Darksiders: Wrath of War

Ruim een jaar geleden wierp ik tijdens de Games Convention in Leipzig een eerste blik op de actietitel Darksiders. Van te voren had ik weinig informatie over de game en de presentatie die gegeven werd maakte me alles behalve enthousiast. De game leek eentonig, cliché en in alle opzichten achterhaald. Groot was dit jaar dan ook mijn verrassing toen THQ begon met de mediacampagne voor de game. De trailers leken totaal niet meer op het spel dat ik in Leipzig gezien had en ik durfde zelfs te hopen op een aardige game. Laatst kon ik eindelijk de game een paar uurtjes onder handen nemen om te kijken of Vigil echt een enorme stap voorwaarts heeft gemaakt, of dat het allemaal niets meer dan geprerenderde illusie was .

Het verhaal achter Darksiders is geïnspireerd door het Bijbelse verhaal over de Apocalypse. Naast de krachten van de Hemel en de Hel is er een neutrale Council. Deze groepering verzorgt de regels in de oorlog tussen de twee kampen. Mochten er toch soldaten de regels overtreden, dan worden deze bruut gestraft door de troepen van de Council: de vier Horsemen.
Op een bepaald moment komen de mensen in beeld en wordt een pact gesloten. De legers van de Hemel en de Hel zullen de mensen met rust laten tot de tijd is gekomen voor een allesbeslissende oorlog, waarin het lot van alle drie beslist wordt. Dit moment zal aanbreken als de zeven zegels gebroken worden, waarna de Aarde het terrein wordt van deze oorlog, waar de Horsemen aanwezig zullen zijn om de “wicked” te straffen. Als het moment daar lijkt reist een van de Horsemen, War, af naar de aarde en treft daar de legers van Hel en Hemel aan die met elkaar in oorlog zijn en onderwijl de mensheid verwoesten.

Het begin van de game is bedoeld om je te laten ruiken aan de mogelijkheden die de game biedt. War is een machtig figuur, dat moet ook wel als hij al millennia de troepen van Hemel en Hel in de tang moet houden, en je zult vrij eenvoudig afrekenen met de demonen en engelen die weinig overlaten van de steden van de mens. Als je vijanden te sterk worden kun je ook transformeren in de “Wrath”-vorm, waarin je enorm lijkt op een mix van Diablo en de Balrock uit de Lord of the Rings-films. In deze vorm ben je gruwelijk sterk en zijn zelfs de sterkste demonen niets meer dan vervelende vliegen.
Helaas is niet alles koek en ei en halverwege je strijd met “Destroyer”, de leider van de legers van de Hel, verlies je je krachten en wordt je teruggeroepen door de Council. Je wordt beschuldigd van het inluiden van de Apocalypse, terwijl de zegels nog intact waren. War zelf denkt dat hij erin geluisd is en wil terug naar de Aarde om zijn gelijk aan te tonen. Dit mag, maar zonder al je krachten en als schim van jezelf begin je aan je queeste voor wraak.

Je doel is in het begin een confrontatie met Destroyer, maar uiteraard is dat niet 1-2-3 geregeld. Hij weet dat War onderweg is en heeft zijn legers klaar om het de Horseman lastig te maken. De legers van Hel bestaan uit verschillende soorten demonen. Je hebt de simpele soort, relatief kleine wezens die je vrij eenvoudig met een paar klappen van je zwaard Chaosbringer terug naar de Hel stuurt. Daar boven staan de iets sterkere demonen waar je al wat tactischer tegen moet gaan vechten, deze komen in wat zwakkere en sterkere categorieën, waarbij de sterkere al best uitdagend zijn. Boven dit alles staan de echte bosses, dit zijn reusachtige monsters die jou met een paar klappen uit de wereld rammen.
De gewone demonen zijn niet heel boeiend, maar de bosses zijn een ware ervaring. Niet alleen omdat je ze niet kunt bevechten door te buttonmashen, ze hebben allemaal een specifieke manier waarop je zult moeten bestrijden, maar met name vanwege hun voorkomen. Stuk voor stuk zijn ze groot en indrukwekkend en elke keer leveren ze weer een heerlijk “oh shit”-moment op. Daarnaast zijn de voice-overs erg sterk gedaan, ze klinken zoals ze moeten klinken en versterken daarmee dat “oh shit”-gevoel.