Gluurfoto's
Even met Amsterdam gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. De heer Van der Laan in de buurt?”
De gemeentesecretaris vroeg mij om een ogenblik geduld. De burgemeester was even naar de Kruidvat om een doosje pijnstillers. Knallende pijn in z’n harses. Naar het Koningslied geluisterd. Ik had alle begrip voor dit medische ongemak, en wachtte geduldig tot de Amsterdamse burgervader weer was teruggekeerd. Eberhard vroeg mij, wat hij voor mij kon betekenen. “Tsja, Eberhard, ik belde even om te informeren of je nog op schema ligt met de voorbereidingen voor Koninginnedag en de inhuldiging van onze nieuwe vorst.” De burgemeester van de hoofdstad van ons land verzekerde mij, dat alles prima onder controle was. Ik was niet verbaasd: “Dat dacht ik al. Ik heb begrepen dat je de waxinelichtjeshoudergooier alvast preventief hebt opgesloten en dat zijn advocaat zelfs een spreekverbod opgelegd heeft gekregen.” Van der Laan antwoordde met de stelling dat men voor aanstaande dinsdag nu eenmaal het zekere voor het onzekere moest nemen. Ik was niet onder de indruk: “Schei toch uit. Een tamelijk onschuldig man preventief achter de tralies om te voorkomen dat hij iets kleins naar de gouden koets gooit. Voor de veiligheid van WimLex en Maxima. Terwijl de stadswachten in jouw stad het risico lopen, zwaar gewond te raken bij de uitoefening van hun taak!” Verbaasd vroeg de burgemeester, waar ik op doelde. Tijd voor de afmaker: “Omdat de stadswachten in jouw stad rondlopen met afgekeurde kogelvrije vesten. Je steekt er met een mes zo doorheen en ook kogels houden ze niet goed tegen. Dus je vindt een krasje op de goudverf van die koets belangrijker dan het leven van de ordebewakers in je stad. Je moet je schamen. Diep schamen. Heel diep!” Niet geheel tot mijn verbazing verbrak Eberhard van der Laan de verbinding.
Overigens loopt ook de oppassende burger forse risico’s met Koninginnedag in Amsterdam. De Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit heeft geconstateerd dat bij de helft van de stands waar je op straat eten kon kopen, vorig jaar op 30 april wat mis was. Veel eten was gewoon bedorven. Dus heel wat boeren, burgers en buitenlui liepen een koninklijke vorm van slingerschijterij op, waar een cholerapatiënt nog diep van onder de indruk zou zijn. Een geheel nieuwe invulling van de term ‘schijt aan het koningshuis’, met dank aan die smeerlappen die vlees niet goed koelen, het vervolgens niet goed verhitten en dan tegen woekerprijzen verkopen aan de feestende voorbijgangers. En zeg nou zelf: verrot vlees in je pens en dan op het Museumplein luisteren naar Andre Rieu en de achterlijke zus van Jantje Smit. Daar komen de darmpjes wel van los! Of polonaise op het Rembrandtplein terwijl knetterende winden ontstaan door de gevolgen van een slecht bereide salmonellaburger. Ik vind dat dat weinig toevoegt aan de feestelijkheden, eerlijk gezegd. En dan te bedenken dat al die feestgangers door de NS ’s nachts weer naar huis worden gebracht. Als ze pech hebben met Sprinters. Zonder plee! De zaak stinkt!
Waar ook een luchtje aan zit, is de publicatie van privé-foto’s van WimLex, Maxima en Amalia door de Nieuwe Revu. Ik ben het volstrekt oneens met die media-code, waarin staat dat uitsluitend bepaalde foto’s van de koninklijke familie mogen worden gepubliceerd, maar geen foto’s van privé-activiteiten. Zolang er niet stiekem vanuit bosschages nare gluuropnames worden gemaakt, vind ik veel geoorloofd. Immers, de koninklijke familie krijgt fulltime betaald, dus daar horen ook de nadelen van het fulltime bekende-Nederlanderschap bij. Dus dan sta je met je foto in de krant of het tijdschrift, op weg naar een feestje of op het hockeyveld. Hoort bij de baan. Maar dat uitgerekend de Nieuwe Revu de code meent te moeten doorbreken… Is dat een echte journalistieke principekwestie, of is dat een laatste stuiptrekking van een noodlijdend weekblad? In vijf jaar tijd de oplage gehalveerd, adverteerders massaal foetsie en een poging om de oplage op te vijzelen door een moorddadige gangster tot columnist te bombarderen mislukt. En wat zou hoofdredacteur Erik Noomen vinden als hij opeens een foto in De Telegraaf tegenkwam van zijn negenjarige dochtertje op het sportveld?
