Sonic Colors
Sonic the Hedgehog is een gamepersonage dat jongere gamers misschien alleen maar kennen uit de Nintendo Wii-game Mario en Sonic op de Olympische Winterspelen. Er was echter een glorieus tijdperk waarin Sonic zijn eigen games had die behoorden tot de beste games op de markt. Die tijden zijn voorbij. De laatste jaren is gamestudio Sonic Team echter flink bezig om Sonic weer op het rechte pad te krijgen. Misschien dat ze daar alleen maar wat kleur voor nodig hebben.
Er is in het verleden veel geëxperimenteerd Sonic. Zo heeft hij met een zwaard gevochten, en veranderde hij ‘s nachts in een weerwolf. Dit waren niet de meest briljante momenten van de snelle, blauwe egel. Na veel gestuntel lijkt Sonic in Sonic Colors weer terug te keren naar datgene waarmee het icoon ooit bekend is geworden: snelheid.
Snelheid en camerahoeken
We hebben een paar levels van Sonic Colors kunnen spelen. Het grootste deel van de tijd wordt de actie vanuit een zijaanzicht gespeeld, vergelijkbaar met de klassieke Sonic-games. Op enkele momenten werd er naar een derdepersoonsperspectief overgeschakeld. Deze stukken doen denken aan eerdere Sonic-games, en dat is geen goed teken. Toch waren deze momenten niet verkeerd zolang er stilstaande vijanden zijn om aan te vallen of objecten zijn om te ontwijken. Pas wanneer er gigantische kogels op je af vliegen, lijken de zwaktepunten van dit derdepersoonsperspectief naar voren te komen. Door de snelheid van de game spring je namelijk veel te snel tegen tegemoetkomende objecten aan.
Gelukkig wordt de game het meest vanuit een zijaanzicht gespeeld. Hierbij is het opvallend hoe soepel Sonic zich een weg kan banen door de levels. De camera is ver genoeg uitgezoomd om overzicht te bieden, terwijl de belangrijke trampolines en versnellingsvlakken duidelijk binnen de kleurrijke omgevingen naar voren komen. Wanneer je onder een muurtje door moet glijden, draait de camera lichtjes om te laten zien wat er staat te gebeuren. Zoals altijd krijgt de speler in Sonic Colors de mogelijkheid om zijn eigen route te bepalen en blijven bepaalde conventies, waaronder het verzamelen van ringen en het van links naar rechts rennen, bewaard. Een zorgwekkend puntje is de moeilijkheidsgraad. Zonder enige moeite werd de hoogte rang behaald voor de prestaties in elk level. Bovendien bleek de, overigens vrij saaie, eindbaas geen grote uitdaging te zijn. Het is te hopen dat Sonic Team op het gebied van de uitdaging nog weet toe te voegen.
Power-ups
Naast enkele klassieke spelprincipes, introduceert Sonic Colors enkele power-ups. In mijn speelsessie met de game op de Nintendo Wii heb ik twee van deze power-ups voorbij zien komen. Bij de ene kan je als een lichtflits door het level schieten voor een beperkte tijd. Hierbij knal je door muren heen en heb je een beperkte controle over de richting. Het voordeel is wel dat je dankzij de power-up een route kan nemen die je anders niet had kunnen nemen. Dit geldt ook voor de tweede power-up. Hierbij verandert Sonic in een boor. Deze boor is vrij te besturen, en zo kan je bij allerlei ondergrondse kamers komen. Een grappig detail is de dreunende techno die op de achtergrond draait wanneer je als boor door de grond heen schiet.
Voorlopig oordeel
De kwaliteit van Sonic Colors mag best een verrassing genoemd worden. Het gevoel van snelheid is aanwezig en de levels zelf zijn divers genoeg om de aandacht vast te houden. De momenten dat er vanuit een derdepersoonsperspectief wordt gespeeld, zijn minder geslaagd, maar gelukkig erg schaars. De toevoeging van de tijdelijke power-ups kan gezien worden als een leuke vondst om de moderne gamer meer diversiteit te bieden te midden van al deze klassieke gameplay.
Door: Robert Hoogendoorn - Novum ©
