De maten van Albert Verlinde

Even met de spoorwegen gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Mevrouw Thijssen in de buurt?”

De stationschef vroeg mij om een ogenblik geduld. De reizigersdirecteur was nog niet op haar werkplek gearriveerd. Dat was natuurlijk ook logisch. Ze was met de trein. Na enige tijd kreeg ik de geplaagde spoorwegdirectrice aan de lijn. “Ha, Ingrid! Mooi om te zien dat je wel te laat op je werk bent, maar geen vertraging hebt. Want de gele borden zijn steeds onzichtbaarder, dus even checken hoe erg de vertraging was, wordt steeds lastiger. Slim van je, om die borden met de dienstregeling erop te laten weghalen.” Mevrouw Thijssen antwoordde met de mededeling dat steeds minder reizigers op die gele borden kijken, en dat dat ook logisch is omdat bij werkzaamheden de informatie op de borden natuurlijk niet overeenkomt met de werkelijke vertrektijden van de treinen. Enigszins bozig gaf ik te kennen dat ik deze flauwekul niet wenste te slikken: “Ingrid, hou op! Tot een jaar geleden werden bij werkzaamheden die gele vertrekstaten vervangen door blauwe exemplaren, waar dan de aangepaste vertrektijden op stonden. Die service aan de reiziger hebben jullie wegbezuinigd. Vervolgens een jaar later aankomen met de smoes dat die gele borden niet kloppen, en daarom dus wel weg kunnen, dat is natuurlijk wel een heel erg armetierige smoes!” Namens de NS antwoordde Ingrid Thijssen dat er inmiddels allerlei nieuwe informatiemiddelen beschikbaar zijn voor de reiziger, zoals mooie digitale informatieschermen op de stations. Ik was niet onder de indruk: “Leuk verzonnen, Ingrid, maar ik heb er geen moer aan. Onlangs wilde ik op zo’n scherm kijken, hoe laat de trein naar Groningen zou vertrekken, maar de enige bestemming die ik op dat scherm kon zien, was ‘Microsoft Er Is Een Storing Neem Contact Op Met Uw Leverancier’. Dus om nou te zeggen dat ik echt wat opschiet met die moderne techniek van jullie…” Woedend beet de reizigersdirecteur mij toe dat mijn veel te kritische visie de NS niet vooruit hielp. Tijd voor de afmaker: “De NS vooruithelpen? De NS? De reiziger moet vooruit worden geholpen. Dát is waar het om zou moeten gaan. En niet dat de treinen naar Belgie zijn opgeheven omdat jullie zijn vergeten, de wagons op een beetje behoorlijke manier te onderhouden.” Diep beledigd verbrak de spoormanager de verbinding.

Nu worden er wel meer verbindingen verbroken, dezer dagen. Zoals tussen Albert Verlinde en Onno Hoes. Moet ik die twee nou een burgemeestersechtpaar noemen? Of een showbizzkoppel? Joost mag het weten. Maar goed. Onno had in een dronken bui een rondje staan kopkluiven met een of andere Limburgse jonge god. En jawel hoor, daarbij werden ze gekiekt en de plaatjes van de heftige zoenpartij verschenen op internet. De SBS-concurrent van Albert’s eigen rioolprogramma toonde het belastende materiaal op televisie, dus  viel de affaire voor Albert niet langer dood te zwijgen. Dus werd in RTL-Boulevard door Albert op zakelijke toon een verklaring voorgelezen over het zogenaamd continueren van de relatie. En, vertelde Albert, hij betreurde het zeer dat de foto’s op de televisie waren vertoond. Een schril contrast met de hysterische manier waarop riooljournalist Verlinde tekeergaat over andere stelletjes waar eens een keertje wat lastigs is voorgevallen. Niemands privacy wordt gerespecteerd, maar als de concurrent de zoenfoto van het mannetje laten zien, dan wordt dat opeens ‘zeer betreurd’. Kijk, dan meet je dus met twee maten. Dan ben je natuurlijk een hypocriete hufter.

Net als die Ton Hooijmaijers. Ook niet zo heel erg zuiver op de graat. Hét schoolvoorbeeld van een over het paard getilde rechtse bal. Nu tot vier jaar cel veroordeeld wegens corruptie, witwassen en valsheid in geschrifte. Op grond van deze feiten zal hij naar verwachting binnenkort worden benoemd tot erelid van de VVD.  De rechters vinden dat Hooijmaijers tijdens zijn bestaan als corrupt provinciebestuurder het vertrouwen van de burger in de overheid heeft geschaad.  Mooi. Ik denk dat Hooijmaijers op grond hiervan op het eerstkomende VVD-congres ook nog de Gouden Erepenning Van Verdienste uitgereikt zal krijgen. Maar genoeg gelachen. Na de uitspraak van de rechter luidde het commentaar van Fraude-Ton dat zijn geval vergelijkbaar was met de ten onrechte veroordeelde Lucia de Berk. Kijk, dan ben je wel een heel erg sneue kneus. Een corrupte zakkenvuller die zichzelf op één lijn durft te stellen met een onschuldig veroordeelde. Terwijl het publiek gewoon verzucht: Natuurlijk, het gebeurt weer met een VVD’er.

Dat moet je trouwens op Urk eens durven flikken.  Een Gristelijk Gemeenteraadslid is woedend omdat in een fraudezaak de Officier van Justitie de verzuchting ‘het gebeurt weer op Urk’ had geslaakt. SGP-Raadslid Jan Hakvoort vond dat stigmatiserend. Gelul natuurlijk. Want het was de zoveelste keer al, dat goedkope rotvis werd verkocht alsof het veel duurdere schol was. Maar ja, de waarheid hoort men liever niet, op Urk. En dan roepen: “Stel je voor dat een Officier van Justitie zou zeggen ‘en het is weer een buitenlander’. Nederland zou dan te klein zijn.” Onzin natuurlijk, visfraudeurs op Urk vergelijken met hardwerkende buitenlanders...

Hoewel… Onzin… Soms hebben die buitenlanders wél met de Urker visfraudeurs vergelijkbare trekjes. De hebben ook de neiging om bij een waardeloos product te suggereren dat het om iets heel geweldigs gaat. Zoals een flutschool aanduiden met ‘Universiteit’. De scholieren van de Islamitische Alhuraa Universiteit in Den Haag kregen vervalste diploma’s mee. De school heeft geen enkele door het Ministerie geaccrediteerde opleiding, en mag zich dus niet eens een onderwijsinstelling noemen, laat staan een universiteit. Het is de school in 2008 al door het Ministerie verboden om nog diploma’s uit te reiken, maar ging daar gewoon mee door. Die diploma’s zijn dus alle ongeldig. Sowieso rare vakken, die op die school werden onderwezen: uitkering aanvragen, diefstal met geweld, de buurvrouw uitschelden voor hoer en spugen naar tramconducteurs. Tsja, dat vind ik inderdaad een tikje magertjes voor een universiteit. Kortom, een school die gerund werd door, en gericht was op, lui en werkschuw tuig.

Een mooi voorbeeld daarvan is trouwens ook de toename van het aantal gestolen elektrische fietsen in ons land. Die dieven zijn nog te besodemieterd om zélf te trappen!