Super de Hoer

Even met de Vereniging Nederlandse Gemeenten gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Mevrouw Jorritsma in de buurt?”

De communicatie-ambtenaar die de telefoon opnam, vroeg mij om een ogenblikje geduld. Mevrouw Jorritsma was met de trein onderweg, maar kon geen kaartje kopen wegens problemen met haar pinpasje. En contant geld had ze niet op zak. Er was inmiddels een dienstauto onderweg. Ik begreep de ernst van de zaak, en belde ’s middags terug. Annemarie nam zelf op en vroeg mij, waarmee ze mij van dienst kon zijn. “Annemarie, je kletst uit je nek.” Verbaasd vroeg de voorzitter van de Gemeentebond, waarop ik doelde. Tijd voor uitleg mijnerzijds: “Je bent kwaad op het Nibud, dat iedere burger in ons land heeft aangeraden om te zorgen dat er wat contant geld in huis is om bij de zoveelste bancaire computerstoring in ieder geval nog wat noodzakelijke boodschappen te kunnen doen. Die woede is onterecht.” Annemarie ging over tot de tegenaanval met de mededeling dat contant geld in huis een risico op inbraak vormde. Dat vond ik kletskoek: “Alsof een iPad, een duur mobieltje en ander kostbaar spul geen redenen zijn om even een deur te forceren. Een beetje poen in huis is gewoon erg handig. En wat die inbraken betreft: de burger wordt nog altijd het ergst bestolen door de overheid. Waar blijft die duizend euro die jouw partijgenoot Rutte ons had beloofd?” Annemarie ontplofte en schreeuwde dat contant geld het slechtste was dat er bestond en riep dat het geen pas gaf, haar partijgenoot voor de zoveelste keer te treiteren. Weer fout: “Mooi wel, Annemarie! Mark heeft in zijn verkiezingscampagne iedere hardwerkende Nederlander duizend euro beloofd, dus daar blijf ik op hameren. En qua contant geld: ik ben dol op het geknisper van een fijn stapeltje bankbiljetten. Echt heel erg dol.” Annemarie verbrak de verbinding. Nee, vrienden worden wij nooit.

Maar over knisperende bankbiljetten gesproken. Supermarkthouders zijn daar ook bepaald niet vies van. Met name de zelfstandige filiaalhouders van Super de Boer. Die hebben na een onderzoek van de Belastingdienst massaal moeten erkennen dat ze de omzetcijfers fors omlaag hadden gerotzooid om op die manier minder omzetbelasting te hoeven betalen. Kijk, zo zie je maar weer dat de branche het begrip ‘kruideniersmentaliteit’ mooi in ere houdt. Morsige kereltjes die met de administratie rotzooien om wat eurootjes aan Btw-afdracht te kunnen besparen. Dan ben je een krabbelaar. Een prutser. Weer eens wat anders dan paardensnippers door je lasagne laten prakken. Of sommige producten bij de kassa net een paar cent duurder laten zijn dan op het bordje op het schap. Of een kassameisje van 20 naar huis sturen. Te duur. Een kind van 17 kost minder. Schrapers. Graaiers. Zelfstandige sjoemelaars onder de vlag van Super de Boer. Waar de klant en de fiscus worden genaaid. Super de Hoer. Volkomen terecht dat de kruideniers in kwestie flink worden beboet.

Net als menig automobilist. Vooral op de A4 wordt te hard gereden. Dat leidt dus tot heel wat bekeuringen. Tot woede van de PVV. Die vindt dat chauffeurs de verkeersregels niet hoeven te kennen en dat snelheidsboetes op de A4 dus onterecht zijn. Want, zo vindt de PVV, er is onduidelijkheid op die A4. Er staan namelijk geen borden dat je er geen 300 mag. Ik vraag mij af, op welke manier de PVV die duidelijkheid op de A4 in vredesnaam wil verbeteren. Met een bord aan het begin van de snelweg, met in koeienletters de tekst ‘Ook op de A4 gelden de verkeersregels’ of iets in die geest? Werkelijk, die minkukels van de PVV hebben nog minder verstand van het wegverkeer dan hun beklagenswaardige kennis van minderhedenbeleid. Een Marokkaan die de wet negeert moet vertrekken, een automobilist die de wet negeert krijgt vrijstelling. Je moet maar durven. Wel jammer trouwens dat Blik op de Weg verdwijnt. De politie heeft besloten, niet langer aan het programma te willen meewerken. Begrijpelijk: de gemiddelde smeris rijdt als een idioot en houdt zich aan geen enkele regel, dus het werd steeds moeilijker om nog verkeersovertreders te vinden die níet in een politiewagen rondreden. De stekker uit het programma is wat dat betreft dus wel een begrijpelijke zet van de communicatie-afdeling van de politie.

Qua communicatie-afdeling heb ik trouwens een vriendendienst beloofd. Zoals de trouwe lezer weet, bezoek ik graag de CoffeeCompany. Een van de barista’s die altijd een heerlijke medium-latte voor mij klaarmaakt, studeert Communicatie. Voor een studieproject heeft ze met enkele mede-studenten een leuk onderzoek in mekaar gezet, waar ik niets over mag verklappen. Maar voor dat onderzoek heeft ze mensen nodig die een enquête willen invullen. Ik heb het gedaan. Leuke enquête die maar een paar minuutjes kost. Dus lezers: doe eens aardig en vul de enquête in. U vindt hem hier. U doet daar een aardige studente een groot plezier mee, die met u aller bijdrage erg ingenomen is.

Net als ik. Ook erg ingenomen. Met het besluit van de Tweede Kamer om een einde te maken aan het verbod op Godslastering. Respectvol met de religie van anderen omgaan, dat is iets wat je uit jezelf moet doen en niet omdat de wet je dat oplegt. Respect voor de VVD en de PvdA die zich niet lieten chanteren door de ChristenUnie en de SGP, die hadden gedreigd dat afschaffing van dat verbod de steun voor sommige wetsvoorstellen in de Eerste Kamer in gevaar zou brengen. Mooi dat men nu eindelijk eens de rug recht houdt als het gaat om chantage door een stel spuuglokken. Prima. Wat mij wel opvalt, is dat het nog steeds, in tegenstelling tot wat men denkt, is toegestaan om ons koningshuis te beledigen. Want wie komt er op 30 april zingen op het Museumplein? Monique Smit. Het achterlijke zusje van Jantje… Is er dan niets meer heilig?