Napoleon: Total War
Velen van jullie zullen het niet weten, maar ik ben een halve allochtoon. Mijn moederland is namelijk Frankrijk. Zoals iedere goede fransman ben ik ergens diep van binnen nog steeds trots op mijn mooie landje. Het werd dan ook hoog tijd dat er eens een fatsoenlijke game kwam van de op tofste fransoos aller tijden: Napoléon Bonaparte. Het liefst een spel waarin je zijn veldslagen naspeelt, waarin je je waant in de veel te kleine laarzen van het bekende opdondertje.
Ik moet blijkbaar niet de enige zijn geweest met deze geweldige gedachte, de mannen van The Creative Assembly (bekend van hun Total War-games) dachten hetzelfde en hebben het afgelopen jaar gezwoegd om de veroveringskunsten van Napoléon in een game te stoppen. Makkelijk was het echter niet. Spelers van de vorige Total War-game zitten ondanks vele patches nog steeds met een spel dat op AI-vlak als een beta aanvoelt. Ondanks die problemen staat Napoleon toch al voor de deur. Groot was dan ook de verontwaardiging dat men al bezig was met een opvolger. De grote vraag is nu dus ook of Napoléon iets nieuws biedt of dat het echt beter als DLC voor Empire: Total War uit had kunnen komen.
Napoléon: Total War bestaat eigenlijk uit drie losstaande delen: twee verhaalgedreven campagnes (in Italië en in Egypte), een “Mastery of Europe”-campagne (vergelijkbaar met de “Grand Campaign” uit eerdere Total War-titels) en losstaande historische scenarios. Voor deze preview heb ik helaas alleen toegang gehad tot de Italiaanse campagne, ook de multiplayer heb ik niet kunnen testen. Het eerste wat opvalt is dat de kaart een stuk meer ingezoomd is, in plaats van heel Europa is nu slechts Italië en omgeving te zien. Daarnaast is de tijdsspanne veranderd, een beurt staat nu nog maar voor twee weken in plaats van zes maanden. Je begint de campagne als aanvoerder van een leger in Noord-Italië met de opdracht om stand te houden tegen de Oostenrijkers. Napoléon had daar echter geen zin in en bedacht zich dat de beste verdediging een aanval is en besloot dus om de Oostenrijkers op hun knieën te krijgen.
Heb je de voorgaande delen gepeeld dan zal het meeste bekend voorkomen. De game speelt zich af in een tijd die we kennen van Empire: Total War, dus goedwerkende tactieken uit de vorige game zorgen ook hier voor succes. Wat wel verschilt, is dat je nu rekening moet houden met het verlies van manschappen wegens weersomstandigheden. Trek je in de winter vanuit het niets met een leger de bergen in, dan moet je verwachten dat je veel manschappen zult verliezen, al helemaal als je de bevoorrading niet goed in orde hebt.
Volgens de ontwikkelaar is er veel werk gestoken in een betere Battle AI om de kwalen die in Empire: Total War nog steeds voorkomen aan te pakken. Veelgehoorde klachten waren dat de AI nogal eens vreemd gedrag vertoonde en dat de AI te duidelijk cheatte om maar genoeg weerstand te kunnen bieden. Ik moet zeggen dat in de gevechten die ik heb gevochten mij niets is opgevallen waarvan ik zou zeggen “HIJ CHEAT!!” of “Jezus heeft hij een zenuwinzinking ofzo?”, wat er dus op duidt dat de AI daadwerkelijk is aangepakt. Hierbij moet ik wel eerlijk zeggen dat ik absoluut niet ’s werelds beste Total War-speler ben, online gamen is dan ook geen plezier voor mij bij deze serie.
Napoléon: Total War lijkt iets nieuws te gaan bieden voor de Total War-serie, namelijk verhaal-gedreven campagnes. Voor het eerst in de serie treed je echt in de voetsporen van een groot leider en het voelt goed. Door de focus op een kleiner gebied te leggen speelt het spel net iets anders. De kortere duur van een beurt betekent dat eenheden niet meer zomaar de volgende beurt klaar zijn, maar dat het vaak plannen wordt om nieuwe eenheden en bestaande legers goed samen te laten komen. Daarnaast is er ook hard gesleuteld om de AI te verbeteren, al is het lastig daar in dit stadium al harde uitspraken over te doen. De tijd zal het leren of de AI er echt op vooruit is gegaan.
