Molukkers afknallen: juiste keuze
In de rubriek Plat Haags nemen FOK!-columnisten en submitters het Nederlandse politieke en maatschappelijke landschap onder de loep.
Oké, laat duidelijk zijn dat wij Nederlanders de Molukkers tijdens en na de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd niet behoorlijk hebben behandeld. Geen fraaie bladzijde in onze geschiedenis.
Een generatie later sloeg de inmiddels in Nederland verblijvende Molukse gemeenschap hard terug. Er werd een trein gekaapt, waarbij de machinist en passagiers door de Molukse kapers werden vermoord. Onschuldigen, die niets te maken hadden met de politieke keuzes van een kwarteeuw eerder, moesten de frustratie van de Molukkers met de dood bekopen.
In 1977 werd, gelijktijdig met de gijzeling van leraren en kinderen in een kleuterschool, opnieuw een trein gekaapt door Molukse terroristen. Na zo'n twintig dagen tevergeefs onderhandelen, werd besloten dat onze defensie de gegijzelde inzittenden van de trein ging bevrijden. Daarbij is grof geweld gebruikt: alle gijzelnemers werden gedood, en helaas stierven ook twee gijzelaars.
Toch was de aanval de enig juiste keuze. Immers, de kapers waren tot de tanden bewapend en de Molukkers hadden er in het verleden al niet voor teruggedeinsd, gijzelaars te vermoorden. Na twintig dagen onderhandelen komt onvermijdelijk het moment, dat er wat moet gebeuren.
Nu komt er een flauwekul-onderzoek. Of er misschien sprake was van moord door de bevrijders. Beschamend. Het kapen van een trein en het vasthouden van gijzelaars is een oorlogshandeling. Bij oorlog hoort, dat je de vijand mag ombrengen als dat nodig is om je doel te bereiken. Het doel was het bevrijden van de gijzelaars, en vriendelijk vragen of de kapers alstublieft hun machinepistolen en ander wapentuig op de grond wilden leggen en de trein verlaten, was natuurlijk geen zinnige optie. Daarom was het uitschakelen van de gijzelnemers de enige optie. Van moord, laat staan van zinloze moord, is dus geen sprake.
Volkomen terecht zijn de Molukse terroristen in 1977 beschoten. Zes van de negen overleden er. Dat er nu een onzinnig onderzoek moet komen naar de volstrekt overbodige vraag of dat een goede aanpak was, is een klap in het gezicht van de onschuldige treinpassagiers die drie weken onder erbarmelijke omstandigheden door de Molukkers waren gegijzeld.
