Zoenen bij Albert Heijn
Even met Albert Heijn gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Van Vliet in de buurt?”
Het kassameisje dat ik aan de lijn kreeg, vroeg mij eerst of ik al een nieuwe bonuskaart had en verbond mij daarna fluks door met de algemeen directeur van de supermarktketen. “Ha, Cees, vertel mij eens: heb je in die winkels van jou ook potten pindakaas?” De gruttersbaas antwoordde bevestigend. Dus ik vervolgde: “En heb je ook potten met kersen op sap?” Wederom antwoordde de heer Van Vliet bevestigend, met de mededeling dat Albert Heijn zoveel mogelijk tegemoet kwam aan ieders voorkeur. Mooi. Nog maar een vraag: “En potten witte bonen in tomatensaus?” Lichtelijk geïrriteerd vroeg de CEO waar ik in vredesnaam op doelde met mijn vragen naar de bekende weg. Tijd voor een nadere toelichting mijnerzijds: “Dus je hebt niets tegen potten? Je vindt dat die een prima rol vervullen in jouw winkel? Waarom ben je dan niet consequent en liet je een Utrechtenaar in je winkel twee zoenende lesbiennes aanspreken op de prachtige manier waarop zij op Valentijnsdag elkaars liefde bezegelden? En zeg nou zelf, als een mannetje en een vrouwtje elkaar mogen zoenen, dan geldt dat ook voor twee mannetjes of twee vrouwtjes.” Schuchter antwoordde de heer Van Vliet dat die interventie inderdaad nooit had mogen gebeuren, en dat het hem heel erg speet. Dat zaken nu eenmaal niet zo lopen als je achteraf had gewild. Ik aanvaardde de verontschuldigingen van de grootgrutter, en nam kennis van de belofte dat de desbetreffende meisjes in zijn winkel konden langskomen voor een mooie pot fruitconserven. Pruimen op sap. Nee, ik heb de combinatie van humor met het kruidenierswezen nooit erg gelukkig gevonden.
Nu is die meneer Van Vliet van de Albert Heijn heus niet de enige mislukte grappenmaker. Staatssecretaris van Spoorwegzaken Wilma Mansveld kan er ook wat van, qua mengvorm van hilarisch en dramatisch. Sinds ProRail wegens gebrekkig onderhoud keer op keer hele stukken van het land moet platgooien, neuzelt Wilma iets over dat het goed is dat ProRail de veiligheid serieus neemt. Echt, Wilma had deze week die prestigieuze cabaretprijs moeten winnen. Werkelijk niet te evenaren humor. Natuurlijk, veiligheid is erg belangrijk. Maar daar gaat uiteraard wel iets aan vooraf. Goed onderhoud. Dat wissels niet plotseling tot een levensgevaarlijk punt zijn afgesleten. Dat zie je aankomen! Maar daar hoor je Mansveld niet over. Te ingewikkeld. Nee, gewoon wat neuzelen over de veiligheid. Alsof tienduizenden van woede op ontploffen staande reizigers geen linke soep zijn. Maar goed, Wilma wordt binnenkort naar de Tweede Kamer geroepen over dit wisselfiasco. Ik ga dan zeker kijken: gratis cabaret met lachen voor de mensen!
Waar ik ook altijd erg om moet lachen, dat zijn soldaten. Die lopen vaak zo kunstig belangrijk te zijn in hun gala-uniformpjes netjes in het gelid. Dat zo’n commandant dan iets onverstaanbaars schreeuwt en dat ze dan allemaal tegelijk linksaf slaan. Ik vind dat echt zo aandoenlijk. En dat de vijand dan siddert van angst omdat het Nederlandse leger precies tegelijk een geweer omhoog kan houden. Of een bajonet. Of hoe dat dan ook heten mag. En veel van die soldaten moeten daarvoor naar een speciale school. Nee, niet de balletacademie. Ze moeten naar de Nederlandse Defensie Academie. Daar leren ze op precies het juiste moment te bukken (als de vijand een kanon afschiet) of op correcte wijze met een vaandel te wapperen (als de koning op inspectie komt). Echt, sinds het leger de meeste tanks en gevechtshelikopters heeft wegbezuinigd, is ons leger een gezellig folkloristisch geheel geworden. Een soort mengsel van country line dancing en de horlepiep. En dat trekt rare types aan. Ook op die Nederlandse Defensie Academie. Daar is nu sprake van intimidatie en discriminatie. En ongewenst seksueel gedrag. Maar goed, dat ongewenste seksuele gedrag is logisch. Dat hebben ze geleerd van die voormalige staatssecretaris. Jack de Vries. Die deed het met een soldaterin, terwijl haar vriend voor ons land zijn leven in de waagschaal stelde in Afghanistan. Wees er maar trots op. Al met al valt dat wangedrag op de Nederlandse Defensie Academie dus relatief nog wel mee. Een ding viel mij op: de baas van die opleiding heet Theo Vleugels. Nomen est omen. Waarom werkt die niet bij de luchtmacht?
