uit en zijn haren zitten netjes in model. Buiten vallen de sneeuwvlokken naar beneden, terwijl we Max binnen verder zien afglijden met alcohol en pijnstillers. De typische sfeer zit er meteen goed in. Zijn vriend Raul Passos ziet het allemaal gebeuren en vraagt zich af waarom Max dit zichzelf aandoet, terwijl zijn gedrag gemakkelijk te verklaren is. In het verleden is hij door zijn werk bij de drugspolitie en NYPD veel geliefden verloren, waaronder zijn vrouw en kind. Sindsdien grijpt hij naar de fles en potjes pijnstillers om dat laatste beetje gevoel in zijn lichaam te versterken. Max is zonder meer één van de meest gekwelde gamepersonages ooit.

Stop! Bullet time!
Niet lang na de scène zelfmedelijden vol cynische opmerkingen worden Max en Raul verrast door een bende criminelen. Hij heeft iemands zoon vermoord en zijn vader komt gerechtigheid halen. Ze raken verwikkeld in een kogelregen. Meteen worden enkele gameplayverbeteringen duidelijk. Max schuilt namelijk achter muren om op adem te komen, kogels bij te vullen of pijnstillers in te nemen, wat in de twee eerdere delen niet mogelijk was. De run-and-gun-gameplay is niet geheel verloren gegaan door die keuze, want de AI is zo slim om je te gaan zoeken wanneer je uit beeld bent. Dat demonstreert ook het later getoonde level, waar de kaalgeschoren Max in een gesloopte bus dekking zoekt van een stel schietgrage gasten. Net wanneer je denkt dat de AI je niet ziet, kijkt hij even over de rand van het kapot geschoten raam heen. En dan begint er een nieuwe shoot out. Snel reageren is het devies, maar dankzij het vertrouwde bullet time win je toch enkele secondes.

Bullet time ziet er overtuigend en realistisch uit. Dankzij het Natural Motion's Euphoria-systeem, dat ervoor zorgt dat alle bewegingen zo natuurlijk overkomen, bewegen de personages levendiger dan ooit tevoren. Dat wordt helemaal duidelijk wanneer alles in slow motion gaat. Je ziet bijvoorbeeld Max zijn gewicht verplaatsen wanneer je van rechts naar links rent. Ook strekt hij zijn arm naar beneden wanneer je zo'n zijwaartse sprong maakt tijdens het schieten, zodat hij zichzelf opvangt. De impact van de kogels heeft invloed op de manier waarop tegenstanders doodgaan. Als je hen door de kop schiet, klappen ze met hun nek naar achteren. Schiet je hen door de rechter heup, dan draait-ie dramatisch met die heup een kwartslag naar achteren en met z'n linkerarm naar voren. Het zijn kleine details die het voor het ontwikkelteam zeer uitdagend maken om te realiseren en voor ons gamers een stap dichterbij complete immersie. Om het in één zin samen te vatten: de personages zijn zich bewust van hun eigen gewicht en reageren daar ook naar.

São Paulo
Een struikelblok voor veel liefhebbers van de serie is de nieuwe locatie: het Braziliaanse São Paulo. De zonovergotene stad lijkt op het eerste gezicht niet in het Max Payne-universum te passen. Een verkeerde impressie is dan ook dat er, net als in bijvoorbeeld Rio de Janeiro, flink wordt gefeest door allemaal vrolijke, verklede mensen tijdens carnaval. Nee, São Paulo is misschien nog wel vele malen duisterder dan het New York van acht jaar geleden; het valt alleen niet zo op. Het culturele centrum van Brazilië lijkt in veel opzichten dan ook op het financiële centrum van Noord-Amerika. Want São Paulo bevat een compleet spectrum aan verscheidenheden: zowel de rijke corporaties als de arme, gevaarlijkere wijken en alles daar tussenin zijn goed vertegenwoordigd. Met de atmosfeer zit het meer dan goed. En het mooie aan de omgevingen is dat er een flink deel van kapot geknald kan worden. In de hotelgang waar Max terechtkomt nadat hij zijn kamer uit geschoten is, zien we dat hij niet alleen het raampje kapot knalt om de schurk op het dak er tegenover af te knallen. Het houten kozijn ontgeldt het ook in dit vuurgevecht, terwijl Max zijn bullet time en shootdodge inzet en die gast een prima kogel door zijn hoofd jengelt. Ook tankstations zijn in je voordeel te gebruiken.

Max Payne is naar São Paulo gegaan, omdat zijn maatje Raul Passos hem daar een baan als beveiliger heeft aangeboden. Max werkt al jaren niet meer voor de politie en is in eerste instantie ook niet van plan om naar Brazilië te gaan, maar besluit toch mee te gaan. Hij gaat aan de slag als hoofdbeveiliger van de familie Branco. Daar neemt hij onder andere een rijke vastgoedhandelaar Rodrigo en zijn twee broers onder zijn hoede. Victor, broer één, is een lokale politicus en Marcelo, broer twee, is een hippe en feestende Eurotrash-playboy. Wanneer onder Max zijn dienst Fabiana, Rodrigo’s vrouw, wordt ontvoerd, breekt de hel los. De Comando Sombra-bende zit hier achter en het is nog onduidelijk waarom. Het gaat in elk geval dieper dan de gemiddelde ontvoering en aan Max de taak om uit te zoeken wat er nou gaande is.

Indrukwekkend sfeervol
Grafisch ziet Max Payne 3 er nu al indrukwekkend en sfeervol uit. De gamedemo die we te zien kregen draaide stabiel op de Xbox 360, naast de megagrote televisie waar hij op aangesloten stond. De visuele details zijn van hoog niveau. Wanneer Max bijvoorbeeld door een plas bloed van een neergeschoten maffioso loopt, laat hij voetstappen achter die niet na verloop van tijd ineens verdwijnen. Ook blijven de lichamen en kogels liggen, als een prachtig stilleven. Zodra er bloed op Max’ lichaam zit of hij geraakt is door een kogel, dan blijft dit effect zichtbaar in cutscene en de rest van het level. Wederom kleine details die zorgen voor overtuiging. Omdat de game behoorlijk lineair en scripted is, zien de omgevingen er strak, fantastisch vormgegeven en levensecht uit. Je waant je in het São Paulo van nu en ook het New York-moment zorgt voor een feest van herkenning en euforie. Dat de originele stemacteur ook voor dit deel getekend heeft, wat in eerste instantie niet de bedoeling was, komt de game goed uit. Zowel hij als Max zijn ouder geworden en dat is goed te horen in de emotie van zijn stem.

Aan de onderkant van de voorlopige opsomming zien we een alleen maar positieve dingen staan. Max is nog steeds Max, maar dan gemoderniseerd naar het jaar 2012. Overigens maken de korte intermezzo’s in de vorm van een graphic noir hun herintrede, maar dan ook flink opgepoetst. Ze zijn nu geanimeerd, terwijl we naar de gedachtes van Max luisteren. En hem leren kennen, zoals hij nu in het digitale leven staat. De eerste Max Payne werd ooit bekend als een gestileerde film noir-game. Het tweede deel deed dat dunnetjes over en aangekomen bij het derde spel kunnen we concluderen dat we te maken hebben met een neo-noir-game. Op net zoveel punten herkenbaar als verbeterd, inclusief de rauwe stijl die we gewend zijn. Max Payne 3 kan niet gauw genoeg uitkomen.