Sesame Street: Once Upon a Monster

Al sinds 1969 groeien er kinderen op met de avonturen van Bert, Ernie, Koekiemonster en Oscar. De eerste generatie kijkers is alweer lang en breed volwassen en kijken het programma nu samen met hun eigen kinderen. Maar ook Sesamstraat gaat met zijn tijd mee en komt nu met een game voor kinderen én hun ouders.

Sesamstraat is ooit gestart om kinderen spelenderwijs dingen te leren, waarbij de focus niet puur ligt op specifieke vaardigheden als tellen, lezen en schrijven, maar vooral op algemene omgangsvormen en het leven zelf, zoals verdriet, samenwerken en ruzie. Dezelfde soort thema's komen in de game terug zonder er te dik bovenop te liggen.

Het spel is opgedeeld in een zestal hoofdstukken met elk hun eigen thema. Zoals de titel Sesame street: Once upon a Monster wellicht verklapt spelen monsters een belangrijke rol in het spel. Zes verschillende monsters hebben elk een probleem dat je op moet lossen in een hoofdstuk. De hoofdstukken worden weergegeven als prentenboeken en elke pagina is een losse mini-game waarbij de zes mini-games van één hoofdstuk gezamelijk een verhaal vormen. Uiteraard is het wel mogelijk om specifieke mini-games te kiezen of een mini-game nog een keer te spelen.

In de demo die ik speelde, speelde een paars monster de hoofdrol. Dit monster zag er eng uit waardoor alle dieren in het moeras bang voor hem waren en het arme monster geen vriendjes had. Monsters hebben ook gevoelens en dus schoot ik als Koekiemonster te hulp. Eerst door vuurvliegjes naar het monster toe te zwaaien om te zorgen dat hij niet meer in het donker stond, zodat bleek dat hij eigenlijk helemaal niet zo eng was. In een volgende mini-game probeerde ik het monster te laten zien dat hij helemaal niet zo eng was, door al zijn bewegingen na te doen. Vervolgens kroop ik zelf in de huid van het monster en gooide ik koekjes naar schattige beestjes om ze uit hun hol te lokken. Na het voeren van genoeg koekjes aan zo'n beestje ontdekte hij dat ik toch niet zo'n eng monster was en kon ik het beestje knuffelen en aaien, om vervolgens een ander beestje te gaan lokken.

De mini-games die in het spel zitten zijn niet echt lastig, maar dat kan ook komen doordat je niet gestraft wordt als je het fout doet. Je kunt een spel niet verliezen en krijgt hooguit tijdens het spelen wat tips over hoe het beter kan. Je ontvangt verder geen score en bij twee spelers wordt er geen winnaar aangewezen. Het spel draait helemaal om het samen spelenderwijs leren en vooral plezier maken. Hoewel ik duidelijk niet in de beoogde doelgroep val, heb ik me prima vermaakt met de game. Een virtueel beestje aaien en knuffelen met Kinect is gewoon leuk, net als het nadoen van rare monsterbewegingen. Ik verwacht echter dat de herspeelbaarheid voor de gewone gamer niet zo hoog zal liggen omdat er niets te unlocken valt en je niet de competitie aan kunt gaan met andere spelers of jezelf.

Conclusie

Voor kinderen én hun ouders lijkt dit een geweldige game te gaan worden. Kinect werkt goed en het spel is erg makkelijk te besturen. Het succes van dit spel valt of staat echter bij de localisering. Een game met de bekende Sesamstraat-figuren is erg tof, maar als ze allemaal Engels spreken en de speluitleg in het Engels is, is het voor kinderen toch een stuk minder leuk en veel lastiger zelfstandig te spelen. Momenteel is nog niet bekend of het spel ook in het Nederlands verschijnt.

Sesame Street: Once Upon a Monster verschijnt exclusief voor Xbox 360 in het laatste kwartaal van 2011 en is enkel speelbaar met Kinect.