Metro 2033
Niet lang na het verschijnen van S.T.A.L.K.E.R vertrokken er een aantal jonge werknemers bij ontwikkelaar GSC Game World om hun eigen studio op te richten. Deze studio ging onder de naam 4A Games zelfstandig games ontwikkelen vanuit Kiev, Ukraïne. Momenteel werken ze nog altijd aan hun eerste game, Metro 2033, welke op 19 maart verschijnt voor de PC en Xbox 360. Ik ging langs bij publisher THQ om de eerste uurtjes van de game te spelen, dus het is tijd voor een uitgebreide hands-on.
Gamers met een literaire achtergrond hebben wellicht al een belletje horen rinkelen bij de naam van de game. Metro 2033 is namelijk gebaseerd op de gelijknamige cult novel van Dmitry Glukhovsky. Glukhovsky bracht de novel in 2002 op internet uit, omdat uitgevers geen interesse toonden. Vanwege de immense populariteit van de internet-versie werd de novel in 2005 alsnog gedrukt. Metro 2033 vertelt het verhaal van het postapocalyptische Moskou. In het jaar 2013 is deze wereldstad vernietigd en werd de mens gedwongen om ondergronds te leven. Boven de grond regeren de vele mutanten die zijn ontstaan door de straling, dus daarmee zijn de twee hoofdredenen om onder de grond te blijven meteen duidelijk. Net als in het boek zal jij het verhaal in de game beleven als Artyom, een kerel die vlak voor de ramp geboren werd en ondergronds is opgegroeid.
De game begint met een gebeurtenis waar je de rest van de game naartoe zal moeten werken. Artyom moet met één van zijn kameraden naar de oppervlakte om zich daar aan te sluiten bij een groep rebelse soldaten. Samen moeten ze richting een toren reizen. Waarom? Geen idee, maar je voelt direct de drang om die toren, hoe dan ook, te bereiken. Uiteraard gaat het mis. Jij en je groep worden aangevallen door mutanten en vanaf dat moment schakel je over naar acht dagen geleden. Ik zal verder niet te veel vertellen over het verhaal, maar reken er op dat het bovenstaand uitstapje niet de enige keer is dat je met Artyom de veilige ondergrondse gebieden verlaat.
Van de eerste tot aan de laatste minuut die ik heb mogen spelen weet één zaak mij gefascineerd te houden, namelijk de sfeer in deze game. 4A Games heeft duidelijk flink wat research gedaan om de perfecte, futuristische, Russische sfeer neer te zetten met Metro 2033. Grafisch ziet het er allemaal al erg indrukwekkend uit. Vooral de belichting heeft mijn mond meerdere malen doen openvallen. Op het moment dat je voor het eerst boven de grond komt en het licht het metrostation binnen ziet vallen, blijf je ongetwijfeld even stilstaan. De ondergrondse bunkers waar de mensheid een nieuw bestaan op heeft gebouwd zijn smerig, rauw en gezellig tegelijk. De eerste bunker waar ik doorheen liep zat vol met leven; er liepen ratten over de grond, kinderen waren aan het spelen, mensen voeren uitgebreide gesprekken in de bar, ergens ligt een zieke vent op de grond, kaarsjes branden, er worden Russische lekkernijen genuttigd en hier en daar ligt een instrument om even een riedeltje op te spelen. De bunker is één grote bende, maar je voelt dat het een thuis is voor deze mensen. De omgevingen zijn erg gedetailleerd en alles is versleten, gebutst of gebroken. Zelfs de lichten kunnen aan en uitgezet worden -ik werd zo erg in de game gezogen dat ik de lichten in Artyoms slaapkamer uitzette toen ik de slaapkamer verliet; zo milieubewust ben ik dan wel weer-. PR Manager bij THQ Jürgen Stirnweis wist mij te vertellen dat dit soort bunkers echt bestaan. Mocht er ooit een nucleaire aanval plaatsvinden dan hebben de bewoners in Moskou zeven minuten de tijd om de metro in te vluchten, waar ze in gigantische bunkers kunnen verblijven tot de kust veilig is. De kust is helaas nooit veilig verklaard in Metro 2033 en door het minimale contact tussen de verschillende bunkers is de sfeer overal anders. Ik heb zelf nog maar twee vestigingen mogen bezoeken, maar de game zit vol met bunkers waar communisten rondlopen, nazi’s wonen en andere groepen met de scepter zwaaien. Dat Artyom niet overal even welkom zou zijn is wel duidelijk.
Metro 2033 is enkel een singleplayer-game. De ontwikkelaar wilde zich hierop focussen omdat men van mening is dat er nog maar weinig First Person Shooters zijn die een prachtige ervaring neerzetten met de singleplayer, omdat men zich steeds meer richt op een goede multiplayer. De game biedt dan ook geen open wereld met sidemissions, maar een lineaire verhaallijn.
Om mutanten en ander tuig te bestrijden heeft Artyom natuurlijk een flink arsenaal aan wapens nodig. Dit arsenaal bestaat onder andere uit shotguns, pistolen, messen, automatische rifles, explosieven, en wapens op basis van luchtdruk. In principe niks nieuws onder de zon, maar A4 Games heeft een bijzondere betalingswijze bedacht voor Metro 2033. Geld is namelijk niets waard in de ondergrondse gangen van de game. In plaats daarvan zijn kogels en andere vormen van munitie de valuta in Moskou. Dat betekent dat je in feite direct je geld aan het weg schieten bent wanneer je belaagd wordt door hondachtige mutanten. De munitie kun je gebruiken om wapens te kopen, maar je kunt het ook ruilen tegen andere munitie. Boven de grond moet je met een gasmasker rondlopen, dus het is noodzakelijk om genoeg filters bij je te dragen. Wil je weten waar je naartoe moet lopen voor je volgende objective? Dan hoef je in Metro 2033 geen vervelende menu’s te openen waardoor je uit de game wordt gehaald. In plaats daarvan kan Artyom een klembord tevoorschijn halen waarop de objectives geschreven staan. De linkerbovenhoek van het klembord bevat tevens een kompas dat wijst naar de richting waarnaar je moet lopen. Tijdens het vasthouden van het klembord draagt Artyom in zijn linkerhand een aansteker; erg handig als je in het donker je weg moet vinden. Dit soort kleine details helpen mee aan de algehele ervaring die Metro 2033 biedt.
Voorlopige conclusie:
Ik kan nog behoorlijk wat woorden wijden aan de tofheid van Metro 2033. De beklemmende metrogangen, de gezellige bunkers en het doodenge, apocalyptische Moskou; Metro 2033 weet het allemaal overtuigend over te brengen. De sfeer in de game is één van de beste die ik de afgelopen jaren in een game heb gezien, Metro 2033 is daarmee flink wat plaatsen gestegen in mijn most wanted-lijstje. Natuurlijk bevatte deze code nog aardig wat fouten en waren er bepaalde zaken die ik nog niet kon doen. Als 4A Games deze laatste maanden –de code die ik speelde was van december- echter goed heeft besteed, dan heb ik er alle vertrouwen in dat Metro 2033 gaat scoren. Momenteel zie ik geen reden waarom deze game niet in het straatje van BioShock en Half Life 2 thuis hoort. Houd FOK!games in de gaten voor een nog uitgebreidere preview die in februari zal verschijnen.
