John Ewbank en zijn maffiamaatjes

Normaal leest u op deze plek een bijdrage van collega Superworm. Berichtje in ons columnisten-werkoverleg. “Ik zit met mijn broers in België.” De gebroeders Superworm hebben uit pure schaamte ons land verlaten, denk ik dan. Dus aan mij de taak om namens onze landgenoten even afstand te nemen van De Daden En Werken van de proleet John Ewbank.

John Ewbank die op zijn pik is getrapt door de storm van kritiek die opstak nadat vrijdagochtend dat kutliedje van hem voor het eerst op de Nederlandse zenders ten gehore werd gebracht. De kritiek is terecht. Meer dan terecht. Wat een armoedig samenraapsel van muzikale en tekstuele clichés. Al bijna aan het begin een knoeperd van een taalfout (waarvan om de tuin geleide taalkundigen werkelijk meenden dat de ontspoorde zin in kwestie een weloverwogen taalfoefje was geweest, alsof Ewbank en de zijnen ooit van de schrijver J.J. Cremer zouden hebben gehoord) en verder een enorme hoeveelheid bij mekaar geraapte lelijke zinnetjes, met wat passen en meten in het metrum van een dommig melodietje gepropt. Een melodietje, trouwens, dat John nog in de kast had liggen omdat niemand het wilde hebben. Een afdragertje voor de koning, dus. Zaterdagavond trok Ewbank het liedje weer in, wat dat dan ook precies moge betekenen. Want Ewbank was de kritiek zat. Zijn criticasters werden door John overigens aangeduid als nageboorte, en het kind van een twitterende mevrouw werd voor naakthond uitgemaakt. Zo wild om je heen gaan slaan, is tamelijk treurig. Ewbank had kunnen weten dat niet iedereen enthousiast zou zijn over dat flutliedje. Ewbank wist dat we nu eenmaal een tamelijk grofgebekt volkje zijn geworden. Daar moet ‘ie dan maar tegen kunnen.

Maar ik laat graag even wat mensen die aan dat liedje hebben meegewerkt de revue passeren. Dan wordt duidelijk dat niet alleen de kwaliteit van het liedje diep treurig is, maar dat dat evenzeer geldt voor een aantal tragische figuren die eraan meewerkten.

Neem nou die Gordon. Een proleet van het ergste soort. Aandachtsgeile lawaaihomo. Hij verpestte het definitief bij mij, toen hij in een sportauto 150 kilometer per uur reed op een bosweg waar de maximumsnelheid 50 bedroeg. Hij had wel een overstekend kind kunnen doodrijden. Maar ja, als je Gordon heet, dan tellen regels en wetten natuurlijk niet. Ik heb het altijd betreurd dat hij zich op die bosweg niet met zijn auto fraai om een boom heen heeft gevouwen. Onbevestigde berichten zeggen trouwens, dat de tekstuele en vocale bijdrage van Gordon uit dat liedje is geknipt. “Met drie vingers in me hol, heb ik alle dagen lol.” Uiteindelijk zou Gordon zich tot het schrappen van deze passage hebben laten overhalen door een andere deelnemer. Die kon niet tot drie tellen, dus het werd anders te ingewikkeld. Het getal 3 werd nog wel even uitgebeeld door het juiste aantal vingers in de lucht te steken. Fraai. Zo leg je iets uit aan een laagbegaafde troela.

Juist. Daphne Deckers. Mocht ook meedoen. Een analfabete die vroeger beroemd was omdat ze voor geld haar tieten in de Playboy liet zien. Tegenwoordig noemt zij zichzelf columnist. Ze schrijft zaterdagse cursiefjes in de tennisvrouwtjesbijlage van De Telegraaf. Ik heb haar een tijdje terug horen praten in een televisie-interview. Er kwam geen zin zonder taalfout haar bek uit. Beschamend. Diezelfde Daphne Deckers die betrapt werd op het maken van misleidende reclames voor lolly’s. Chupa Chups. Deckers beweerde in een televisiereclame dat die lolly’s best gezond waren voor haar kinderen. Bleek niet waar te zijn. Zoete troep zonder bewezen gezondheidsvoordeel. Alle leeftijdsgenootjes van de kinderen van Daphne met rotte gebitten naar de schooltandarts en Daphne een standje van de Reclame Code Commissie. Aan dat rottige koningsliedje wordt dus meegeschreven door een tietenmeisje dat liegend haar zakken vult.

