Beter geen Marokkaans personeel!

In de rubriek Plat Haags nemen FOK!-columnisten en submitters het Nederlandse politieke en maatschappelijke landschap onder de loep.

Een sollicitant die liegt? Niet aannemen. Niet voor een baan en niet voor een stage. Een sollicitant die verstandelijk ernstig beperkt is? Niet aannemen, tenzij voor aangepaste werkzaamheden, zoals de post rondbrengen binnen een veilige kantooromgeving. Dat zijn twee gouden regels. Die zouden overal moeten gelden, en in veruit de meeste gevallen is dat ook zo.

Dus ook bij de Rechtbank in Amsterdam.

Een stagemeisje werd daar op staande voet weggestuurd toen duidelijk werd dat haar broer deel uitmaakte van de criminele top-600 in Amsterdam en wordt vervolgd wegens afpersing. De top-600, u weet wel, een horde grotendeels Marokkaanse straatgangsters die verantwoordelijk is voor enorme aantallen berovingen, inbraken, diefstallen en meer van dat soort ellende. Draaideurcriminelen die enorme maatschappelijke overlast en onveiligheid veroorzaken. Het stagemeisje had verzwegen dat haar broer bij die top-600 hoort, en had eveneens niet verteld dat haar broer niet alleen in het verleden “politiecontacten” had gehad, maar dat hij nu terechtstaat voor afpersing.

De smoes van het meisje, toen uitkwam hoe het zat met haar broer, is werkelijk hilarisch. Ze wist het niet. Ze wist niet dat haar broer tot de top-600 behoorde en ze wist ook niet dat er een strafzaak wegens afpersing liep. Zegt ze.

Kijk, dan zijn er slechts twee mogelijkheden. Of je liegt, of je bent niet goed bij je hoofd. Het kan niet bestaan dat je niet weet dat je broer een zware crimineel is. Onmogelijk. Als broerlief keer op keer een paar nachten op het politiebureau zit, als broerlief baadt in weelde terwijl hij niet eens een baantje heeft, dan weet je dondersgoed hoe het zit. En dat verzwijgen bij een sollicitatie op notabene een rechtbank, is onvergeeflijk. Juist iedereen die bij een rechtbank werkt of stageloopt, moet 100% betrouwbaar zijn. Want de rechtbank is immers de uitvoerder van het recht dat in onze wetboeken is vastgelegd. Daar is geen ruimte voor zelfs maar het geringste risico.

Een raar verweer was ook, dat het meisje stage liep bij de afdeling Familierecht, en niet bij de strafrechters. Nou en? Ook bij de toepassing van het familierecht zouden malversaties kunnen leiden tot verkeerde beslissingen.

En hoe dan ook: het meisje had de criminele status van haar broer gewoon moeten melden. Want ze kon op haar vingers natellen dat die informatie van wezenlijk belang is, ook als daar niet expliciet naar wordt gevraagd. En “ik wist het niet” is, zoals gezegd, geen argument. Of ze liegt (en is dus ongeschikt) of ze is zwaar verstandelijk gehandicapt (en is dus ongeschikt).

Een andere rechtbank heeft nu beslist dat het meisje alsnog haar stage mag lopen. Onbegrijpelijk. Ik hoop dan ook van harte, dat de Amsterdamse rechtbank tegen deze uitspraak in beroep gaat. Want de zus van een top-600-crimineel, die dan ook nog de gangsterstatus van haar broer verzwijgt, hoort niet thuis in een rechtbank. Ook niet als stagiaire.

Maar er is nog wat anders aan de hand. De Marokkaanse gemeenschap klaagt steen en been dat ze door de Nederlandse samenleving niet van harte wordt omarmd. Maar is dat zo vreemd dan? Natuurlijk, er zijn heel wat Marokkanen die het prima doen. Die serieus studeren of hard werken in een baan of eigen bedrijf. Maar veel te vaak wordt aan dat imago afbreuk gedaan, zoals door het stagemeisje op de rechtbank van Amsterdam. Glashard liegen over haar uiterst criminele broer, met haar “ik wist het niet”. Schei uit.

Het is in ons land bij wet verboden, te discrimineren op de arbeidsmarkt. Ik ben van mening dat die bepaling dient te worden heroverwogen als het gaat om etnische selectie. Want dat stagemeisje heeft het weer eens bewezen. Het niet aannemen van Marokkaans personeel is geen discriminatie, maar risicomanagement. En dat is wat anders.

Als je interesse hebt, stuur dan een column van jouw hand naar Zonnetje40. Of stuur een PM. Je krijgt z.s.m. een reactie.

Eindredactie FOK!columns