Kopiëren kun je leren. En waarom ook niet?
Met sneeuw bedekte bergtoppen, wilde beesten, een maniakale, psychopathische roverbaas en wilde dieren tegenover een eenzame reiziger die ongewild in een bruut avontuur op leven en dood belandt. Klinkt het bekend? Nee, het is niet Far Cry 3. Daar was je namelijk een gestrande skydiver. Ik heb het over Far Cry 4.
In Far Cry 4 ben je namelijk Ajay Ghale. Je keert terug naar je geboortedorp in het Himalaya-gebergte, om het as van je overleden moeder uit te strooien. Voor je het door hebt, raak je verstrikt in het web van de zelfbenoemde heerser in van het gebied, de psychopaat Pagan Min.
Voor wie het idee heeft dat het geheel wel erg op dat van Far Cry 3 lijkt, dat klopt. Ik ga dan ook geen groot betoog houden over de gameplay. Die kun je hier gewoon nalezen in onze review van deel drie. Het lijkt een exacte kopie van de voorganger, tot aan de lsd-achtige trip aan toe waar je doorheen moet vechten.
Nu hoor ik al veel lezers schreeuwen over de volksverlakkerij van Ubisoft en dat ze gewoon exact dezelfde game gaan uitbrengen. Toch blijven die reacties me verbazen. Waarom zou het slecht zijn wat Ubisoft doet? Far Cry 3 was een prima game die door heel veel mensen werd geprezen. Daarnaast, ondanks alle mensen die het er niet mee eens zijn, weet je nu toch al dat de game goed gaat verkopen.
Het is iets wat overal gebeurt in de entertainmentindustrie, en waarom dus niet bij videogames. Daar is het trouwens ook niet nieuw. Het gebeurt aan de lopende band. FIFA is al vijftien jaar lang nauwelijks veranderd en Battlefield en Call of Duty blijven, hoe anders het singleplayer-verhaal ook is, gewoon met twee groepen tegen elkaar in een bepaald gebied schieten tot alle tegenstanders dood zijn.
Kijk ter vergelijking eens naar een filmserie als Iron Man. Het is drie keer dezelfde man, in hetzelfde rood-gouden pak, met dezelfde flauwe humor. Toch hebben alle drie de films honderden miljoenen opgebracht in de bioscopen. Sterker nog, de derde film heeft het het beste gedaan van de hele serie. Iedereen weet dat het praktisch kopieën zijn en toch gaat iedereen massaal kijken. Er is dus simpelweg vraag naar en waarom zou je het dan niet doen?
Hetzelfde geldt voor mij voor een gameserie als Far Cry. Sterker nog, voor alles wat Ubisoft uitbrengt. Dat is tenminste waar de studio door een hardcore stel zeurpieten van wordt beschuldigd. Hetzelfde kunstje in een andere setting met een andere hoofdpersoon. Assassin’s Creed, Far Cry, Watch_Dogs, het is allemaal rondje lopen, torentje beklimmen, vijand doden en doorlopen. Als de halve wereld aan gamers hier zo’n hekel aan heeft, zou niemand het toch kopen? Het feit dat dat toch gebeurt, bewijst alleen maar het eeuwenoude principe van vraag en aanbod. Gamers willen het en Ubisoft maakt het.
Niets mis mee als je het mij vraagt. Als ik naar mijzelf kijk als Assassin’s Creed-fan, betrap ik mij zelfs op het tegenovergestelde. Als er echt grote veranderingen in de gameplay komen, word ik zelfs geïrriteerd. Ik weet wat ik koop, dus verwacht ik dat ook. Als ik een brommer koop, weet ik dat ik standaard niet harder dan 55 kilometer per uur kan rijden. Zelfs niet wanneer ik het nieuwste model koop in een compleet andere kleur. Waarom koop ik er dan één? Ik vind brommers gewoon lekker rijden. Hetzelfde gebeurt wereldwijd met films en zeker ook met games. Elk jaar kopen legio gamers de nieuwe FIFA, wetend dat op linksom draaiend gras in plaats van rechtsom draaiend gras er niets anders is. Ze vinden het tof om te spelen. Laat ze lekker.
En mijn advies aan alle mensen die zeiken op Ubisoft dat zij de gamer in de maling nemen? Draai je hoofd weg en koop Far Cry 4 gewoon niet. Jij weer een lagere hartslag en Ubisoft toch een dikke bankrekening. Er zijn namelijk veel meer mensen die het wel kopen, omdat zij het tof vinden. Stop met zeuren en ga lekker gamen.
