Sylvie van der Vaart geeft geen hand

Even met de politievoorlichting gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Mevrouw Lust aanwezig?”

Haar collega vroeg mij om mijn telefoonnummer, maar daar trapte ik niet in. Ik ken die voorlichtersgeintjes: beloven dat ze je terugbellen en dat dan niet doen. Dus na enig aandringen kreeg ik Ellie aan de telefoon. “Ha, Ellie! Zeg, luister eens? Ik zit met een beetje rare vraag. Ik zag gisteravond laat een politieauto zonder licht nogal slingerend door de buurt rijden en ik meende een sterke alcohollucht waar te nemen.” Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn, daarna hoorde ik zachtjes snikken, en uiteindelijk antwoordde de senior-voorlichter van de politieregio Amsterdam zwakjes dat Hero Brinkman weer tot het korps was toegetreden. Ik was echter nog niet klaar met mijn rijtje vragen, dus ik vervolgde: “En wat is er waar van het verhaal dat ik van een goede vriend hoorde, dat een wielrijder die door rood was gereden, staande werd gehouden en vervolgens werd bedreigd door een smeris met een bijl in zijn hand?” Dit keer bleef het maar kort stil aan gene zijde van de telefoonverbinding. Ellie Lust brulde met een in tranen verstrikte stem dat Hero Brinkman weer tot het korps was toegetreden. Nog steeds was ik niet klaar met mijn vragenlijstje, dus ik vervolgde: “En wat klopt er van het bericht, dat een politieman de schoonmaakster van Bureau Oosterpark de deur uit heeft getrapt omdat ze een hoofddoekje droeg?” Nu brulde de tot het bot getergde voorlichtster het uit. Tussen een rij krachttermen door, meende ik nog iets te verstaan van een mededeling dat Hero Brinkman weer tot het korps was toegetreden. Tijd voor de slotvraag: “En hoe zit het met het gerucht dat een stomdronken smeris in het personeelsrestaurant op het hoofdbureau de kantinebeheerder op zijn bek heeft geslagen omdat die hem geen alcoholische drank wilde verkopen?” Luid snikkend verbrak de politievoorlichtster de verbinding.

Nu wordt er wel vaker een verbinding verbroken. Zoals tussen CDA-burgemeester René Roep en de spuuglelijke havenstad Vlissingen. Die zijn ook uit elkaar. Naar goed CDA-gebruik had Roep veel te veel dingen gedeclareerd. Dat was mogelijk doordat hij eerst het ambtelijke toezicht op de ingediende bonnetjes had afgeschaft. Kijk, dan ben je natuurlijk een hypocriete manipulator naar de beste CDA-tradities. Enorme hoeveelheden vreten en zuipen werden gedeclareerd, maar ook zaken als meubilair en barkrukken. Verder stak Roep ook een dubbele woonvergoeding in zijn zak. Nu zijn CDA’ers sowieso niet goed snik (denk maar aan die treurige types als die deportatiekoning Gerd Leers of die paardenliefhebber van dat voetbalkaartje voor Mauro), maar die René Roep leefde wel heel erg diep teruggetrokken in zijn wereld van waandenkbeelden. Volgens hem is niet gebleken dat hij onrechtmatig heeft gehandeld, wel dat dit 'niet altijd even handig gebeurde'. Op kosten van de gemeenschap jezelf totaal rondvreten en klemzuipen en dan ook nog voor een paar ruggen aan leuke meubeltjes declareren nadat je zelf de controle hebt uitgeschakeld, en dan zeggen dat dat wat ‘onhandig’ was… Echt, ik beleef zulke leuke momenten, als ik gewoontegetrouw op donderdagavond deze column zit te tikken. In Vlissingen verscheen uiteraard een onderzoeksrapport naar de affaire. Ik citeer: ‘De hoeveelheid alcoholische consumpties die opgevoerd wordt bij sommige facturen lijkt in strijd met het bestuurlijke belang dat met een etentje gediend moet worden.’ Heerlijk. Roep en zijn gesprekspartners die strontlazarus de gemeentebelangen bespreken. Naar ik heb begrepen, heeft de Jellinek-kliniek in Zeeland nu een nieuw filiaal geopend. Ik voel mijzelf opeens wel een beetje een brave, saaie lul. Als ik een zakelijke bespreking heb, nodig ik mijn gesprekspartner uit bij de CoffeeCompany voor zoiets onschuldigs als een latte of een cappuccino. Brave Hendrik dat ik ben…

Net als die Rafael van der  Vaart. Ook zo’n sukkel. In de wandelgangen bij een televisie-uitzending geeft hij gewoon nietsvermoedend de minnaar van zijn vrouw Sylvie een hand. Nee, dan die Sylvie. Die geeft geen hand, die geeft haar hele lichaam. Dát is tenminste een beetje doorpakken. Zoals ik al zei, ik beleef zulke vrolijke momenten bij het schrijven van mijn wekelijkse scheldpartij. Als die Rafael op het veld ook zo stom was geweest, had ‘ie het nooit verder geschopt dan de B-pupillen. Nu begrijp ik ook waarom Rafael bij Ajax na de wedstrijd altijd apart moest douchen. Daar houden ze niet van mietjes. Die Amanda den Hartog uit Rotterdam heeft dus gewoon groot gelijk met haar actie tegen de naam van de Ajaxstraat in haar woonplaats. Dat die Ajaxstraat is vernoemd naar de Griekse held Ajax en niet naar die gehate Amsterdamse voetbalclub doet daar niets aan af. Rotterdam is een stad van stoere havenarbeiders en dokwerkers, niet van homo’s.

Volg Driek op Twitter

Als je interesse hebt, stuur dan een column van jouw hand naar Zonnetje40. Of stuur een PM. Je krijgt z.s.m. een reactie.

Eindredactie FOK!columns