Net als Marco Borsato. Ook zo’n liegende zakkenvuller. Liet samen met een paar andere megalomane flessentrekkers een spoor van onbetaalde rekeningen achter. The Entertainment Group. Begonnen als bemiddelingsbureau voor artiesten, maar ontspoord als bedrijf dat airmiles in beltegoeden zou omzetten en meer van dat soort flauwekul. Een peperduur kantoor, blitse auto’s en lekkere wijven voor Borsato en zijn oplichtersvriendjes. En failliet. En een horde gedupeerden die het nakijken heeft. Op zich nog wel een aardige vondst, trouwens, om die Borsato mee te laten doen. Hij is het toonbeeld van de Nederlandse financiële moraal tijdens de regeerperiode van Willem-Alexanders voorgangster: leven op de pof en niet betalen.

Maar het is duidelijk. Dat koningslied is bedacht en gemaakt door een stel louche figuren waar ons land echt niet trots op hoeft te zijn. Waar het door kleinkunstenaar Careltje Verbrugge (het woord volkszanger was toen nog niet in zwang) vertolkte vorige abdicatielied onder de titel ‘Juliana Bedankt’ nog wat onschuldig kneuterigs had, heeft John Ewbank een zooitje schorem om zich heen verzameld om op een overgebleven wijsje een buitengewoon slecht kutlied in mekaar te knoeien. Bah.

Ewbank beweert nu dat hij is bedreigd en dat dat de reden is, waarom hij dat liedje heeft teruggenomen. Kletskoek. Als je vindt dat je wordt bedreigd, dan ga je naar het politiebureau en doe je aangifte. Overigens met het risico dat je op nationale schaal totaal voor schut staat omdat vervolgens wordt geoordeeld dat van bedreiging geen sprake was. Na dat televisie-interview met het kroonprinselijk paar van afgelopen woensdag, waarin niet alleen het haar van Willem-Alexander goed was geknipt, heb ik mij voorgenomen om de nieuwe generatie Oranjes een beetje met rust te laten, en ze niet meteen aan de lopende band te gaan beledigen, zoals ik met die rare ouders, ooms en tantes van Willem-Alexander wél heb gedaan. Toen kon ik nog niet bevroeden, dat een stel charlatans ons toekomstige staatshoofd zo enorm zou beledigen dat woorden daarvoor tekortschieten. En nu voelt John Ewbank zich bedreigd. De schat. Maar het is inderdaad linke soep voor de aanstichter van deze enorme belediging. In onze rijke historie is heus wel eens eerder iemand omgebracht na het schofferen van het (toekomstige) staatshoofd. Maar totdat dit lot ook John Ewbank treft, lijkt mij een bijzonder blijk van waardering voor de niet te evenaren wijze waarop hij namens het gehele volk het koningshuis heeft weten te bruuskeren wel op zijn plaats. Hij wordt wat mij betreft erelid van het Republikeins Genootschap.

Naschrift:

John Ewbank is dus geschift. Zijn liedje is gemaakt door een stel proleten van het ergste soort.

Maar de lafste honden zijn de leden van het Nationaal Comité Inhuldiging. In plaats van dat zij afstand nemen van dat gedrocht, houden ze vast aan dat waardeloze kutlied dat een stel kneuzen dus in mekaar heeft gerotzooid. Dat werd vanmiddag bekend. Hartelijk dank aan de randdebielen Hans Wijers, Ahmed Aboutaleb, Mavis Albertina, Joop van den Ende, Andree van Es, Richard Krajicek (de echtgenoot van dat liegbeest met die zogenaamde gezondheidslolly's), Annet  Lekkerkerker, Roland van der Vorst en Ben Woldring. Zij zijn verantwoordelijk voor de ultieme belediging aan het adres van ons koningshuis.